Μοιάζει με ελληνικό ανέκδοτο το γεγονός ότι στο εγχείρημα «πρώτη φορά Αριστερά», ο κ. Τσίπρας προέκρινε για συνεταίρο του, τον δεξιότερο της Ν.Δ. κ. Πάνο Καμμένο. Βεβαίως, η σταλινογενής Αριστερά έχει παράδοση σε τέτοιους ακροβατισμούς· με τη λογική «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος» υπογράφτηκε το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ. Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το ιστορικό δεδομένο ότι η ακροδεξιά πάντα την έφερνε στην Αριστερά. Είναι πως η νέα κυβέρνηση σηματοδοτεί διπλή στασιμότητα. Το Αριστερό Ρεύμα θα φρενάρει τις αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες θα φρενάρουν τις εξίσου αναγκαίες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, όπως είναι η ιθαγένεια, το σύμφωνο συμβίωσης κ.ά. Το ευτύχημα είναι ότι η προηγούμενη συγκυβέρνηση φρόντισε να μη νιώσουμε κανένα σοκ απότομου φρεναρίσματος, αφού είχε επιβραδύνει σε βαθμό στασιμότητας όλα όσα έπρεπε να γίνουν για να βγούμε από την κρίση.
Αλλά και το γνήσιο τέκνο της αδόκιμης οργής των ΑΝΕΛ, η κ. Ραχήλ Μακρή σάρωσε με την κόκκινη σημαία στον νομό Κοζάνης. Το χειρότερο, μάλιστα, δεν είναι ότι η κ. Μακρή, πρώτευσε, παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες της για τύπωμα 100 δισ. ευρώ. Ετσι κι αλλιώς πολλοί έκαναν πολιτικές καριέρες διαλαλώντας στο πανελλήνιο αστοιχείωτα πράγματα· ο κ. Αθανάσιος Μπούρας της Ν.Δ. εκλέγεται αδιαλείπτως μετά «την κυρία Κρούγκμαν», ο κ. Γιάννης Μιχελογιαννάκης, παρά το «ανδρός πεσούσης πας ανήρ ανδρεύεται» πρώτευσε με τον ΣΥΡΙΖΑ στον νομό Ηρακλείου. Η επικονίαση της «Αριστεράς» με τον ιδεολογικό αχταρμά των ΑΝΕΛ φαίνεται και από το γεγονός ότι πολλοί εξ ευωνύμων άρχισαν να ασπάζονται την άποψη της κ. Μακρή «ναι, υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαμε να τυπώσουμε μερικά δισ. του ELA...» και άλλα τέτοια τερπνά.
Το ίδιο έγινε και χθες (Δευτέρα 26.1.2015), όταν πουρνό πουρνό διάφοροι -αξιοσέβαστοι κατά τα άλλα «Αριστεροί»- άρχισαν να διαλαλούν, «ναι, αλλά ο Καμμένος δεν είναι και τόσο Δεξιός» ή «αυτό που μετράει είναι το αντιμνημονιακός...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου