ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΑ...

Αρθρο εξαιρετικό

Του Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

papanikolaou.konstantinos@gmail.com

«Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,

με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,

λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε

για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο

τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.

Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο

ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα

(ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).

Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,

εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,

κι ανέτοιμους -πού πια καιρός- μας συνεπαίρνει.

Κ. Π. Καβάφης».

Τελικά την πολιτική ανάλυση πρέπει πια να την κάνουν οι μεγάλοι ποιητές. Το αποδεικνύουν οι παραπάνω στίχοι, που λένε τη μεγάλη αλήθεια, που τρέμουν να την ξεστομίσουν πολιτικοί και «ενημερωτές», και πιο πολλοί τρέμουν να την ακούσουν «οι λαοί», που την ψυχανεμίζονται ακόμα κι αν δεν τη γνωρίζουν ξεκάθαρα.

Η αλήθεια αυτή είναι πως οι Έλληνες και η Ελλάδα δεν κινδυνεύουν από μια πτώχευση. Κινδυνεύουν από το ότι έχοντας συνδέσει την ύπαρξη του κράτους και της οικονομίας μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Ζώνη του Ευρώ, μπορεί να ξεπροβάλει πάλι ο «από μηχανής θεός» των προγόνων μας και να μας ξαναφήσει με την παγιωμένη βεβαιότητα ότι όλα λύνονται χωρίς προσπάθεια και χωρίς τίμημα.

Ενώ και τίμημα, εθνικό και οικονομικό, ακριβό πληρώνουμε και η τραγωδία δεν σταματά να εξελίσσεται. Όλη η κρίση, όπως την ακούμε και τη μαθαίνουμε, είναι στην πραγματικότητα πολύ ευρύτερη της δημοσιονομικής μας δυσπραγίας και του υψηλού μας χρέους.

Είναι αποτέλεσμα της λογικής να βολευόμαστε και ας μην παράγουμε. Να καταναλώνουμε και ας μην πληρώνουμε. Να διατηρούμε τις ασύμβατες με τα πραγματικά μας μεγέθη σπάταλες συνήθειες και κάποιοι θα μας καλύψουν όταν έρθει η ώρα του λογαριασμού.

Και ξεχνάμε μετά από κάθε κρίση ότι πουλήσαμε ό,τι είχαμε και δεν είχαμε για να εμφανιστεί ο ευρωπαϊκός «από μηχανής θεός» για να λύσει το ένα επεισόδιο ώστε… να περάσουμε στο επόμενο!

Περιμέναμε την πτώχευση αλλά μπορεί να έρθει η παρατεταμένη υπερχρέωση χωρίς ανάπτυξη, που θα φέρει την επόμενη κρίση! Και ξεπουλώντας ό,τι είχαμε θα μείνουμε στο αδιέξοδο και θα ξοδεύουμε ό,τι κερδίζουμε, όχι για να βγούμε από το λαβύρινθο, αλλά για να ανακαλύψουμε και άλλο αδιέξοδο στενό του.

 Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…