Ενας μη διαχειρίσιμος κόσμος

Της ΡΙΤΣΑΣ ΜΑΣΟΥΡΑ

Είμαστε ένας δυτικός κόσμος σε πρωτοφανές αδιέξοδο. Εγκαταλείψαμε τον αυτόματο πιλότο και γίναμε ξανά χειρώνακτες. Ο αγώνας για την επικυριαρχία του ενός επί του άλλου θυμίζει αγώνα του μποξ σε μεσοδυτικές αμερικανικές πολιτείες. Ζούμε υπό το κράτος των ορέξεων των εταιρειών που κρίνουν την πιστοληπτική μας ικανότητα .Αύριο θα ξεθαρρέψουν και θα κρίνουν κι άλλες ικανότητες μας. 

Ως χθες ήμασταν ένας κόσμος με αυτοπεποίθηση, ηδονιστικά πάθη, καταναλωτικές συνήθειες, ζηλόφθονες συμπεριφορές, με όλα τα ελαττώματα που γεννά η απληστία. Ναι, αλλά ξέραμε ότι ακόμη και στη χειρότερη ατυχία, το μάνα εξ ουρανού θα ήταν δεδομένο. Τί στην οργή διαβάζαμε τόσα χρόνια τη βίβλο, παρ’ ότι οι αναφορές για την προ και μετά την Κιβωτό εποχή ήταν σαφείς.

Ως χθες, λοιπόν. Γιατί , ακόμη κι όταν κατέρρευσε το ανατολικό μπλογκ, πάθαμε ομαδική παράκρουση από τον ενθουσιασμό μας. Οι αγορές! Ζήτωσαν οι αγορές, φώναζαν οι ωραίοι της Δύσης. Το νενικήκαμεν έγινε σύνθημα επιχειρηματικό και οι διψασμένες για κέρδη εταιρείες εφόρμησαν προς το πρώην ανατολικό μπλοκ, αναζητώντας φτηνά εργατικά χέρια, πότε ; `Οταν χιλιάδες ρακένδυτοι πολίτες διέσχιζαν νύχτα τα σύνορα και να φτάσουν στην Ευρώπη. Πόσοι από αυτούς κατέληξαν στην Ελλάδα, πόσοι ξενύχτησαν δίπλα στους δικούς μας παρατημένους γέροντες και πόσοι ενεπλάκησαν σε δίκτυα πορνείας; Εμείς όμως εκεί : business as usual.

Πολλοί σήμερα συγκρίνουν τα γεγονότα της κατάρρευσης των ανατολικών τειχών με την κατάρρευση των διεφθαρμένων αραβικών καθεστώτων και όσων μέλλει να καταρρεύσουν. Προφανώς κοινά χαρακτηριστικά θα βρεθούν, κυρίως γύρω από τον πυρήνα των απολυταρχικών καθεστώτων. Πέραν τούτου, όμως ; 

Αυτή τη φορά ουδείς κραυγάζει νενικήκαμεν. Αντιθέτως, οι Ευρωπαίοι πιάστηκαν εξαπίνης, αν και δημοσίως ψιθυρίζουν κάτι περί επικείμενης ελευθερίας και δημοκρατίας. Στο βλέμμα τους κρύβεται ο σπαρακτικός φόβος. Λέξεις, όπως ενέργεια, εξτρεμιστικό Ισλάμ τρομάζουν. Κι αν αίφνης ο σπόρος της ελευθερίας φυτρώσει στη Σαουδική Αραβία;

Ως χθες, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί έλεγχαν τον αραβικό κόσμο. `Ενα αλισβερίσι πετρελαίου , όπλων, εκατέρωθεν εκβιασμών και άγριου συσχετισμού δυνάμεων. Με ή χωρίς ανδρείκελα. Οι απρόβλεπτες εξελίξεις, τόσο απρόβλεπτες όσο και η πρόσφατη πολλαπλή τραγωδία της Ιαπωνίας συμβαίνουν σε μια εποχή που βγαίνουμε ζαλισμένοι από έναν άδικο ιρακινό πόλεμο. Ρίξαμε το Ιράκ στα χέρια του Ιράν. Αν αυτό δεν είναι κατόρθωμα, τότε τί είναι; `Εχουμε εμπλακεί στον πόλεμο του Αφγανιστάν, έναν δίκαιο πόλεμο κατά τον αρχιερέα της σύγχρονης γαλλικής φιλοσοφίας Μπερνάρ Λεβί. Και τελευταία ανοίξαμε τις πύλες της κολάσεως με την ανάμειξή μας στη Λιβύη… 

Η εμφανής αγωνία ενός κόσμου, σχεδόν μη διαχειρίσμου από Ευρώπη και Αμερική, ειδικά σε συνθήκες οικονομικής κρίσης δημιουργεί επιπρόσθετους κινδύνους για την ανθρωπότητα.Σε τέτοιες περιπτώσεις το γνωστό mind control πάει περίπατο και τα λιγοστά λάθη μετατρέπονται σε εκατόμβη. Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.