ΗΠΑ: Το τέλος της δουλείας, αιτία αφανισμού ενός εκατ. μαύρων σκλάβων

Με μελανά χρώματα «βάφει» τη μετεμφυλιακή περίοδο της αμερικανικής ιστορίας ο συγγραφέας Τζιμ Ντάουνς, αφού όπως υποστηρίζει στο νέο του βιβλίο, μετά την κατάργηση της επονείδιστης δουλείας το 1865 στις ΗΠΑ εκατοντάδες χιλιάδες σκλάβοι που απελευθερώθηκαν πέθαναν από τις αρρώστιες και την ασιτία.

Στο βιβλίο «Sick From Freedom» (Αρρωστοι Από Ελευθερία) ο αμερικανός ιστορικός του κολεγίου του Κονέκτικατ υποστηρίζει πως η αμερικανική Ιστορία κάθε άλλο παρά θα πρέπει να επαίρεται για την απελευθέρωση των μαύρων σκλάβων, αφού οι ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν μία τεράστια ανθρωπιστική κρίση: μέσα στα επόμενα χρόνια πέθανε το ένα τέταρτο εξ αυτών, λόγω κακών συνθηκών διαβίωσης και μιας γενικευμένης διάθεσης ρατσισμού προς το πρόσωπό τους.

«Η ελευθερία δεν έρχεται ποτέ έτσι απλά, χωρίς κάποιο επιπρόσθετο κόστος. Από το 1862 μέχρι το 1870 πέθαναν, κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης βιολογικής κρίσης του 19^ου αιώνα, ένα εκατ. μαύροι δούλοι, από τα συνολικά τέσσερα εκατομμύρια που είχαν αφεθεί ελεύθεροι», επισημαίνει ο Ντάουνς.

Ο ιστορικός, αφού συγκέντρωσε εκατοντάδες μαρτυρίες και ντοκουμέντα της εποχής εκείνης, γεμίζει το βιβλίο του με συγκλονιστικές αφηγήσεις δούλων και απελεύθερων που έζησαν για πολλά χρόνια μέσα στην ανέχεια και τις αρρώστιες, αφήνοντας λίγα χρόνια μετά, την τελευταία τους πνοή σε νεαρή ηλικία, χωρίς καν να προλάβουν να χαρούν την ελευθερία τους.

«Ενας δούλος, ο Τζόζεφ Μίλερ, έμενε μαζί με τη γυναίκα και τα τέσσερα παιδιά του σε έναν αυτοσχέδιο καταυλισμό στη πολιτεία του Κεντάκι. Με αντάλλαγμα φαγητό και στέγη για την οικογένεια του ο Μίλερ δέχθηκε να καταταγεί στον στρατό. Ομως, οι στρατιώτες της Συνομοσπονδίας [οι Νότιοι] διέλυσαν τον καταυλισμό και έδιωξαν την οικογένεια του Τζόζεφ από' εκεί, με αποτέλεσμα η γυναίκα και τα παιδιά του να περιπλανιούνται στην αμερικανική ύπαιθρο. Ο ένας γιος του Μίλερ πέθανε μετά από λίγες εβδομάδες, όπως και η γυναίκα του μαζί με τον άλλο του γιο, έναν μήνα μετά. Ακολούθησε ο θάνατος της μικρής του κόρης, ύστερα από δέκα ημέρες, ενώ τελικά πέθανε και το τέταρτο παιδί του. Στις αρχές του 1865, ο ίδιος ο Μίλερ ήταν νεκρός», αναφέρει η ανατριχιαστική περιγραφή του Ντάουνς για ένα περιστατικό που συνέβη λίγο πριν από την επίσημη κατάργηση της δουλείας.

Ακόμη κι αυτή η κατάργηση όμως δεν απέφερε και πολλά θετικά, αφού με την περιρρέουσα αντίληψη των λευκών να είναι ακόμη εξαιρετικά εχθρική (ή, το λιγότερο, καχύποπτη) απέναντι στους μαύρους, πολλοί εξ αυτών αναγκάζονταν να φεύγουν από τους αυτοσχέδιους καταυλισμούς και να επιστρέφουν στις ίδιες αυτές φυτείες που, λίγα χρόνια πριν, εργάζονταν ως δούλοι!

«Η προκατάληψη, ακόμη και με το τέλος του Εμφυλίου, ήταν ακόμη τόσο ισχυρή, ώστε οι σκλάβοι εξακολουθούσαν να είναι αποπαίδια και να υφίστανται κάκιστη μεταχείριση», τονίζει εμφατικά ο Ντάουνς. Και καταλήγει: «η εικόνα των ΗΠΑ αμέσως μετά τη λήξη του Εμφυλίου κάθε άλλο πρέπει να μας κάνει περήφανους. Πολλοί είναι αυτοί, ωστόσο, που αρνούνται, ακόμη και μέχρι σήμερα, να μιλήσουν γι' αυτό».

ΒΗΜΑ