Του ΘΑΝΑΣΗ ΑΡΓΥΡΑΚΗ
Ουδείς αμφιβάλλει ότι η Ελλάδα πρέπει να διατηρεί καλές σχέσεις τόσο με τον αραβικό κόσμο όσο και με το Ισραήλ. Ουδείς αμφισβητεί ότι είναι κατάφωρη αδικία ένας λαός ενάμισι εκατομμυρίου, που βομβαρδίστηκε ανηλεώς προ διετίας από τους Ισραηλινούς, να είναι εδώ και έξι χρόνια αποκλεισμένος από στεριά και θάλασσα και μια μικρή λωρίδα γης να έχει γίνει η φυλακή του.
Μια αχτίδα ελπίδας φάνηκε με το πρόσφατο άνοιγμα των χερσαίων συνόρων της Αιγύπτου με τη Γάζα, τη συμφιλίωση των δύο "αντίπαλων" παλαιστινιακών οργανώσεων, Φατάχ και Χαμάς, καθώς και με τις -λεκτικές τουλάχιστον- διακηρύξεις διεθνών παραγόντων ότι οι Παλαιστίνιοι πρέπει να αποκτήσουν κράτος.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο "στολίσκος ελευθερίας" για το σπάσιμο του θαλάσσιου αποκλεισμού της Γάζας δεν αποτελεί παρά μια διεθνή, συμβολική πρωτοβουλία. Η ελληνική κυβέρνηση, ωστόσο, εμποδίζοντας τον απόπλου του, λειτούργησε ανοικτά υπέρ του Ισραήλ, το οποίο εξαρχής ζητούσε τη ματαίωση της αποστολής των ακτιβιστών. Κάτι τέτοιο δεν δείχνει ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, αλλά, αντίθετα, ότι σε συνθήκες οικονομικού γονατίσματος η κυβέρνηση μετατρέπει τη χώρα σε ασθενή κρίκο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και επιρρεπή στις πιέσεις μεγάλων δυνάμεων και συμφερόντων.
Ολα αυτά, ενώ ισχυροποιείται η Τουρκία.
Ανεξαρτήτως, όμως, της άκρατης υποχωρητικότητας της κυβέρνησης, ερωτήματα προκαλεί και η απόφαση των διοργανωτών του "στολίσκου" να επιλέξουν την ασθενέστατη Ελλάδα ως σημείο εκκίνησης των περισσότερων πλοίων τους, όταν η Τουρκία, η οποία πέρυσι ήταν η εμπροσθοφυλακή του "στολίσκου", φέτος απείχε. Η ισραηλινή κεντροαριστερή εφημερίδα, "Haaretz", έγραψε : "Οι οργανωτές της αποστολής δεν έλαβαν υπ' όψιν ότι η Ελλάδα του 2011, δεν είναι η Ελλάδα του 2010 και το πλήρωσαν".
Πράγματι, σε κοινωνικό, οικονομικό και διπλωματικό επίπεδο η "κυβέρνηση των Μνημονίων" έκανε αγνώριστη την Ελλάδα. Πόσο μάλλον, αφού κατάφερε το ακατόρθωτο: Να φάει η χώρα μας διπλωματική πόρτα ακόμα και από τη Μόσχα
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου