CLIC2C: Μια επαναστατική εφαρμογή που «παντρεύει» την εφημερίδα με το κινητό

Του Σολ Σαλτιέλ

Ιδρυτή και διευθ. συμβουλου της Fast River.

Δεν είναι αλήθεια ότι ο Τύπος πνέει τα λοίσθια και ότι οι νέες τεχνολογίες επικρατούν έναντι της εφημερίδας. Τουναντίον, υπάρχουν υπηρεσίες που μπορούν να "παντρέψουν" κάλλιστα το φορμά της εφημερίδας με τις νέες τεχνολογίες. Παράδειγμα το CLIC2C, μια πρωτοποριακή, διεθνής mobile πλατφόρμα "print to web", η οποία συνδέει 100% τον "άψυχο" έντυπο κόσμο με το Διαδίκτυο μέσω κινητών τηλεφώνων. Είναι σαν να έχεις μια τηλεόραση μέσα στην εφημερίδα ή σαν να συμμετέχεις σε διαδραστικό διαγωνισμό διαβάζοντας το περιτύλιγμα μιας συσκευασίας.

Ο χρήστης κινητού μέσω της προεγκατεστημένης εφαρμογής CLIC2C, σκανάρει ή φωτογραφίζει με τη συσκευή του κάτι τυπωμένο όπως π.χ. διαφημιστικές καταχωρίσεις ή/και φωτογραφίες σε εφημερίδες και περιοδικά. Αυτόματα, χωρίς να κάνει τίποτα άλλο, αποκτά πρόσβαση σε αποκλειστικό οπτικοακουστικό περιεχόμενο που έχει σχέση με το διαφημιζόμενο προϊόν (βίντεο, συνεντεύξεις, φωτογραφίες κ.ά.).

Κι όλα αυτά με ένα κλικ από την εφημερίδα ή το περιοδικό του, σε οποιονδήποτε χώρο, μια και το CLIC2C δουλεύει τόσο με 3G όσο και με σύνδεση wifi. 

Το CLIC2C είναι μία ανοιχτή πλατφόρμα και στα social media: ο αναγνώστης μιας εφημερίδας, αφού δει το οπτικοακουστικό περιεχόμενο -για παράδειγμα, σκανάροντας μία φωτογραφία σε ένα ντέρμπι βλέπει το γκολ που δεν είδε, τα παραλειπόμενα, έξτρα σχόλια των δημοσιογράφων κ.λπ.-. μπορεί να το ανεβάσει στη σελίδα του στο Facebook, το Twitter ή να το στείλει σε όποιον θέλει. Αυτό σημαίνει ότι εκτός από την επίσκεψη του αναγνώστη, όλοι οι φίλοι του μπορούν να δουν το ίδιο περιεχόμενο και έτσι η πληροφορία διαχέεται από το χαρτί σε όλο το Διαδίκτυο.

"Εμπλουτισμένες" σελίδες με CLIC2C, έχουν φιλοξενήσει -χωρίς να το γνωρίζουν- πολλά περιοδικά και εφημερίδες. Λέω χωρίς να το ξέρουν γιατί μια και δεν αλλάζει κάτι στις προδιαγραφές της εκτύπωσης, τα διαφημιζόμενα brands με τα οποία έχουμε συνεργαστεί, έχουν στείλει στα μέσα αυτά "εμπλουτισμένες" καταχωρίσεις. Ομως, υπάρχουν ήδη και κάποια έντυπα που χρησιμοποιούν την τεχνολογία "in house", όπως το "Village Times", το περιοδικό με το πρόγραμμα ταινιών της Village ή τα περιοδικά της Direction "All Star Basket" και "AdBusiness".

Κάθε εφημερίδα και περιοδικό έχουν το κοινό τους και κάθε έντυπο μπορεί να προσφέρει διαφορετικό περιεχόμενο στους αναγνώστες του, δημιουργώντας μια βαθύτερη σχέση μαζί τους. Αν, για παράδειγμα, διαβάζω στο "Εθνος" ένα άρθρο, τότε γιατί να μην μπορώ να δω και κάποιο αποκλειστικό video του δημοσιογράφου στο κινητό μου; Και γιατί να μην μπορώ να το ανεβάσω στο Facebook και να το σχολιάσω; Ή γιατί να μην μπορώ να "σκανάρω" το λογότυπο του "Εθνους" στην πρώτη σελίδα και να παίρνω κάθε ώρα στο κινητό μου τις τελευταίες ειδήσεις, παρότι η εφημερίδα είναι τυπωμένη από την προηγούμενη;