Οι Αφρικανές απελευθερώνονται μέσω διαδικτύου

Ανάρτηση από ΜΑΝΤΑΛΙΤΣΟ ΜΟΑΝΤΟ

Σε μια χώρα που περιγράφεται ευρέως ως συντηρητική, όπου υπενθυμίζεται γενικά στις γυναίκες ποια είναι η θέση τους, λέγοντάς τους τι μπορούν να συζητούν ανοιχτά και τι όχι, σε μια κοινωνία που πολλοί βλέπουν εγκλωβισμένη στην αφρικανική χρονομηχανή, το Ιντερνετ πρόσφερε μια πολύτιμη πλατφόρμα συζήτησης θεμάτων ταμπού.

Εξάλλου, μιλάμε για τη Ζιμπάμπουε, της οποίας ο πρόεδρος είναι παγκοσμίως γνωστός για τις απόψεις του εναντίον ζητημάτων όπως η ομοφυλοφιλία.

Γυναίκες μπλόγκερ και χρήστριες του Facebook ειδικά, χρησιμοποιούν αυτές τις πλατφόρμες για να συζητούν θέματα σχετικά με τη σεξουαλικότητά τους και οτιδήποτε άλλο θα έκανε τον πρόεδρο Μουγκάμπε να κοκκινίσει. Εκεί έχουν δημιουργήσει τα πάντα, από τις «θείες που νοιάζονται» (σ.τ.μ.: ο όρος «agony aunts» παραπέμπει σε συμβουλευτική στήλη του βρετανικού τύπου) στον κυβερνοχώρο μέχρι το άνοιγμα της συζήτησης για το ρόλο της γυναίκας στην πολιτική και την οικονομία.

Η μπλόγκερ Ντέλτα Ντου (http://itsdelta.wordpress.com) περιγράφει το μπλογκ της ως «συλλογισμούς μιας φεμινίστριας», κάτι που στη Ζιμπάμπουε είναι μια τολμηρή δήλωση. Η Ντου έχει γίνει ένα είδος ηλεκτρονικής διασημότητας γράφοντας στο μπλογκ της για πράγματα όπως το τεστ-Παπ, το γάμο, το σεξ, τις γυναίκες που αντιδρούν στους άντρες που τις απατούν. Σε ένα ποστ με τίτλο «Το παράδειγμα της Χίλαρι» συζητά το μέλλον της αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον και το πώς αντιμετώπισε το σκάνδαλο του συζύγου της Μπιλ με τη Μόνικα Λεβίνσκι.

Η Ντου γράφει σε μία από τις αναρτήσεις της για τα τεστ-Παπ: «Αν οι γυναίκες μπορούμε να καθίσουμε 5 ώρες για το πλέξιμο των μαλλιών μας και θυσιάζουμε τόσο χρόνο στα ινστιτούτα για να δείχνουμε όμορφες, μπορούμε να διαθέσουμε λίγες ώρες για την εξέταση του τραχήλου της μήτρας μας. Εχοντας κάνει κι εγώ το τεστ-Παπ, δεν χρειάζεται να ξαναπάω πριν περάσουν δύο χρόνια και το να έχω ήσυχο το κεφάλι μου άξιζε τον κόπο. Δώστε στον εαυτό σας την ευκαιρία -αν χρειαστεί ακόμα και να μεταμφιεστείτε, να ταξιδέψετε σε μια πόλη όπου δεν σας ξέρει κανείς- και κάντε το τεστ-Παπ». Κάτι τέτοια κάνουν το μπλογκ της δημοφιλές.

Η μπλόγκερ Φουνγκάι Ματσιρόρι (http://fungaineni.wordpress.com) ανεβάζει τον «φεμινιστικό λόγο» ένα σκαλί παραπάνω. Μιλάει για τους γυναικείους κόλπους και οτιδήποτε άλλο θα προκαλούσε «σοκ και δέος» στον μέσο άνθρωπο της Ζιμπάμπουε και γράφοντας καθορίζει την ουσία του μπλόγκινγκ: την ελεύθερη έκφραση.

Σε μία από τις αναρτήσεις της η Ματσιρόρι ρωτάει «κατάμουτρα»:

«Πώς μοιάζει ένας φυσιολογικός κόλπος; Αυτή η ερώτηση μπορεί να σας καταπλήσσει αλλά όταν τη σκεφτείτε πραγματικά, στέκει αρκετά. Βγαίνουν σε κάθε σχήμα και χρώμα, αλλά ποτέ δεν τολμάμε να το ψάξουμε... Σε αντίθεση με τους άντρες που ξέρουν τον μέσο όρο ιντσών και εκατοστών των προσαρτημάτων τους, εμείς οι γυναίκες δεν ξέρουμε στ' αλήθεια πολλά πράγματα για τα σεξουαλικά μας όργανα... (...) Και, δυστυχώς, η μόνη φορά που πολλές νέες γυναίκες αντιλαμβάνονται την όψη του κόλπου τους, είναι όταν υφίστανται τη βίαιη αλλαγή της φυσικής του κατάστασης».

Η μπλόγκερ Σοναβίξεν (http://www.iamshona.com) μόλις ξεκίνησε μια 30ήμερη πρόκληση για μπλόγκερ, που αναμφίβολα θα θεωρηθεί ασυνήθιστη από τα διαδικτυακά της φιλαράκια.

Το Facebook δεν πέρασε απαρατήρητο από τις γυναίκες που δημιούργησαν το δικό τους γκρουπ («Makhox Women's League»). Οι αναρτήσεις γράφονται συνήθως στην τοπική διάλεκτο «SiNdebele», ένδειξη πιθανόν του ότι κερδίζει έδαφος στον κυβερνοχώρο η χρήση τοπικών γλωσσών ώστε να δίνεται χώρος σε όλους. Εδώ είναι που οι γυναίκες ανταλλάσσουν ρόλους ως «θείες που νοιάζονται» ή ως γυναίκες που ζητούν συμβουλές και όσα μοιράζονται είναι πολύτιμα. Το γκρουπ είναι μια απόπειρα να αξιοποιηθεί αυτός ο χώρος μέσα από προσωπική έκφραση που τα παραδοσιακά μέσα έχουν αποτύχει να καλύψουν και που, λόγω της φύσης όσων μοιράζονται μεταξύ τους τα μέλη, δεν θα έβλεπαν ποτέ το φως της δημοσιότητας «σε μια οικογενειακή εφημερίδα». (...)

Το Facebook έχει όντως γίνει ένα μέρος όπου οι γυναίκες της Ζιμπάμπουε αντιμετωπίζουν θέματα «ταμπού». Σε μία από τις αναρτήσεις στο μπλογκ της η Ματσιρόρι συζητάει για τις γυναίκες που βγαίνουν ραντεβού με νεότερους άντρες και (...) ρωτάει: «Αν οι γυναίκες της Ζιμπάμπουε στο Face-book λένε ότι δεν τους πειράζει ο άντρας να είναι νεότερος, θα μπορούσε αυτό να σημαίνει ότι οι καιροί αλλάζουν;» (...)

Οι καιροί αλλάζουν στ' αλήθεια όπως γρατσουνούσε παλιά στην κιθάρα του ο Ντίλαν («The Times They Are a-Changin»). Και είναι χάρη στο Ιντερνετ και στην αυξανόμενη διαδικτυακή παρουσία των γυναικών της Ζιμπάμπουε».