Ρόμπα - Φούστα

Γράφει η ΡΙΚΑ ΒΑΓΙΑΝΗ

Σάλο προκάλεσε η φράση της κυρίας που κατέθεσε στην Εξεταστική και η οποία έριξε το γάντι σε εμπλεκόμενα άτομα με την προκλητική δήλωση: «Εγώ, κύριοι, φοράω παντελόνια».

Συχνά, όταν ένας άντρας παρέας θέλει να δηλώσει σεβασμό σε μια γυναίκα, όταν δηλαδή θέλει να πει «σε παραδέχομαι», λέει ακριβώς αυτό: «Μπράβο κοπέλα μου, εσύ φοράς παντελόνια».

Ολο αυτό πια δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Είναι μόνο μια ανάμνηση από μια μακρινή εποχή, κατά την οποία οι άντρες φορούσαν παντελόνια, ενώ οι γυναίκες όχι.  

Αυτή η εποχή προσδιορίζεται στην Ελλάδα επακριβώς. Ιστορικά, μάλιστα, είναι πολύ σύντομη: πριν εμφανιστούν οι Βαυαροί του Οθωνα με τα παράξενα «φράγκικα» ρούχα, οι Ελληνες άντρες ένιωθαν πιο άνετα μέσα στην αεράτη φουστανέλα τους. Μετά έβαλαν παντελόνια και τους καλάρεσε. Κράτησαν το μονοπώλιό τους περίπου έως την εποχή του Μεσοπολέμου, όπου και έσκασαν μύτη στην Αθήνα, δακτυλοδεικτούμενες, οι πρώτες παντελονοφορούσες γυναίκες.

Γενικώς, η φράση «τιμώ τα παντελόνια που φοράω» δεν είναι και τόσο αρχαία ή παραδοσιακή, ώστε να αξίζει να τη διαιωνίζουμε. Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν φορούσε παντελόνια. Ο Σωκράτης και ο Περικλής ούτε στον ύπνο τους δεν τα είχαν δει. Τιμούσαν τις χλαμύδες τους. Ομοίως και ο Κολοκοτρώνης, αλλά και το είδωλό μου, ο Κανάρης, είχαν ιδιαίτερα κακές σχέσεις με τα «φράγκικα». Τους φαίνονταν μεγάλο ξεφτιλίκι.

Μια άλλη φράση, όμως, είναι πολύ παλιά στην ελληνική γλώσσα: η φράση «κρύβομαι κάτω από τσι γυναικός τσι φούστες». Τη χρησιμοποιούσαν, από αρχαιοτάτων, για κάθε άντρα που επεδείκνυε ας πούμε... ελλιποβαρή σφαιρίδια σε δύσκολες καταστάσεις.

Αλλά η γλώσσα εξελίσσεται, προσαρμόζεται. Προσφάτως, μια νέα, πολύ μοντέρνα χρήση λέξης, διεκδικεί τα πρωτεία στην περιγραφή τού πόσο μπορεί να ξεφτιλιστεί ένας άνθρωπος.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τη σύγχρονη καθομιλουμένη, το θέμα δεν είναι πλέον αν φοράς «φούστες» ή «παντελόνια».

Το ζήτημα είναι να μη γίνεσαι... «ρόμπα».

Και ειδικά, κλαρωτή. Ή, ακόμα χειρότερα, ξεκούμπωτη.