Θέλετε να συμφωνήσουμε ότι οι ακραίες αντιδράσεις των ταξιτζήδων είναι ότι χειρότερο για τη χώρα, μέσα στην καρδιά της τουριστικής περιόδου; Να συμφωνήσουμε επίσης ότι με την συμπεριφορά τους οι συγκεκριμένοι επαγγελματίες, έχουν απέναντί τους την κοινωνία και ότι με τον τρόπο τους προκαλούν μεγάλη οικονομική ζημιά σε άλλες κατηγορίες επαγγελματιών; Σύμφωνοι λοιπόν, πως ισχύουν όλα αυτά και με το παραπάνω.
Όμως για να είμαστε αντικειμενικοί και δίκαιοι, πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάτι ακόμη. Πως η ψυχρολουσία που δέχτηκε η συγκεκριμένη επαγγελματική ομάδα είναι πρωτοφανής! Ενώ τον Ιούνιο οι ταξιτζήδες είχαν συμφωνήσει και είχαν δώσει τα χέρια με την κυβέρνηση για τους όρους που θα γίνει η απελευθέρωση του επαγγέλματός τους, σήμερα ένα μήνα μετά διαπιστώνουν ότι απ' όσα συμφώνησαν, δεν ισχύει απολύτως τίποτε. Χωρίς να υπάρχει προφανής λόγος, χωρίς να έχει προκύψει κάτι καινούργιο. Το μόνο που άλλαξε, είναι το όνομα του υπουργού!
Και υποτίθεται πως η ρύθμιση που συμφωνήθηκε ήταν -σύμφωνα με τα λεγόμενα του προηγούμενου Υπουργού- αποτέλεσμα αναλυτικής μελέτης από τις υπηρεσίες του Υπουργείου Υποδομών σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, προκειμένου να υιοθετηθεί το καλύτερο μοντέλο λειτουργίας των ταξί. Όμως έτσι όπως εξελίχθηκε η υπόθεση, λίγη σημασία έχει πλέον αν το συγκεκριμένο Π.Δ. ήταν το καλύτερο ή όχι . Αυτό που έχει σημασία, είναι αν έχουμε ένα σοβαρό και αξιόπιστο κράτος ή όχι. Αν έχουμε μια συλλογική κυβέρνηση με συνέχεια, ή υπουργούς που φανερά ανταγωνίζονται, χωρίς να αντιλαμβάνονται τις παρενέργειες από τις πράξεις τους.
Γιατί θα έπρεπε να είναι ήρεμη και συγκαταβατική η αντίδραση των ταξιτζήδων, όταν άκουγαν τον νέο υπουργό Υποδομών να τους λέει, πως: «ποτέ δεν καταλάβατε ότι αυτό το Προεδρικό Διάταγμα δεν θα το υπέγραφε ο Δημήτρης Ρέππας, αλλά θα το υπέγραφε ο Γιάννης Ραγκούσης, με τον οποίο δεν είχατε μιλήσει ποτέ» και, πως «οι αποφάσεις του Δημήτρη Ρέππα, σε καμία περίπτωση δεν δεσμεύουν τον επόμενο υπουργό»!
Αφήστε δε που ο νυν υπουργός Υποδομών, θέτει θέμα νομιμότητας των αποφάσεων του προκατόχου του. Όπως είπε «ο νόμος 3919 (που απελευθερώνει τα επαγγέλματα) δεν αφήνει γενικά και αόριστα σε κάθε υπουργό τη δυνατότητα να εκδίδει ένα Προεδρικό Διάταγμα και να κλείνει ένα επάγγελμα».
Όταν λοιπόν η επίσημη πολιτεία συμπεριφέρεται με ανευθυνότητα, παρορμητισμό και ερασιτεχνισμό, γιατί πρέπει να απαιτούμε υπευθυνότητα και αυτοσυγκράτηση από τους επαγγελματίες αυτοκινητιστές , που στο κάτω κάτω βουλιάζουν οικονομικά και είναι άδηλο το μέλλον της δουλειάς τους;
Δυστυχώς αυτή η διελκυστίνδα, που είναι μόλις η πρώτη από πολλές άλλες που αναμένεται να ακολουθήσουν μετά το καλοκαίρι, δεν μπορεί παρά να έχει μόνο χαμένους. Όλους εμάς που κατοικούμε σε αυτή τη χώρα, σε τόσο δύσκολους καιρούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου