1) Στρατιωτικοί σύμβουλοι. Η αποστολή τους περιγράφηκε από τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών Γουίλιαμ Χέιγκ ως εξής: «Ομάδα που θα εδρεύει στη Βεγγάζη και θα βοηθήσει με τις οργανωτικές δομές του στρατού, τις επικοινωνίες και τις γραμμές ανεφοδιασμού, περιλαμβανομένης και της καλύτερης οδού για τη διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας και τη χορήγηση ιατρικής περίθαλψης». Ο Χέιγκ ξεκαθάρισε ότι οι σύμβουλοι δεν θα μετακινούνται μαζί με τους αντάρτες στην πρώτη γραμμή. Η αποκάλυψη από την εφημερίδα «Ιντιπέντεντ» ότι μεταξύ τους περιλαμβάνεται και ένας από τους πλέον καταξιωμένους αξιωματικούς της Βρετανίας στον πόλεμο του Αφγανιστάν δείχνει τη βαρύτητα που έχει για το Λονδίνο η αποστολή αυτή.
Τι θα γίνει όμως αν, αύριο, ο υψηλόβαθμος αξιωματικός ζητήσει και στρατό; «Δεν μας επιτρέπεται, και ορθώς, να στείλουμε στρατό κατοχής», δήλωσε ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον. Τόσο η βρετανική όσο και η γαλλική κυβέρνηση πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της προηγούμενης εβδομάδας αποκρούοντας τις κατηγορίες ότι διολισθαίνουν προς κανονικό πόλεμο, με χερσαίες δυνάμεις, κατά παράβαση του ψηφίσματος 1973 του ΟΗΕ. Πάντως, το Λονδίνο δεν έχει διαψεύσει τις πληροφορίες ότι άνδρες των βρετανικών ειδικών δυνάμεων βρίσκονται ήδη στο έδαφος της Λιβύης.
2) Ευρωπαϊκή δύναμη, που θα εγγυάται την ασφαλή παράδοση ανθρωπιστικής βοήθειας. Η επικεφαλής Εξωτερικής Πολιτικής της Ε.Ε., βαρώνη Αστον, δήλωσε ότι η Ε.Ε. προχωρεί ήδη σε σχεδιασμούς, ώστε να είναι έτοιμη εάν κάτι τέτοιο ζητηθεί. Η ευρωπαϊκή δύναμη θα αριθμεί περίπου 1.000 στρατιώτες και, όπως δήλωσε η Αστον, θα μεταβεί στη Λιβύη μόνον αν υπάρξει ανάλογο αίτημα από τη μεριά του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Μέχρι στιγμής, οι υπηρεσίες του ΟΗΕ δεν έχουν ζητήσει ένοπλη συνοδεία για τις αποστολές παράδοσης ανθρωπιστικών προμηθειών, ενώ το λιμάνι της Μισράτα παραμένει ανοιχτό για τη μεταφορά ανθρωπιστικού υλικού. Η κυβέρνηση της Λιβύης αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο αυτό απολύτως εχθρικά, χαρακτηρίζοντας τη συζητούμενη ευρωπαϊκή ανθρωπιστική αποστολή προκάλυμμα για «νέα σταυροφορία». Πέρα από τις μεγάλες δυσκολίες που θα συναντούσε η έγκριση μιας τέτοιας αποστολής από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, πολλά από τα ερωτήματα που τη συνοδεύουν είναι δύσκολο να απαντηθούν. Το κυριότερο μεταξύ αυτών: Τι θα επακολουθήσει όταν οι Ευρωπαίοι στρατιώτες δεχθούν επίθεση από τις δυνάμεις του Καντάφι;
3) Διεθνής δύναμη, που θα εγγυάται την εκεχειρία. Ολα τα ειρηνευτικά σχέδια που έχουν τεθεί μέχρι στιγμής επί τάπητος προβλέπουν την άφιξη στη Λιβύη διεθνούς δύναμης που θα επιβεβαιώνει την τήρηση της εκεχειρίας. Η κυβέρνηση Καντάφι προκρίνει τη συμμετοχή στη δύναμη αυτή στρατιωτών από τη φίλα προσκείμενη Αφρικανική Ενωση. Ομως, όσο η Δύση επιμείνει στον δεδηλωμένο στόχο της ανατροπής του Καντάφι και όσο ο Καντάφι συνεχίζει να βομβαρδίζει αδίστακτα τους αντιπάλους του, ακόμη και με βόμβες διασποράς σε κατοικημένες περιοχές (π.χ. Μισράτα), τόσο περισσότερο η εκεχειρία απομακρύνεται σαν αντικατοπτρισμός στην έρημο.
KAΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου