Συγγραφέα-εκπαιδευτικού.
Υπήρξε σύμβουλος σε θέματα δημόσιας διοίκησης στην Αγγλία.
Αρχίζει να έχει κανείς μια αίσθηση τέλους εποχής. Κάτι παλιό και
πολυκαιρισμένο φαίνεται να μας αποχαιρετάει χορεύοντας τον τελευταίο του
χορό.
Αυτή η αποχαιρετιστήρια τελετουργία, αυτό το «βαλς του αποχαιρετισμού»,
παίζεται με τους όρους του παρελθόντος: σκιαμαχίες, δηλαδή καβγάδες για
το μη ουσιαστικό, εκβιασμοί, δηλαδή διλήμματα της τελευταίας στιγμής
προς άγραν ψήφων και, τέλος, εδραία και μη αναστρέψιμη ανευθυνότητα.
Έτσι έμαθε η πολιτική τάξη που αποχωρεί. Όλα υπολογίζονται με βάση το
κομματικό.
Παράδειγμα:
Πώς θα τη φέρω στο Σύριζα; Να του παραδώσω την
καυτή πατάτα, δηλαδή αφήνω όλα τα θέματα εκκρεμή. Είμαι κυβέρνηση αλλά,
μετά τις ευρωεκλογές ειδικά, κατεβάζω τα μολύβια και περιμένω την
κατάλληλη στιγμή για να παραδώσω όχι καμένη γη αλλά γη που πρόκειται να
καεί. Παραδίδω στις 10 Φεβρουαρίου με την ευρωπαϊκή ασπίδα προστασίας να
λήγει σε 15 μέρες, τέλος Φεβρουαρίου. Στόχος: να στριμώξω τον Τσίπρα.
Δηλαδή, κάντο όπως ο Καραμανλής το 2009. Δεν παίρνω μέτρα, δεν το
επιχειρώ καν, δεν επιχειρηματολογώ ούτε προσπαθώ να πείσω, απλώς αφήνω
τα δύσκολα για τον επόμενο.
Έτσι ο Καραμανλής έβλαψε, και ουσιαστικά διέλυσε το ΠΑΣΟΚ, αλλά πόσο, μα
πόσο, έβλαψε και τη χώρα. Έτσι τώρα και ο Σαμαράς (μαζί με τον
αντιπρωθυπουργό του): στόχος να βλάψουν το Σύριζα, αναγκάζοντάς τον να
αναλάβει εκκρεμείς διαπραγματεύσεις περί πιστωτικής γραμμής, σε ελάχιστο
χρόνο, ώστε να φανεί ότι ανακρούει πρύμναν έναντι αυτών που έλεγε ως
τώρα και άρα να εξευτελιστεί, αναιρώντας τελείως τις προεκλογικές του
δεσμεύσεις. Ας διαλύσουμε το Σύριζα, λοιπόν, η χώρα μπορεί να περιμένει.
Έτσι σκέφτεται ο Σαμαράς.
Μαζί με τη ΝΔ/ΠΑΣΟΚ (εις σάρκαν μίαν) χορεύει το βαλς του αποχαιρετισμού
και ο έτερος παρτενέρ του παλαιοκομματισμού, ο νέο-παλαιοκομματικός
Σύριζα. Συνεχείς καβγάδες και εντάσεις με την άλλη πλευρά, περί όνου
σκιάς, από το γιουρούσι στην Πρυτανεία του ΕΚΠΑ παρουσία δύο-τριών
βουλευτών του, μέχρι την κλωτσοπατινάδα επί του σώματος ενός σχεδόν
αφελούς νέου που οραματίστηκε την επανάσταση ως τέκνον ‘μαμάς βορείων
προαστίων’ και που παραστράτησε εντελώς, όταν βρήκε τον κολλητό του από
τη Σχολή Μωραΐτη, το Γρηγορόπουλο, η μοιραία σφαίρα της αστυνομικής
ανικανότητας που ενίοτε μασκαρεύεται και ως αυταρχισμός. Πάνω στο σώμα
του μικρού παιδιού στήθηκε για άλλη μια φορά κακός χορός, ο χορός της
παλιάς Ελλάδας, ένθεν κακείθεν.
Κι ακόμα από το Σύριζα, ακραία ανευθυνότητα. Βαβυλωνία αντικρουόμενων
θέσεων. Όχι μονομερείς ενέργειες ο Νίκος Παππάς, εξ απορρήτων του
Τσίπρα, ναι στις μονομερείς «νταρτανιές» από το γραμματέα κ. Βίτσα και
τους Λαφαζανικούς-Λαπαβιτσικούς.
Όλα αυτά πάνω στην καμπούρα της χώρας,
προς άγραν ψηφαλακίων.
Βλέπετε πώς και η γλώσσα εκχυδαΐζεται όταν αναγκάζεται να μιλήσει για
τέτοια πράγματα με τέτοιους όρους. Αυτό πια δεν είναι πολιτική, είναι
«υβρεοπομπή» και «χυδαιοπομπή», αυτός είναι ο πραγματικός χορός του
αποχαιρετισμού, μια μακρά παρέλαση ανθρώπων που συστηματικά υποτιμούν τη
νοημοσύνη μας.
Ούτως ή άλλως, νομίζω ότι ζούμε και θα ζήσουμε τους επόμενους μήνες, ίσως και χρόνο, την τελευταία πράξη του δράματος.
Για να ολοκληρωθεί το δράμα και να επέλθει η κάθαρσις είναι ανάγκη,
ανάγκη ζωτική για τη χώρα και κυρίως για τους ανθρώπους της, να αλλάξει
άρδην το πολιτικό προσωπικό, δηλαδή οι βουλευτές που θα εκλεγούν
Δεν υπάρχει έλλειμμα προτάσεων πολιτικής στην Ελλάδα. Υπάρχει έλλειμμα πολιτικής βούλησης και πολιτικής σοβαρότητας. Ό,τι πρόταση και να δώσουμε στους τωρινούς βουλευτές, στην πλειονότητά τους, θα την εφαρμόσουν στραβά, θα τη διαστρέψουν κατά τα παλαιοκομματικά ειωθότα. Δώστους αξιολόγηση, θα την κάνουν βόλεμα ημετέρων δια της αξιολόγησης, δώστους ιδιωτικοποίηση, θα την κάνουν εξυπηρέτηση της διαπλοκής, δώστους καλό νομοσχέδιο, θα το γεμίσουν τροπολογίες και μεταβατικές διατάξεις.
Συμπέρασμα:
Αν δεν αλλάξει η ποιότητα των Ελλήνων βουλευτών, μεγάλες
αλλαγές μην περιμένετε. Η μεγάλη αλλαγή θα αρχίσει από το κεφάλι. Και
μόνο με το πολιτικό παράδειγμα από πάνω προς τα κάτω, θα επανέλθει η
εμπιστοσύνη και η καλή πίστη των πολιτών προς τους πολιτικούς τους.
Αλλιώς θα παραμείνουμε στο τέλμα της καχυποψίας και του κυνισμού.
Για να ολοκληρωθεί το βαλς του αποχαιρετισμού –πιο πολύ για βαλκανικό
ζεϊμπέκικο μου μοιάζει– θα πρέπει να έρθουνε νέοι αξιόλογοι βουλευτές
στη θέση των παλιών.
Αυτό είναι απείρως πιο σημαντικό από το ποιο κόμμα θα βγει πρώτο ή δεύτερο. Απείρως πιο σημαντικό και από την ιδεολογία. Καμία δημοκρατική ιδεολογία δεν θα πετύχει στα χέρια του αριβίστα και του υποκριτή. Κι αντίθετα, και από αριστερά και από δεξιά μπορούν να προέλθουν σοβαρές λύσεις αν αναλάβουν να τις φέρουν σε πέρας σοβαροί άνθρωποι.
Άρα έρχεται η ώρα της μεγάλης ευθύνης για τον πολίτη:
Δείτε βιογραφικά, ρωτήστε, ακούστε, ψάξτε για τους υποψηφίους που έχουν πραγματικά προσφέρει στην κοινωνία, δείτε πώς μιλάνε και αρνηθείτε συστηματικά αυτούς που η τηλεόραση σας προσφέρει αφειδώς ως ‘αναγνωρίσιμους’, από διάφορες φάσεις του πολιτικού παρελθόντος.
Ο χρόνος δεν είναι πια με το μέρος μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου