Το μήνυμά τους είναι απλό: «Δεν έχει καμία σημασία τι φοράς, ο βιασμός δεν δικαιολογείται ποτέ».
Το κίνημα SlutWalk («Η πορεία της τσούλας») έφτασε στο Ρέικιαβικ προχθές γνωρίζοντας απρόσμενη επιτυχία. Περίπου 2.000 γυναίκες συμμετείχαν στη διαδήλωση, ένας αριθμός καθόλου ευκαταφρόνητος με δεδομένο ότι ο πληθυσμός της Ισλανδίας δεν ξεπερνά τις 320.000.
Το κίνημα γεννήθηκε τον περασμένο Απρίλιο στον Καναδά έπειτα από τη δήλωση ενός ανώτερου αξιωματικού της αστυνομίας σε συνέδριο φοιτητών της Νομικής ότι «οι γυναίκες δεν πρέπει να ντύνονται σαν τσούλες εάν δεν θέλουν να υφίστανται σεξουαλικές επιθέσεις». Μια τέτοια τοποθέτηση θα προκαλούσε κατακραυγή σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο. Από τον Καναδά έως την Ινδία και από τις Ηνωμένες Πολιτείες έως τη Βρετανία και την Αυστραλία, οι «τσούλες» διοργάνωσαν πορείες διαμαρτυρίας και ευαισθητοποίησης.
Στο Ρέικιαβικ η πορεία έγινε κάτω από έναν ασυνήθιστα δυνατό ήλιο. Οι περισσότερες γυναίκες που συμμετείχαν στην πορεία ήταν νέες σε ηλικία. Φορούσαν μίνι φούστες και μπλούζες με βαθύ ντεκολτέ, δικτυωτά καλτσόν και γόβες με ψηλά τακούνια. Η πορεία τους κατέληξε σε μια πλατεία στο κέντρο της πόλης.
«Look, don't touch! This is a dress, not a yes», («Κοίτα, αλλά μην αγγίζεις! Αυτό είναι ένα ρούχο, όχι ένα "ναι"») έγραφε στα αγγλικά και τα ισλανδικά ένα από τα πανό που κρατούσαν. Και σε ένα άλλο: «Μη μου πείτε πώς πρέπει να ντύνομαι. Πείτε στους άνδρες να μη βιάζουν».
«Μια γυναίκα που έχει πέσει θύμα βιασμού κατηγορείται πάντα. Είτε γιατί ήταν ντυμένη προκλητικά, είτε επειδή είχε πιει, είτε επειδή επέστρεφε μόνη στο σπίτι της από τη βραδινή της έξοδο», καταγγέλλει η Αννα Γιόνα, μια φοιτήτρια που έσπευσε να ενώσει τη φωνή της με τις υπόλοιπες γυναίκες της Ισλανδίας φορώντας μια μπλούζα με αβυσσαλέο ντεκολτέ.
«Προκλητικά» ήρθε ντυμένη και η 30χρονη Ασγιέρ. «Οι γυναίκες θα πρέπει να ντύνονται από την κορυφή έως τα νύχια για να παίζουν πινγκ πονγκ ή βόλεϊ;», αναρωτιέται. «Το σύνθημα που απευθύνουμε προς τους άνδρες είναι ένα και μοναδικό: Μη βιάζετε, το όχι είναι όχι».
Απέναντι «στην κουλτούρα της βίας που κυριαρχεί στην Ισλανδία όπως και στα υπόλοιπα μέρη του κόσμου» εξεγείρεται και η Στένινουουμ. «Οταν ένας άνδρας βιάζει μια γυναίκα, κάποιοι θα βγουν να πουν ότι το ζευγάρι είχε προβλήματα επικοινωνίας...», λέει. Η Μαρί Λίλγια Πρασταρντοτίρ είναι μια από τις βασικές διοργανώτριες της διαδήλωσης στην Ισλανδία. Με το δερμάτινο παντελόνι και τη στενή μπλούζα που φοράει δεν περνάει απαρατήρητη. «Ας σταματήσουμε να συνδέουμε τον βιασμό με τη μίνι φούστα», λέει. Στη διαδήλωση συμμετείχε και η Μαρία, μια γυναίκα 30 ετών που έχει πέσει θύμα βιασμού και ήταν για χρόνια βουτηγμένη στις ενοχές. «Τώρα έχω αρχίσει να μιλάω γι' αυτό. Ντρεπόμουν, αισθανόμουν ότι έφταιγα. Αλλά όχι πια», δηλώνει με ήρεμη φωνή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου