Αν. καθηγητή Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ.
Στην ομιλία του το βράδυ της Κυριακής, ο νικητής των εκλογών, κ. Τσίπρας, ανέφερε πως η Ελλάδα ζητά χώρο και χρόνο για να δημιουργήσει ξανά ένα μέλλον με αξιοπρέπεια. Ένα χώρο κι έναν χρόνο που ο ίδιος δεν έδωσε σε καμιά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Στην ομιλία του το βράδυ της Κυριακής, ο νικητής των εκλογών, κ. Τσίπρας, ανέφερε πως η Ελλάδα ζητά χώρο και χρόνο για να δημιουργήσει ξανά ένα μέλλον με αξιοπρέπεια. Ένα χώρο κι έναν χρόνο που ο ίδιος δεν έδωσε σε καμιά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Αυτά τα περιθώρια χώρου
και χρόνου ζητά τώρα να του δώσουν οι δανειστές μας.
Όλοι γνωρίζουμε πως ο χρόνος είναι χρήμα. Κι εμείς χρήματα δεν έχουμε. Για να επιβιώσουμε, χρειαζόμαστε τα χρήματα των εταίρων μας και του ΔΝΤ.
Ο κ. Τσίπρας ξεκαθάρισε πως θα επιδιώξει να κλείσει μια νέα συμφωνία μαζί τους, μέσα από διαπραγματεύσεις για μια «δίκαιη, αμοιβαία επωφελή και βιώσιμη λύση». Διαβεβαίωσε τους «εταίρους μας», όπως τους αποκάλεσε, ότι επιθυμεί έναν «ειλικρινή διάλογο» μαζί τους και μια «ουσιαστική διαπραγμάτευση», στην οποία η Ελλάδα θα προσέλθει με τεκμηριωμένες προτάσεις και το δικό της σχέδιο μεταρρυθμίσεων και ριζικών αλλαγών. Μέχρι τώρα, όμως, δεν ψήφισε ούτε μία μεταρρύθμιση από αυτές που προώθησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Επιπλέον, ο κ. Τσίπρας διαβεβαίωσε πως θα κυβερνήσει με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, όμως, επετεύχθησαν με πολιτικές, τις οποίες ο ίδιος κατήγγειλε και υποσχέθηκε να καταργήσει. Ζήτημα τίθεται, λοιπόν, με ποιες πολιτικές θα πετύχει να διατηρήσει τον προϋπολογισμό ισοσκελισμένο, τη στιγμή που υπόσχεται το τέλος της λιτότητας.
Εκτός αν εννοεί το τέλος της λιτότητας που αναμένεται να επιτευχθεί με το Πρόγραμμα του Μάριο Ντράγκι. Γνωρίζει καλά στην περίπτωση αυτή, πως για να επωφεληθεί, θα πρέπει –με αυτή τη σειρά–
(α) να κλείσει θετικά την αξιολόγηση του προηγούμενου προγράμματος για να λάβει και τη δόση, και
(β) να συνάψει μια νέα συμφωνία για τους όρους με τους οποίους θα μας παραχωρηθεί η νέα πιστοληπτική γραμμή από τον ESM.
Να, λοιπόν, που πριν καλά-καλά τελειώσει η καταμέτρηση των ψήφων, ο αρχηγός του κυβερνώντος πλέον Σύριζα κάνει λόγο για διάλογο με τους εταίρους μας, στον οποίο ο ίδιος υπόσχεται να προσέλθει με προτάσεις και σχέδια για να τους πείσει να του δώσουν τα χρονικά εκείνα περιθώρια, μαζί και μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια, ώστε να σχεδιάσει και να προωθήσει την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Τέσσερα χρόνια επιθυμεί να έχει στη διάθεσή του ο κ. Τσίπρας. Αυτό προκύπτει από το τετραετές σχέδιο δημοσιονομικής πολιτικής που υποσχέθηκε να καταθέσει στους εταίρους μας ενόψει των διαπραγματεύσεων.
Τόσο θέλανε και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Έκανε, όμως, τα πάντα ώστε να μην επιτρέψει σε καμία από αυτές να ολοκληρώσει τη θητεία της, κυρίως δε στην τελευταία.
Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει Σχέδιο Β, σε περίπτωση που δεν πετύχει μια «δίκαιη», όπως την αποκαλεί, συμφωνία με τους δανειστές μας. Έχει, όμως, Σχέδιο Α;
Μέχρι προχτές, το μόνο που είχε ήταν μια αόριστη απαίτηση για «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους τους χρέους μας», με το σκεπτικό ότι αυτό δεν είναι βιώσιμο.
Τώρα, λίγες μόνον ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης, μας αποκάλυψε ότι θα πάει σε διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας με προτάσεις που θα τεκμηριώνονται (α) από ένα σχέδιο τετραετούς δημοσιονομικής πολιτικής, (β) ένα σχέδιο ριζικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων και (γ) ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας με επενδύσεις.
Γι’ αυτά, όμως, χρειάζεται χρόνο (και χρήμα).
Όταν μια άλλη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση χρειάστηκε χρόνο το 2010 για να προχωρήσει κι εκείνη στις ριζικές αλλαγές που είχε υποσχεθεί προεκλογικά, οι αγορές δεν της τον έδωσαν. Της τον έδωσαν, όμως, οι εταίροι μας και το ΔΝΤ. Όπως και τα απαραίτητα χρήματα για να μας κρατήσουν στη ζωή. Το ίδιο συνέβη και το 2012. Οι εταίροι δώσανε και στην τότε κυβέρνηση τον απαραίτητο χρόνο (και το χρήμα) για να κάνει τις απαιτούμενες αλλαγές.
Ο κ. Τσίπρας ήταν απέναντι σε όλες τις προηγούμενες προσπάθειες διάσωσης και μεταρρύθμισης της χώρας. Τώρα, η Κυβέρνησή του ζητά χρόνο (και χρήμα) από τους εταίρους μας για να πετύχει εκεί που απέτυχαν οι προηγούμενες, μεταξύ άλλων και γιατί ο ίδιος και το κόμμα του ήσαν απέναντι σε όλες τις μεταρρυθμίσεις που επιχειρήθηκαν από το 2010 μέχρι σήμερα.
Γιατί να μας πιστέψουν αυτή τη φορά, κύριε Τσίπρα;
Γιατί να ΣΑΣ πιστέψουν;
Εσείς, αν ήσασταν στη θέση τους, θα μας πιστεύατε;
Μήπως θα μας πιστεύετε επειδή θα μας φοβόσασταν;
Ήδη, ο κ. Σουλτς, ο οποίος αναμένεται αυτή την εβδομάδα στην Αθήνα για να συναντήσει τον νέο Έλληνα Πρωθυπουργό, δήλωσε σε γερμανικό ραδιόφωνο πως «οι Έλληνες, περιλαμβανομένης της κυβέρνησης που θα αναλάβει την εξουσία στην Αθήνα, γνωρίζουν πως αν το παρατραβήξουν, δεν θα υπάρχουν χρήματα για την Ελλάδα... Και ποια κυβέρνηση μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό της … να αφήσει μια χώρα χωρίς χρηματοδότηση;»
Ο ίδιος κύριος Σουλτς, όταν επισκέφθηκε τη χώρα μας προεκλογικά στις 18.5.2012, είχε δηλώσει τα εξής σε ομιλία του στο Μέγαρο Μουσικής: http://panepistimiakisymparataxi.blogspot.gr/2015/01/1852012.html
Αυτά θα επαναλάβει και τώρα και από ‘κει και πέρα, ο έχων ώρα ακούειν, ακουέτω..
Όλοι γνωρίζουμε πως ο χρόνος είναι χρήμα. Κι εμείς χρήματα δεν έχουμε. Για να επιβιώσουμε, χρειαζόμαστε τα χρήματα των εταίρων μας και του ΔΝΤ.
Ο κ. Τσίπρας ξεκαθάρισε πως θα επιδιώξει να κλείσει μια νέα συμφωνία μαζί τους, μέσα από διαπραγματεύσεις για μια «δίκαιη, αμοιβαία επωφελή και βιώσιμη λύση». Διαβεβαίωσε τους «εταίρους μας», όπως τους αποκάλεσε, ότι επιθυμεί έναν «ειλικρινή διάλογο» μαζί τους και μια «ουσιαστική διαπραγμάτευση», στην οποία η Ελλάδα θα προσέλθει με τεκμηριωμένες προτάσεις και το δικό της σχέδιο μεταρρυθμίσεων και ριζικών αλλαγών. Μέχρι τώρα, όμως, δεν ψήφισε ούτε μία μεταρρύθμιση από αυτές που προώθησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Επιπλέον, ο κ. Τσίπρας διαβεβαίωσε πως θα κυβερνήσει με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, όμως, επετεύχθησαν με πολιτικές, τις οποίες ο ίδιος κατήγγειλε και υποσχέθηκε να καταργήσει. Ζήτημα τίθεται, λοιπόν, με ποιες πολιτικές θα πετύχει να διατηρήσει τον προϋπολογισμό ισοσκελισμένο, τη στιγμή που υπόσχεται το τέλος της λιτότητας.
Εκτός αν εννοεί το τέλος της λιτότητας που αναμένεται να επιτευχθεί με το Πρόγραμμα του Μάριο Ντράγκι. Γνωρίζει καλά στην περίπτωση αυτή, πως για να επωφεληθεί, θα πρέπει –με αυτή τη σειρά–
(α) να κλείσει θετικά την αξιολόγηση του προηγούμενου προγράμματος για να λάβει και τη δόση, και
(β) να συνάψει μια νέα συμφωνία για τους όρους με τους οποίους θα μας παραχωρηθεί η νέα πιστοληπτική γραμμή από τον ESM.
Να, λοιπόν, που πριν καλά-καλά τελειώσει η καταμέτρηση των ψήφων, ο αρχηγός του κυβερνώντος πλέον Σύριζα κάνει λόγο για διάλογο με τους εταίρους μας, στον οποίο ο ίδιος υπόσχεται να προσέλθει με προτάσεις και σχέδια για να τους πείσει να του δώσουν τα χρονικά εκείνα περιθώρια, μαζί και μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια, ώστε να σχεδιάσει και να προωθήσει την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Τέσσερα χρόνια επιθυμεί να έχει στη διάθεσή του ο κ. Τσίπρας. Αυτό προκύπτει από το τετραετές σχέδιο δημοσιονομικής πολιτικής που υποσχέθηκε να καταθέσει στους εταίρους μας ενόψει των διαπραγματεύσεων.
Τόσο θέλανε και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Έκανε, όμως, τα πάντα ώστε να μην επιτρέψει σε καμία από αυτές να ολοκληρώσει τη θητεία της, κυρίως δε στην τελευταία.
Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει Σχέδιο Β, σε περίπτωση που δεν πετύχει μια «δίκαιη», όπως την αποκαλεί, συμφωνία με τους δανειστές μας. Έχει, όμως, Σχέδιο Α;
Μέχρι προχτές, το μόνο που είχε ήταν μια αόριστη απαίτηση για «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους τους χρέους μας», με το σκεπτικό ότι αυτό δεν είναι βιώσιμο.
Τώρα, λίγες μόνον ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης, μας αποκάλυψε ότι θα πάει σε διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας με προτάσεις που θα τεκμηριώνονται (α) από ένα σχέδιο τετραετούς δημοσιονομικής πολιτικής, (β) ένα σχέδιο ριζικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων και (γ) ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας με επενδύσεις.
Γι’ αυτά, όμως, χρειάζεται χρόνο (και χρήμα).
Όταν μια άλλη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση χρειάστηκε χρόνο το 2010 για να προχωρήσει κι εκείνη στις ριζικές αλλαγές που είχε υποσχεθεί προεκλογικά, οι αγορές δεν της τον έδωσαν. Της τον έδωσαν, όμως, οι εταίροι μας και το ΔΝΤ. Όπως και τα απαραίτητα χρήματα για να μας κρατήσουν στη ζωή. Το ίδιο συνέβη και το 2012. Οι εταίροι δώσανε και στην τότε κυβέρνηση τον απαραίτητο χρόνο (και το χρήμα) για να κάνει τις απαιτούμενες αλλαγές.
Ο κ. Τσίπρας ήταν απέναντι σε όλες τις προηγούμενες προσπάθειες διάσωσης και μεταρρύθμισης της χώρας. Τώρα, η Κυβέρνησή του ζητά χρόνο (και χρήμα) από τους εταίρους μας για να πετύχει εκεί που απέτυχαν οι προηγούμενες, μεταξύ άλλων και γιατί ο ίδιος και το κόμμα του ήσαν απέναντι σε όλες τις μεταρρυθμίσεις που επιχειρήθηκαν από το 2010 μέχρι σήμερα.
Γιατί να μας πιστέψουν αυτή τη φορά, κύριε Τσίπρα;
Γιατί να ΣΑΣ πιστέψουν;
Εσείς, αν ήσασταν στη θέση τους, θα μας πιστεύατε;
Μήπως θα μας πιστεύετε επειδή θα μας φοβόσασταν;
Ήδη, ο κ. Σουλτς, ο οποίος αναμένεται αυτή την εβδομάδα στην Αθήνα για να συναντήσει τον νέο Έλληνα Πρωθυπουργό, δήλωσε σε γερμανικό ραδιόφωνο πως «οι Έλληνες, περιλαμβανομένης της κυβέρνησης που θα αναλάβει την εξουσία στην Αθήνα, γνωρίζουν πως αν το παρατραβήξουν, δεν θα υπάρχουν χρήματα για την Ελλάδα... Και ποια κυβέρνηση μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό της … να αφήσει μια χώρα χωρίς χρηματοδότηση;»
Ο ίδιος κύριος Σουλτς, όταν επισκέφθηκε τη χώρα μας προεκλογικά στις 18.5.2012, είχε δηλώσει τα εξής σε ομιλία του στο Μέγαρο Μουσικής: http://panepistimiakisymparataxi.blogspot.gr/2015/01/1852012.html
Αυτά θα επαναλάβει και τώρα και από ‘κει και πέρα, ο έχων ώρα ακούειν, ακουέτω..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου