Οι πολίτες ξέρουν

Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ

Οι συγγραφείς των λόγων του πρωθυπουργού απέτυχαν οικτρώς χθες στο έργο τους. Εμφάνισαν τον πρωθυπουργό στην ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο να μεροληπτεί προκλητικά στην περιγραφή των ακραίων και βίαιων γεγονότων των τελευταίων ημερών. Να λαμβάνει υπόψη του και να εξαγγέλλει δράσεις μόνον εναντίον των φαινομένων έντονης (σ.σ. αρκετές φορές υπερβολικής) αντίδρασης σε βάρος βουλευτών του ΠΑΣΟΚ.

ΤΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΟ κείμενο όμως δεν βρήκε ούτε μια λέξη, μια παράγραφο, για την απαράδεκτη κρατική βία σε βάρος χιλιάδων φιλήσυχων διαδηλωτών την περασμένη εβδομάδα στο Σύνταγμα. Δεν πέρασε, φαίνεται, από το μυαλό των συγγραφέων του πρωθυπουργικού κειμένου το γεγονός ότι η πολιτεία, στα γεγονότα του Συντάγματος, πήρε μηδέν στο έργο της, που ήταν να προστατεύσει τους χιλιάδες ειρηνικούς διαδηλωτές εναντίον της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου.

ΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΟΙ συγγραφείς διολίσθησαν πολύ εύκολα στην «παντός καιρού» υποστήριξη της «θεωρίας των υποκινητών», προκειμένου να «καπελώσουν» έντονες αντιδράσεις αγανακτισμένων, θυμωμένων, εξοργισμένων, ή εν τέλει ανθρώπων σε απόγνωση.

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΟΣ λόγος κατονόμασε εύκολα «ακραίες πολιτικές ομάδες» που παροτρύνουν και υποκινούν επιθέσεις εναντίον βουλευτών, περιέγραψε εύκολα «άτομα που απεγνωσμένα αναζητούν προσωπικό πολιτικό ρόλο», αλλά και διαμορφωτές κοινής γνώμης «που σιτίζονται από Μέσα Ενημέρωσης».

ΟΙ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ αυτές μπορεί εύκολα να αγνοηθούν αν εκστομίζονται από κάποιο απαίδευτο, «σκληροπυρηνικό» κομματικό στέλεχος περασμένων δεκαετιών.

ΟΤΑΝ όμως αυτές αποτελούν τον πρωθυπουργικό λόγο, τα πράγματα σοβαρεύουν.

ΔΙΟΤΙ δημιουργούν την εντύπωση ότι δεν αναγνωρίζονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχουν τα κοινωνικά κινήματα και τα κινήματα διαμαρτυρίας, τα οποία, ακριβώς επειδή δεν ελέγχονται και δεν υποκινούνται, όσο καιρό διαρκούν, εκφράζουν ελεύθερα, πολλές φορές άκομψα, αλλά πάντα με ακρίβεια, ένα συλλογικό αίτημα που κατά κανόνα στρέφεται εναντίον πλευρών της εκάστοτε ακολουθούμενης πολιτικής.

ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΩΣ, αν η κυβέρνηση γνωρίζει, -έτσι εύκολα που περιγράφει και κολλάει «ετικέτες»- τις πολιτικές ομάδες και τα πρόσωπα που υποκινούν και παροτρύνουν βιαιότητες, έχει καθήκον να παρέμβει άμεσα.

ΟΧΙ τόσο για να διαφυλάξει τη βαλλόμενη πολιτική της, αλλά για να διασφαλίσει, όπως έχει καθήκον, το δικαίωμα των ειρηνικών διαδηλωτών να εκφράζουν μαζικά την αντίθεσή τους στην οικονομική πολιτική, που τους δεσμεύει χειροπόδαρα για κάποιες δεκαετίες.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ πολίτες δεν βάλλουν εναντίον της Δημοκρατίας τους ούτε εναντίον του κοινοβουλευτισμού τους ούτε αμφισβητούν τους δημοκρατικούς θεσμούς τους. Ξέρουν να τους υπερασπίζονται.

ΕΝΑΠΟΚΕΙΤΑΙ στα πρόσωπα που έχουν εκλεγεί για να υπηρετούν θεσμούς και λαό, ειδικά σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων.