Mίσος για τον πολιτισμό της μικρής-μέγιστης Ελλάδας

Του ΜΗΤΣΟΥ ΚΑΣΟΛΑ

Παράνομα οι κρατούντες μας, με υποσχέσεις, δοσίματα και ψεύδη αρίφνητα, κλέβουν τις ψήφους, τις ελπίδες και τα όνειρα των ευκολόπιστων Ελλήνων, για να ληστεύουν «νόμιμα» τους ίδιους και τον πλούτο του τόπου τους.

Γονυπετούντες όμως μπροστά στον παράνομο πλούτο: δωσίλογων, καταχραστών και ντόπιων και ξένων ληστρικών συμφερόντων.

Κάποτε η υποτέλεια ήταν τόσο μεγάλη (και σήμερα στο φόρτε της είναι), που κάποιος Αμερικανός πρέσβης (ο Πιουριφόι;) χαστούκισε τον Στέφανο Στεφανόπουλο, που δεν θυμάμαι αν ήταν τότε υπουργός ή και πρωθυπουργός.

Δεκαετίες πολλές τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Ν.Δ. «τσακώνονται», κατηγορώντας το ένα κόμμα το άλλο ότι όταν φεύγουν από την κυβέρνηση, αφήνουν καμένη γη πίσω τους. Ψηφίζουν όμως μαζί τα Συντάγματα και το ακαταδίωκτο για τις ανομίες τους, τις κλεψιές τους, τα σκάνδαλά τους, τις ρεμούλες τους. Και ενώ «φιλονικούν», από κοινού ωστόσο βιάζουν την πατρίδα μας. Προσπαθώντας να μας πείσουν (και πείθουν αλίμονο πολλούς) ότι βιαστής είναι αυτός που βίασε περισσότερες φορές τον τόπο. Ενώ ο άλλος, με τάχα μου λιγότερες φορές, είναι... αθώος!

Ο βιασμός όμως στη συνείδηση των σκεπτόμενων Ελλήνων είναι κοινός, δεδομένος. Οχι όμως και για πολλούς Ελληνες που για έναν διορισμό, για μια θεσούλα, πουλάνε τη σκέψη τους, την ψυχή τους και το μέλλον των παιδιών τους.

Τώρα όμως που η φτώχεια, η ανεργία, η ανασφάλεια και τα σκατά των δανεισμών των κυβερνήσεών μας στουμπώνονται στα σωθικά μας, πολλοί αρχίζουν να καταριούνται. Οι περισσότεροι βέβαια από τους καναπέδες τους βλέποντας και ακούγοντας τους δωσίλογους ειδησειογράφους και διαμαρτύρονται μέσα από το Διαδίκτυο και τα φέις μπουκ! Περιμένοντας κάποιους άλλους να κατεβούν στους δρόμους να βγάλουν τα φίδια από τις τρύπες. Κυρίως τους αριστερούς, την Αριστερά. Που δεν την ψηφίζουν και τη βρίζουν είτε φταίει είτε όχι. Οπως και ο Γιωργάκης στο Συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς! Επιτιμώντας τα αποκαΐδια πια μιας κάποτε μεγάλης Αριστεράς, που έκανε εφόδους στους ουρανούς και την Κόλαση, για να έχει μια άλλη μοίρα ο τόπος μας. Και σφαγιάστηκε από τους ταξικούς αντιπάλους της, αλλά, αλίμονο, και απ' τα ίδια της τα χέρια.

Ομως δεν ήθελα στο σημερινό μου άρθρο να γράψω αυτά, αλλά άλλα. Τι άλλα; Τα 350 δισ. ευρώ που χρέωσε ο παλαιοκομματισμός την Ελλάδα, τα οποία καλπάζουν τείνοντας να γίνουν διπλάσια με αναβάτες το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους αλήτες των διαφόρων Οίκων Αξιολόγησης. Με ιπποαναβάτες (και όχι για ψίχουλα) το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ., τις τράπεζες, τα παράνομα τηλεοπτικά κανάλια και τα διάφορα αμαρτωλά εκδοτικά συγκροτήματα.

Ολοι έναν σκοπό έχουν. Για το κέρδος να διαλύσουν τις χώρες και την Ελλάδα. Να χάσει η Ελλάδα τη γλώσσα της, την κιβωτό των αξιών του κόσμου. Να χάσει την ανεξαρτησία της και την εδαφική της ακεραιότητα. Να μη θυμάται ο κόσμος τη δημοκρατία της, τους αρχαίους και νεότερους αγώνες των Ελλήνων για την ελευθερία των λαών. Να σβήσουν την πανάρχαια κληρονομιά της, τροφό του κόσμου. Να χάσει και η ίδια και όλος ο κόσμος τη μνήμη του πολιτισμού της. 

 Γιατί ο πολιτισμός της είναι επικίνδυνος για τους κρατούντες. Γιατί με τη μνήμη της μικρής-μέγιστης Ελλάδας, με τον πολύμορφο αδογμάτιστο πολιτισμό της, οι άνθρωποι μπορούν να έχουν αναφορές. Και να ζητούν οι αξίες του να 'ρθουν ξανά στο προσκήνιο, όπως στην Αναγέννηση. Αυτός όμως ο πολιτισμός δεν συμφέρει τον νεκρόφιλο καπιταλισμό, που θεοποιεί το κέρδος ως τη μόνη αξία. Ο καπιταλισμός μισεί τον πολιτισμό των Ελλήνων και όχι μόνο των Ελλήνων. Αυτός ο καπιταλισμός είναι πίσω από την Ευρωπαϊκή Ενωση και σχεδόν πίσω απ' όλες σχεδόν τις οικονομίες των χωρών, για να πορεύονται γονατιστές κυρίως μπροστά στον επεκτατικό αμερικανο-εβραϊκό καπιταλισμό.