Toυ ΚΩΣΤΑ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑ
Ως ιδρυτής, πρόεδρος και μοναδικό μέλος του ΚΚΛ (= Κόμμα Κοινής Λογικής) πιστεύω ότι οι καλές ιδέες πρέπει να αντιγράφονται.
Η ιδέα για την δημιουργία ενός «κέντρου» που θα ξεμπλοκάρει τις μεγάλες επενδύσεις, θα ελέγχεται από παλιόφιλο και θα ονομάζεται Fast Track έφερε στο νου μία πρόταση που είχε κάνει η Παλαιά Νέα Δημοκρατία την οποία σκοπεύω να εξαγγείλω στις επόμενες εκλογές.
Το δικό μου θα λέγεται One More Stop Shop και, θα έχει σκοπό να αντιμετωπίσει τις παθογένειες του Συστήματος. Θα εξαγγείλω το OMSS επειδή στάθηκε αδύνατο να βρω 20 αδιάφθορους «υπηρεσιακούς παράγοντες» σε μία χώρα 11 εκατομμυρίων κατοίκων. Έτσι ζήτησα από τον παιλιοφιλό μου τον Χάρη να «τρέξει» το OMSS. Πριν συνεχίζω ένα σύντομο re cap. Όπως όλοι γνωρίζουμε το ζήτημα σήμερα δεν είναι να βγάλεις λεφτά σαν άτομο ή σαν χώρα αλλά, να τα βγάλεις γρήγορα.
Υπάρχουν τρόποι που όμως διαφέρουν στον βαθμό επικινδυνότητας. Ο πιο επικίνδυνος είναι οι ληστείες και οι κλοπές. Ακολουθούν ο εφοπλισμός και η αντιπροσώπευση οπλικών συστημάτων. Ακίνδυνες είναι οι εργολαβίες δημοσίων έργων και οι προμήθειες νοσοκομείων, σχολείων, ΔΕΚΟ και ΟΤΑ. Στον πάτο της κλίμακας είναι η ενασχόληση με την πολιτική, αρκεί να διαθέτεις το ταλέντο της καταγωγής από θείο ή μπαμπά πρωθυπουργό.
Μακράν ο πλέον ακίνδυνος τρόπος να τα «κονομήσεις» είναι να κάνεις εταιρία συμβούλων, μελετητική εταιρεία, Road Runner, coyote racing, fast track ή OSS.
Θυμάμαι περιπτώσεις που, φορτηγά μετέφεραν χαρτονομίσματα για να πληρωθούν μελέτες για τον Ειδικό Λογαριασμό Έρευνας των ελληνικών Πανεπιστημίων για «Αξιοποίηση» «Πόρων» του «Δημοσίου» (κανείς δεν τις διαβάζει, καμία δεν έχει εφαρμοστεί). Η ιδέα είναι να γεμίζουν τα συρτάρια των Υπουργών και υφυπ με «Περιβαλλοντικές Μελέτες». Κορυφαίο παράδειγμα εκείνες γνωστού γραφείου για τον πετρελαιαγωγό – ζόμπι Πύργου – Αλεξανδρούπολης που δεν έγιναν αποδεκτές από τον προεκλογικό ΓΑΠ αλλά θα τις εφαρμόσει ο μετεκλογικός
.
Όταν προκηρύσσεται ένα δημόσιο έργο, συντάσσεται η λεγόμενη «οριστική ή συμβατική μελέτη» πάνω στην οποία στήνεται ο προϋπολογισμός. Το παιχνίδι ξεκινά από την ίδια την μελέτη (τεύχη, σχέδια και τιμολόγιο). Οι πιο «διαβασμένοι» τη δίνουν στα λεγόμενα μελετητικά γραφεία ή και εταιρείες συμβούλων, τα οποία κατόπιν άνωθεν υποδείξεων θολώνουν απαιτήσεις και προδιαγραφές κάθε άρθρου του προϋπολογισμού σε βαθμό που είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό από ένα όχι ιδιαίτερα έμπειρο μηχανικό.
Αυτό γίνεται διότι, μόλις το έργο κατοχυρωθεί στον leader (ανάδοχο), αυτός θα αναθέσει σε «δικό» του μελετητή την επανάληψη της μελέτης, αυτήν την φορά όπως θα έπρεπε χωρίς κινδύνους αστοχίας και χωρίς ασάφειες στις προδιαγραφές.
Το πρώτο εύρημα στην διαδικασία είναι το μέγεθος της διαφοράς στο κόστος των δύο μελετών. Η «κρατική» μελέτη (η συμβατική) μπορεί να κοστίσει ως και 10 φορές περισσότερο από την μελέτη της προκοπής (την εφαρμογής).
Μεγάλο μέρος της διαφοράς μετουσιώνεται σε καταθέσεις σε τράπεζες, μεζονέτες και μερσεντέ των δημοσίων υπολειτουργών. Στην συνέχεια, ο μεγαλοεργολάβος, αναθέτει στα τσιράκια του να βρουν, σημείο προς σημείο, που χωλαίνει η «κρατική» μελέτη σε σχέση με την «ιδιωτική» και, πατώντας νομικά στο Π.Δ. 609 συντάσσει τις λεγόμενες «Νέες Τιμές» που μπορεί να αυξήσουν το κόστος του έργου ως και 20%. Παλιότερα δεν υπήρχε το 20% και το όριο ήταν ο ουρανός. Εδώ τρώνε όλοι. Η «υπηρεσία», η «επίβλεψη», ο «εργολάβος», η θεία μου η Καλλιόπη. Οι υπερτιμολογήσεις εμφανίζονται σαν αστρονομικό έλλειμμα της Ελλάδας του ΔΝΤ και της ΕΚΤ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η σήραγγα Αρτεμισίου. Όταν παραδόθηκε ο πρώτος, κακοφτιαγμένος κλάδος, οι επιθεωρητές της τότε Ε.Ο.Κ. ανακάλυψαν ότι ξοδεύτηκαν για τον πρώτο τα χρήματα και του …δεύτερου, με αποτέλεσμα να ζητήσουν πίσω όλα τα λεφτά και ο δεύτερος κλάδος να μην κατασκευαστεί μέχρι το 2009. Στην περιοχή κυκλοφορούσαν φήμες ότι η δεύτερη σήραγγα δεν ανοίχτηκε λόγω εσωτερικής κατολίσθησης που σκότωσε το συνεργείο και πέντε κατσίκες.
Το καλύτερο πάντως με την συμβατική μελέτη είναι ότι κανείς δεν μπορεί να σου ζητήσει ρέστα. Ο λόγος; Αν ο «επιβλέπων» ισχυριστεί ότι η μελέτη είναι μάπα, είναι σαν να ρίχνει ευθύνη στον εαυτό του ή στον προηγούμενο που πιθανόν τώρα είναι και ανώτερος του ή κατ’ ευθείαν στον Αρχηγό, οπότε μαύρο φίδι που τον έφαγε. Γι’ αυτό τον λόγο, σπάνια θα δείτε μελετητικά ή «γραφεία συμβούλων» που κάνουν «μελέτες» για το «κράτος» να διαγωνίζονται και στην ελεύθερη αγορά. Αποτελούν μια ιδιότυπη κλειστή λέσχη, όπου ο «διευθυνων- νκάτι» θα τα χώσει στον κρατικό «φορέα» για να πάρει την δουλειά.
Όλα αυτά λύνονται με το one more stop shop που θα προτείνω στις επόμενες εκλογές.
19.09.10
Πρώτο ΘΕΜΑ
Πρώτο ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου