Ευρισκόμενος κάπου στη Μακεδονία, ο Αλέξης Τσίπρας ειρωνεύτηκε την
κυβέρνηση, επειδή επισείει τον φόβο των νεοκομμουνιστικών τάσεων του
ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) προκειμένου να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους της. Το μόνο για
τον οποίο δεν τον κατηγορεί η Ν.Δ. είναι ότι θα κάνει «παιδομάζωμα»,
είπε, ενώ από κάτω οι φίλοι του κάγχαζαν ικανοποιημένοι με το αστείο.
Αυτό που έκανε ο Τσίπρας ήταν να χρησιμοποιήσει έναν εμφυλιοπολεμικό
όρο της Δεξιάς. Τον χρησιμοποίησε, βέβαια, για να επιτεθεί στους δεξιούς
αντιπάλους του και να τους γελοιοποιήσει στα μάτια των αριστερών
ψηφοφόρων του. Ομως, την ίδια στιγμή έθιξε και ένα από τα ιερά και όσια
της κομμουνιστικής ορθοδοξίας, για την οποία το παιδομάζωμα είναι
ταμπού. (Και δικαιολογημένα από μια πλευρά, διότι πράγματι το έκαναν...)
Σημειωτέον, δε, ότι στο ΚΚΕ δεν αρέσει καθόλου να βγάζουν έξω -για να
αερίζονται πού και πού- τους σκελετούς που έχει μαζεμένους στο ντουλάπι
του. Πόσο μάλλον όταν αυτός που τους βγάζει έξω είναι ο Τσίπρας, χωρίς
να έχει ρωτήσει...
Μόλις το βράδυ της προηγουμένης, ο ίδιος άνθρωπος, σε συνέντευξη που
έδωσε, είχε απευθύνει έκκληση προς το ΚΚΕ να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε
περίπτωση που δεν έχει την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Προκειμένου, δε,
να δώσει κάποιο συναισθηματικό βάρος στην έκκλησή του, αναφέρθηκε στην
«ιστορική ευκαιρία που δίνεται στην Αριστερά μετά από εβδομήντα χρόνια».
Εννοούσε, βέβαια, τα Δεκεμβριανά του 1944, από τα οποία συμπληρώθηκαν
εβδομήντα χρόνια. (Τέτοιες μέρες μάλιστα το 1945, δηλαδή περί τα μέσα
Ιανουαρίου, συμφωνήθηκε η εκεχειρία μεταξύ των δύο πλευρών...)
Εν ολίγοις, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) από τη μια σαρκάζει την
επίκληση του «κομμουνιστικού κινδύνου» στην οποία καταφεύγουν οι
αντίπαλοί του, ενώ συγχρόνως προσπαθεί να κολακεύσει το ΚΚΕ εκφράζοντας
μια νοσταλγία για τα Δεκεμβριανά.
Να λοιπόν γιατί έβραζε από θυμό ο Δημ. Κουτσούμπας του ΚΚΕ όταν, με δηλώσεις του αργότερα, απέκλεισε κάθε δυνατότητα συνεργασίας με τον Τσίπρα. Δεν θα πω ότι κοτζάμ πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) είναι τυχάρπαστος και επιπόλαιος―τα καμώματά του όμως είναι των τυχάρπαστων και των επιπόλαιων...
Ως προς την ουσία του θέματος, δηλαδή αν είναι δυνατόν το ΚΚΕ να στηρίξει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ), κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να γίνει ούτε στα πιο τρελά όνειρα του Αλέξη. Διότι θα σήμαινε, απλούστατα, τη δικαίωση όσων έφυγαν με τη διάσπαση του 1991 και, μοιραία, θα επέφερε την απορρόφηση του ΚΚΕ στην Αριστερά των Τσιπριστών-Λαφαζανιστών. Πολλά γίνονται σ’ αυτή τη ζωή, αυτό όμως όχι. Ο λόγος είναι ότι:
Tο ΚΚΕ είναι άχρονο, υφίσταται δηλαδή εκτός χρόνου· και
ενδιαφέρεται κυρίως για την επόμενη ζωή―άσχετο, τώρα, αν αυτή δεν
υπάρχει.
Το ΚΚΕ μπορεί να το καταλάβει κάποιος μόνον ως θρησκεία και θεολογία. Γι’ αυτό, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) από το ΚΚΕ είναι ένα ενδεχόμενο τόσο απίθανο όσο ακριβώς αν εμφανιζόταν αύριο ο Πατριάρχης για να μας πει ότι αποφάσισαν να μετακομίσουν το Πατριαρχείο από την Κωνσταντινούπολη για να μην υφίσταται τις τουρκικές πιέσεις. Με δυο λέξεις: ξεχάστε το.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου