Εμείς φταίμε, όχι η Γερμανία

Tου Aθανασιου Eλλις

Θύματα μιας ελλιπούς ή διαστρεβλωτικής ενημέρωσης και εθισμένοι σε μια ιδιότυπη συνωμοσιολογία στην οποία καταφεύγουμε για να εξηγήσουμε όλα τα δεινά του τόπου, αναδεικνύουμε πάντα τον «ξένο παράγοντα» ως υπεύθυνο για όλα. Την παραπλάνηση ενισχύουν αρκετοί πολιτικοί αλλά και «πνευματικοί ταγοί», οι οποίοι συχνά φθάνουν στο σημείο να υποστηρίζουν ότι οι ισχυροί ζηλεύουν και εποφθαλμιούν την ιδιαιτερότητα και την ευφυΐα μας.

Για δεκαετίες είχαμε γαλουχηθεί να δαιμονοποιούμε τις ΗΠΑ. Τώρα, η αμερικανική υποστήριξη προς την ελληνική οικονομία ανατρέπει την εύπεπτη επίρριψη όλων των ευθυνών στην Ουάσιγκτον. Η Χίλαρι Κλίντον τάσσεται ένθερμα υπέρ της Ελλάδας, ο Μπαράκ Ομπάμα παρεμβαίνει παροτρύνοντας την Ε.Ε. να βρει λύση στο ζήτημα του χρέους που απειλεί και την παγκόσμια οικονομία. Στο μυαλό των αθεράπευτων συνωμοσιολόγων, το κενό στο κάδρο του «ξένου δαίμονα» καλύπτει η Γερμανία στην οποία προσάπτουν μια πολύχρονη βάναυση εκμετάλλευση των Ελλήνων με στόχο την πώληση αυτοκινήτων, όπλων, συσκευών κ. λπ.

Αλλά μήπως το «πρόβλημα» ήταν ότι οι Γερμανοί ήταν απλά περισσότερο παραγωγικοί, ανταγωνιστικοί και αποτελεσματικοί και τα προϊόντα τους καλύτερα; Και μήπως οι Γερμανοί φορολογούμενοι έχουν σήμερα το δικαίωμα να αρνούνται ή στην καλύτερη περίπτωση να διστάζουν να προσφέρουν άπλετα δισεκατομμύρια ευρώ στην Ελλάδα τη στιγμή που οι ίδιοι βγαίνουν στη σύνταξη στα 67 και οι δικές τους συνθήκες εργασίας είναι σκληρότερες από αυτές των Ελλήνων;

Και μήπως, από την άλλη πλευρά, υπήρξε διασπάθιση δημόσιου χρήματος από τους δικούς μας πολιτικούς που εμείς ψηφίζαμε, μήπως οι δικοί μας συνδικαλιστές επιβάρυναν τις δαπάνες του κράτους με κάθε είδους κεκτημένα, και μήπως εμείς καταναλώνουμε αλόγιστα αντί να αποταμιεύουμε και να επενδύουμε;

Πριν από ένα μήνα επισκέφθηκα το Βερολίνο και μιλώντας με πολιτικούς, δημοσιογράφους, αλλά και απλούς ανθρώπους, αυτό που με εξέπληξε ήταν ο βαθμός κατανόησης και αλληλεγγύης που εξακολουθεί να υπάρχει για την Ελλάδα. Την ίδια εικόνα εισέπραξα και χθες στη Χαϊδελβέργη. Οι ακρότητες που ενίοτε προβάλλονται από γερμανικά μέσα ενημέρωσης ή οι φραστικές υπερβολές μεμονωμένων βουλευτών δεν αντικατοπτρίζουν τα συναισθήματα των Γερμανών, οι οποίοι ανυπομονούν να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους. Και αυτό εναπόκειται σε εμάς. Αν σοβαρευτούμε και αρχίσουμε να υλοποιούμε αυτά που συμφωνούμε, αν επιδείξουμε πολιτική ωριμότητα, αν μειώσουμε το κράτος, αν τολμήσουμε την απελευθέρωση της οικονομίας, αν περιορίσουμε τη διαπλοκή και τη γραφειοκρατία, οι Γερμανοί, όπως και η υπόλοιπη διεθνής κοινότητα, θα αντιδράσουν θετικά, ενώ θα έρθουν και οι πολυπόθητες επενδύσεις, πολλές εκ των οποίων θα είναι γερμανικές. Αλλωστε, το Βερολίνο παραμένει η ατμομηχανή της Ευρώπης και ο πόλος σταθερότητας και ισχύος στον οποίο βασίζεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η Αγκελα Μέρκελ υπέπεσε σε λάθη και όντως καθυστέρησε. Αλλά ας μην ψάχνουμε αποδιοπομπαίους τράγους. Εμείς φταίμε για την κατάσταση στην οποία οδηγήσαμε τη χώρα μας. Εάν ξένες κυβερνήσεις και εταιρείες εκμεταλλεύθηκαν την ανεύθυνη αυτή διαδρομή δημόσιας σπατάλης από τους ιθύνοντες και εθισμού των Ελλήνων στον καταναλωτισμό, και πάλι η ευθύνη ανήκει πρωτίστως σε εμάς.

Ο πρωθυπουργός καλείται να διαχειριστεί την ύστατη ευκαιρία που προσφέρει η συμφωνία της Βρυξελλών, προχωρώντας ταχύτατα σε βαθιές μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις που αποτελούν προϋπόθεση για τη διάσωση της χώρας. Δεν θα μας σώσουν οι εμπειρογνώμονες της τρόικας που έρχονται σήμερα, ούτε οι τραπεζίτες με τους οποίους αρχίζουμε τη διαπραγμάτευση για τη συμμετοχή τους στη μείωση του χρέους. Μόνο εμείς μπορούμε να σώσουμε τον εαυτό μας. Και δεν έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας.