Ο πρωθυπουργός δίνει με οικογενειακή οικειότητα το λόγο στην Τίνα. Κι εκείνη με ύφος, ομοίως, απλό, σε αντιστοιχία με το τζην ντύσιμό της θα μιλήσει για την «πόλη αυτή». Η φράση και μόνο καταδεικνύει ότι η πόλη είναι ξένη προς την Τίνα, ή ότι η Τίνα είναι μία ξένη στη Θεσσαλονίκη, όπως ο Φιλίπ, ο ήρωας στην παλιά ταινία του Βιμ Βέντερς «Η Αλίκη στις πόλεις». Οι πόλεις δεν μπορούσαν να «κρατήσουν» τον Φιλίπ ούτε εκείνος να βρει κάποιο νόημα σ’ αυτές. Το βλέμμα του ήταν «τουριστικό», στιγμιαίο και «νεκρό», όπως οι φωτογραφίες που τραβούσε αδιάκοπα. Ώσπου έρχεται εκείνο το εννιάχρονο κορίτσι, η Αλίκη, της οποίας η αναζήτηση θα παράσχει σκοπό και ευθύνη στον πρωταγωνιστή. Η ματιά του ήρωα τότε αλλάζει δια μιας, η ίδια η ζωή του αλλάζει, το ίδιο και οι πόλεις.
Δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο, όμως, στην κυρία Τίνα(Μπιρμπίλη). Η Θεσσαλονίκη παραμένει «η πόλη αυτή». Έτσι, όσα είπε για την πόλη ήταν κοινότοπα και ψυχρά, διανθισμένα με τεχνοκρατικούς όρους κι εκείνο… «το θαλάσσιο μέτωπο». Ναι, τη Θεσσαλονίκη πρέπει να τη βλέπεις από τη μεριά της Θάλασσας. Αλλά όλοι οι πολιτικοί τη βλέπουν μόνο από το μέρος της στεριάς. Η κ. Μπιρμπίλη δεν είπε τίποτα –ούτε ο υπουργός Πολιτισμού- για τον τρόπο που μία σειρά ευρωπαϊκές πόλεις, όπως το Βερολίνο, η Βαρκελώνη, το Εδιμβούργο, η Λιλ, το Μπιλμπάο κατάφεραν να ξαναζωντανέψουν και να αναπτυχθούν μέσω του πολιτισμού.
Η Βαρκελώνη και το Μπιλμπάο επένδυσαν σε υποδομές και σε μεγάλα αρχιτεκτονικά σχέδια. Η δεύτερη πόλη, μάλιστα, με το μουσείο Guggenheim προσελκύει πλέον ένα εκατομμύριο επισκέπτες το χρόνο.
Αλλά εκτός από τις πολιτικές μεγάλης κλίμακας, υπάρχουν και οι πολιτικές μικρής κλίμακας. Στη Λιλ φερ’ ειπείν, ενθαρρύνονται τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και εν γένει φορείς και πρόσωπα του πολιτισμού, των ιδεών, της καινοτομίας και της νεοτερικότητας ώστε να παράξουν έργα και διάφορες εκδηλώσεις. Στο Βερολίνο, τέλος, δίνουν βοήθεια σε καλλιτέχνες, όπως φορολογικές απαλλαγές, και διαθέτουν χώρους σε χαμηλές τιμές. Όλα αυτά εντάσσουν τον πολιτισμό στην οικονομική ανάπτυξη, για την οποία τόση ανάγκη έχει η χώρα μας. Πολύ περισσότερο που το βασικό ελληνικό προϊόν είναι ο τουρισμός.
Τι απ’ όλα αυτά γίνονται με συστηματικό τρόπο στην Ελλάδα; Τι απ’ όλα απ’ αυτά εξήγγειλε (έστω) η κ. Μπιρμπίλη στην Αποθήκη Γ της Θεσσαλονίκης; Απολύτως τίποτα.
Απλές γενικότητες. Πομφόλυγες. Υπ’ αυτή την οπτική, η διϋπουργική επιτροπή που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, παρά το γεγονός ότι περιλαμβάνει και τους υπουργούς Πολιτισμού και Περιβάλλοντος, δεν φαίνεται να διαπνέεται από την αντίληψη εκείνη που θα συνδέει τον πολιτισμό της πόλης με την οικονομική ανάπτυξη και την απασχόληση. Εκτός και αν γνωρίζουν αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, καθώς η απόφαση λαμβάνεται πέραν αυτών και της κυβέρνησης, ήτοι από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν συμβαίνει αυτό τότε ο αγώνας για ελευθερία(από το Μνημόνιο) και δημοκρατία είναι πρώτης προτεραιότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου