Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΟΥΣΟΥΛΗ
Στις εποχές της ευμάρειας
οι άνθρωποι συνηθίζουν να «διαγράφουν» από τη μνήμη τους τις εποχές της
κρίσης. Οι κίνδυνοι απωθούνται στη συνείδηση και η λήθη αναλαμβάνει τον
κατευναστικό και παραμυθητικό ρόλο της.
Στις εποχές της ευμάρειας βρίσκει την επαλήθευσή της
η θεωρία της γραμμικής εξέλιξης. Αφού όλα πάνε καλά και ο άμεσος
ορίζοντας της πορείας είναι αίσιος, η αυθόρμητη γνώση που προκύπτει
είναι ότι όλα θα πηγαίνουν για πάντα καλά. Συνεπώς, η ανησυχία
περιττεύει, η διερεύνηση του παρόντος και το τι αυτό κυοφορεί παρέλκει, η
ανησυχία για την πιθανή διατάραξη της πορείας είναι μια περιττή
δοκιμασία.
Η κρίση, κάθε κρίση είναι μια αιφνίδια διακοπή της
βεβαιότητας της γραμμικής εξέλιξης. Και εκεί που η πλεύση στις συνθήκες
νηνεμίας ήταν απολαυστική, να που προκύπτει ο κίνδυνος του τέλους. Και
τότε, στο μέτωπο της ατομικής ή συλλογικής πορείας, προκύπτει η ανάγκη
της διάσωσης.
Μας χρειάζονται διασώστες!
Στο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο, μαζί με τα
προβλήματα της κρίσης, πληθαίνουν και οι υποψήφιοι διασώστες.
Αυτόκλητοι
σωτήρες, ανορθολογικοί εκφραστές και πολιτικοί ψευδοπροφήτες,
κομπορρημονούν στους δρόμους και τις πλατείες. Υπόσχονται αποκατάσταση
των πραγμάτων, επιστροφή στο ασφαλές παρελθόν, κομίζουν τη σωτηρία.
Η ψευδής συνείδηση, ο παραποιημένος κόσμος εντός
μας, απλώνει απελπισμένα τα χέρια της, ζητώντας κλαδί σωτηρίας. Καθώς
βιώνει τη ματαιότητα, βυθίζεται στο πέλαγος της κρίσης.
Στις εκλογές που έρχονται, γνωστοί διασώστες θα
διεκδικήσουν την εμπιστοσύνη μας. Με το ανορθολογικό τους πρόσωπο και
τον θορυβώδη λαϊκισμό τους θα επιχειρήσουν να εγκατασταθούν στο δημόσιο
χώρο ως η μόνη εκδοχή του μέλλοντος.
Σε όλες τις εποχές, καθώς κάθε ατομική και συλλογική
οντότητα έρχεται αντιμέτωπη με τις πραγματικές συνθήκες της ζωής της,
τότε κάθε συνείδηση που μάχεται για τον αυτοπροσδιορισμό και την
ελευθερία της, ανακαλύπτει ότι:
Aυτή και μόνο αυτή, μπορεί να είναι ο
διασώστης του εαυτού της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου