Τι ακριβώς συνέβη, αν δηλαδή η «ομοφωνία» ήταν σκόπιμη για να ανιχνευθούν οι προθέσεις της ελληνικής πλευράς ενόψει και του χθεσινού συμβουλίου ή απλώς θεωρήθηκε κείμενο ρουτίνας δεδομένης της σύμπλευσης της Αθήνας σε προηγούμενα μέτρα κατά της Ρωσίας για το ίδιο θέμα, δεν είχε γίνει γνωστό έως χθες.
Η ουσία είναι ότι η νέα ηγεσία του ΥΠΕΞ «τσίμπησε» και ανέβηκε αμέσως στα «κάγκελα» μεταδίδοντας προς τα έξω την εντύπωση πως κινείται προς αλλαγή γεωπολιτικού προσανατολισμού με πρώτο βήμα το φλερτ με τη Ρωσία στο φλέγον ζήτημα της Ουκρανίας.
Δεν γκρίνιαξε βεβαίως άδικα, καθώς όπως φαίνεται δεν είχε ενημερωθεί καν. Ομως η εικόνα της «περήφανης» και «πατριωτικής» εξωτερικής πολιτικής, που επιχείρησε αρχικά να καλλιεργήσει, εξόργισε τους εταίρους και αναγκάστηκε να «μαζέψει» γρήγορα το κλίμα.
Και μόνο τα tweets προσωπικοτήτων με επιρροή στην Ευρώπη, αλλά και τα σχόλια ηγετικών στελεχών όλου του ευρωπαϊκού πολιτικού φάσματος να διάβαζε κανείς ή να έριχνε μια ματιά στις ηλεκτρονικές εκδόσεις των ξένων ΜΜΕ, θα εισέπραττε ένα απίστευτα εχθρικό, εναντίον της Ελλάδας, κλίμα.
Για ποιο λόγο ένα τέτοιο ξεκίνημα;
Τώρα όμως κρατάει τις τύχες της χώρας στα χέρια του και οφείλει μέσα από συμβιβασμούς εντός Ε.Ε. –με αυτούς πορεύεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα– να οδηγεί το καράβι σε ασφαλή νερά.
Ως Ελλάδα έχουμε απόλυτη ανάγκη από την αλληλεγγύη των εταίρων και όχι μόνο για οικονομικούς λόγους:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου