ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ (Katsikas.george@gmail.com)
Στην ιεραρχική κλίμακα αξιών ενός πολιτισμένου λαού τι βρίσκεται ψηλότερα, η εθνική πολιτιστική του κληρονομιά η ένα φουσκωμένο πορτοφόλι?
Όσο και αν είναι στη μόδα λόγω της κατάντιας μας οι θεωρίες που θέλουν την Ακρόπολη ως εμπράγματη εγγύηση σωτηρίας της Ρουσφετόβιας, προκειμένου να απαντήσετε το ερώτημα μη σκέπτεστε μεγαλειώδη μνημεία, μη σκέπτεστε Παρθενώνες. Σκεφτείτε απλά πως έχετε να συγκρίνετε αξιακά το όστρακο του 5ου πΧ αιώνα του φέρει γραμμένο το όνομα του Αριστείδη , το οποίο χωρά άνετα στο «νεσεσέρ» μιας σιλικονάτης και φρεσκαρισμένης με μπότοξ ψωνάρας της Ψαρούς, με μια νταλίκα-πορτοφόλι γεμάτη με τόσα μπικικίνια όσα χρειάζονται να μας ξεχρεώσουν.
Όλοι εμείς οι «πολιτισμένοι» νεοέλληνες θα τον «εξοστρακίζαμε» για μια ακόμη φορά δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά τον θάνατο του, ανταλλάσσοντας το όστρακο με ένα αντίκρισμα οικονομικής σωτηρίας, ή σεβόμενοι την ιστορία και τον πολιτισμό μας θα λέγαμε ένα βροντερό όχι στην συναλλαγή?
Ακραίο και μη ρεαλιστικό θα πείτε το δίλημμα . Ενδεχομένως ναι.
Πόσο λιγότερο ρεαλιστικό και πόσο περισσότερο ακραίο όμως γίνεται αν το συγκρίνει κανείς με το υπαρκτό δίλλημα «Αρχαίος Βωμός των 12 Θεών της Ελληνικής Αρχαιότητας, ή ράγες του ΗΣΑΠ?» στο οποίο έδωσε απάντηση οριστική και αμετάκλητη μόλις προχθές το ΣτΕ?
Πόσο ακραίο γίνεται όταν βλέπει κανείς το ανώτατο δικαστήριο της χώρας να δικαιώνει τους Ανελλήνιστους Φιλέλληνες που την κυβερνούν λέγοντας ΝΑΙ (!) στην ΚΑΤΑΧΩΣΗ ενός σημαντικότατου αρχαίου μνημείου που πέραν από ιστορικό σημείο αναφοράς για το Ελληνικό Δωδεκάθεο αποτελούσε και το «σημείο μηδέν» στην αρχαία Ελλάδα για την μέτρηση αποστάσεων ?
Ιδού το δίλλημα της ντροπής όπως το είχε θέσει η «εκλεκτή» αρχαιολόγος και ΓΓ του Υπουργείου πολιτισμού κυρία η Λίνα Μενδώνη στον Νικο Βατόπουλο της Καθημνερινης τον Φεβρουάριο του 2011:
«Σήμερα η χώρα δεν είναι σε θέση να αναμετρηθεί με τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες μιας άμεσης ανάδειξης των ευρημάτων (…) Αυτή τη στιγμή τίθεται το δίλημμα. Ή ζητάμε από τους ΗΣΑΠ να ξηλώσουν τις γραμμές εδώ και τώρα ή αναμένουμε την ολοκλήρωση της ανασκαφής και αποφασίζουμε τι θέλουμε να κάνουμε. Ως κοινωνία και ως κράτος(…)»
ΚΑΤΑΧΩΣΗ δηλαδή η λύση για την εκλεκτή κυρία και τον ακόμη εκλεκτότερο πολιτικό της προϊστάμενο και λαμπρό φιλέλληνα Μr Geroulanos
ΘΑΨΙΜΟ η λύση που δίνουμε ως «κοινωνία και ως κράτος»
Δόξα τιμή και καμάρι μας! Η χώρα που έδωσε το φως ενός λαμπρού πολιτισμού στην ανθρωπότητα, στο όνομα της οικονομικής κρίσης να συμπεριφέρεται στα αρχαία μνημεία της σαν βρωμερό κοπρόσκυλο που θάβει το κόκκαλό του στο έδαφος για να το ξαναγλύψει στο μέλλον
Λεφτά για τζαμιά εξευμενισμού του στρατού των εποίκων που την έχουν καταλάβει υπάρχουν. Λεφτά για ταΐζει αργόσχολους κηφήνες υπάρχουν. Λεφτά για τα ξεφτιλισμένα της κόμματα επίσης υπάρχουν. Λεφτά για να αναδείξει και να προστατεύσει τα μνημεία της και τον πολιτισμό της ΔΕΝ υπάρχουν. Γι αυτό τα ΞΑΝΑΚΗΔΕΥΕΙ δημοσία δαπάνη μιας και «η επίχωση είναι ευχερώς επανορθώσιμη σε περίπτωση ευδοκιμήσεως της αιτήσεως ακυρώσεως που έχουν καταθέσει, σταθμιζόμενη, πάντως, με τους σημαντικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος, που επιβάλλουν την προστασία των μνημείων μέχρις ότου δημιουργηθούν οι συνθήκες ασφαλούς έκθεσής τους εντός οργανωμένου αρχαιολογικού χώρου» όπως επί λέξει αναφέρει το ΣτΕ στο σκεπτικό του (http://www.tanea.gr/latestnews/article/?aid=4645756 )
Η χώρα – εισηγήτρια της θεωρίας «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού» κηδεύει τον αθάνατο πολιτισμό και την ιστορία της δημοσία δαπάνη προσβλέποντας στην μελλοντική εκταφή τους μόλις τα κονομήσει!
Aυτοξεφτιλιζόμαστε απ τη μια, και απ την άλλη ζητάμε πίσω τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Τα κοράκια εγκαλούν στην τάξη τους κλέφτες!
Που είναι το «ευαίσθητο» συνδικάτο των κομματικά βολεμένων αρχαιοφυλάκων που στο όνομα της τσέπης του έκλεινε για πλάκα τους αρχαιολογικούς χώρους της χώρας? Που είναι οι «τομείς πολιτισμού» των βρομερών κομμάτων? Στα «πέρα αμπέλια» είναι όλοι και τρυγάνε…
ΟΧΙ. Το ΣτΕ ΔΕΝ είναι ο πονηρός και οκνηρός δούλος της παραβολής των ταλάντων που θάβει το τάλαντό του στη γη όντας ανίκανος να το αξιοποιήσει, για να το επιστρέψει μελλοντικά στον αφέντη του. Ο οκνηρός και άχρηστος δούλος προσωποποιείται τόσο στην σημερινή κυβέρνηση πράσινων ανελλήνιστων φιλελλήνων που ξεκίνησε την τραγική αυτή ιστορία τον Φεβρουάριο του 2011 όσο και σε όλα τα κόμματα που συντέλεσαν στο να μεταμορφωθούμε σε μια κοινωνία βολεμένων κηφήνων που όταν έρχεται η ώρα του λογαριασμού, στο ερώτημα «εσύ νεοέλληνα τι το έκανες το τάλαντό σου?» ξεδιάντροπα απαντά
«Επειδή εφοβήθηκα επήγα και έκρυψα το τάλαντον σου μέσα εις την γην. Ιδού έχεις πίσω αυτό που σου ανήκει » (παραβολή των ταλάντων στίχος 25)
Σε όλους τους σύγχρονους ανελλήνιστους φωστήρες που έχουν μάθει να μετράνε τα πάντα με βάση το χρήμα και να βολεύονται θάβοντας μαζί με τα όποια τάλαντά τους ακόμα και το ίδιο τους το κεφάλι ως μεταλλαγμένοι στρουθοκάμηλοι μέσα στη γη, θα ήθελα να επισημάνω δύο πράγματα
Το ένα είναι η απάντηση του «Αφέντη» στο ερώτημα της παραπάνω χριστιανικής παραβολής. Είτε πιστεύει σε Θεούς και δαίμονες κανείς, είτε όχι, η απάντηση του Αφέντη έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον γιατί είναι βγαλμένη απ την ίδια τη ζωή:
«… εις εκείνον ο οποίος με την εργασίαν του και την τιμιότητά του έχει αυξήσει αυτό που του εδόθη θα του δοθούν και άλλα πολλά με το παραπάνω. Από εκείνον δε που του εδόθησαν μεν χαρίσματα αλλά δεν τα εκαλλιέργησε θα του αφαιρεθεί και αυτό που του εδόθη…»
(παραβολή των ταλάντων στίχος 29)
Το άλλο είναι μια απλή φράση του Στρατηγού Μακρυγιάννη που ίσως βοηθήσει πολλούς από εκείνους που δεν ενοχλούνται απ τον παραπάνω πολιτισμικό μας τραγέλαφο να δουν κάτι περισσότερο από προϋπολογισμούς ,οικονομικά στοιχεία και απλά «μάρμαρα» που μπορούμε να θάβουμε και να ξεθάβουμε ανάλογα με το τι υπαγορεύει η τσέπη μας:
«γι αυτά τα μάρμαρα επολεμήσμε…»
Που είσαι Στρατηγέ! Που είσαι να δεις την μεγαλοπρεπή τους κηδεία απ τους σύγχρονους Ραγιάδες-Ραγιάδες…
ΥΓ : Εύχομαι ολόψυχα σε ΟΛΟΥΣ τους αναγνώστες που με τιμούν ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ – Ραντεβού τον Σεπτέμβρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου