Γράφει η ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ
Η κυρία Ελίζα Βόζεμπεργκ είναι- για την ηλικία τηςμια γυναίκα που «φυσάει». Σίγουρα δεν θα είχε τον ίδιο αέρα αν αναγκαζόταν να ντυθεί από την γκαρνταρόμπα της κυρίας Αλέκας Παπαρήγα. Σίγουρα δεν θα ήταν τόσο κομψή αν αγόραζε παπούτσια στη λαϊκή, φόρεμα από τα κινέζικα και καλλυντικά από το σουπερμάρκετ. Οι ενδυματολογικές επιλογές της δεξιάς βουλευτίνας μάς απασχολούν για τον απλούστατο λόγο ότι μοιάζει να φορά επάνω της το ετήσιο εισόδημά της. Αν μετρήσουμε ρούχα, τσάντα, παπούτσια, ρολόι, γυαλιά, στυλό, κινητό, μπορεί και να ξεπερνά τις 13.000 που δηλώνει στην Εφορία.
Ασφαλώς και έχει δικαίωμα στη χλιδή και στην κομψότητα, ασφαλώς και δικαιούται να περιτυλιχτεί σε φύλλα χρυσού αν της κάνει κέφι, όμως είναι ελαφρώς ανακόλουθο για μια μεγαλοδικηγορίνα να παρουσιάζει εισπράξεις ανειδίκευτου εργάτη.
Πάντα υπάρχει μια δικαιολογία. «Ο σύζυγός μου είναι βιομήχανος». Πράγματι, το στεφάνι της δραστηριοποιείται στον κλάδο της ποτοποιίας στην Κύπρο και μπορεί να της προσφέρει τα λούσα της.
Το δικηγορικό γραφείο το κρατά για να περνά την ώρα της, να έχει ένα χόμπι να μη βαριέται. Κάπως έτσι το παρουσιάζει: «Κάνω κοινωνική δικηγορία, παρέχω τις υπηρεσίες μου δωρεάν σε όσους το έχουν ανάγκη». Ισχυρίζεται, λοιπόν, ότι από τον πελάτη λαμβάνει μόνο την προείσπραξη του δικηγορικού συλλόγου.
Για να δικάσει, πρέπει να το δηλώσει στον σύλλογο αλλά για συμβουλευτική δικηγορία δεν δίνει λογαριασμό- οπότε μάλλον έχει αφήσει τις επικερδείς παραινέσεις για χάρη της κοινωνικής προσφοράς.
Πηγαινοέρχεται στην Ευελπίδων από μεγαθυμία. Τώρα πηγαινοέρχεται με βουλευτικό σοφέρ, αλλά, όπως ανακαλεί, «ποτέ δεν προκάλεσα, κυκλοφορούσα με ταξί και δεν αγόρασα ποτέ ακριβό αυτοκίνητο. Είχα ένα Αudi, ή μάλλον όχι, Ηonda πρέπει να ήταν».
Η κυρία Βόζεμπεργκ περιγράφει αναλυτικά την επαγγελματική λιτότητα. «Είμαι στο νοίκι στην Πατριάρχου Ιωακείμ, δεν έχω υπαλλήλους, μόνο ασκούμενους των 200 ή 300 ευρώ. Ποτέ δεν πήγαινα για τα χρήματα, ούτε υπήρξα ποτέ έμμισθη» λέει στο τηλέφωνο χαμηλόφωνα όταν την εντοπίζουμε σε δικαστική αίθουσα. Επειδή καταπιάνεται με πολλά, δικαιολογείται το κακό μνημονικό της- συνάδελφοί της τη θυμούνται να έχει έμμισθους συνεργάτες και να απασχολείται σε τουλάχιστον μία μεγάλη εταιρεία.
Τα χρήματα που δηλώνει ως ετήσιο εισόδημα αντιστοιχούν σε πέντε διαζύγια, σε ένα μέτριας δυσκολίας ποινικό, σε ένα εύκολο εμπορικό. Μιλάμε πάντοτε για δικηγόρους της κλάσης της.
Επί τροχάδην να θυμίσουμε ότι υπήρξε συνήγορος του Τιερί Ρουσέλ στη διαμάχη του με το Ιδρυμα Ωνάση, του Γ. Πέτσου στην υπόθεση της «17 Νοέμβρη», της μητέρας του Σορίν Ματέι ο οποίος αιματοκύλισε την οδό Νιόβης. Αν λοιπόν ήταν φιλοχρήματη και ασκούσε τη δικηγορία όπως οι υπόλοιποι που ανήκουν στην κατηγορία της, θα είχε τουλάχιστον δεκαπλάσιο ετήσιο εισόδημα.
Πώς γίνεται λοιπόν ένας άνθρωπος που επιδίδεται στη δωρεάν δικηγορία να έχει στην τράπεζα κάπου 400.000 ευρώ;
Πάντα υπάρχει μια δικαιολογία: «Είμαι 27 χρόνια δικηγόρος, δεν έχω παιδιά. Κανονικά, έπρεπε να έχω εκατομμύρια. Ε, δεν τα έχω αυτά που έπρεπε να έχω βγάλει. Επαναλαμβάνω ότι για τα υπόλοιπα έξοδα αναλαμβάνει ο σύζυγός μου. Παρ΄ όλα αυτά, ποτέ δεν προκάλεσα, ποτέ δεν ήμουν του χρήματος».
Κάπου εδώ, μας τα μπερδεύει. Η ιδεολογία της τσάμπα υπεράσπισης πρέπει να είναι κάτι νέο στη ζωή της. Διότι, αν πάντα τής αρκούσαν τα ελάχιστα, αν πάντα δήλωνε εισοδήματα ανάλογα με τα προπέρσινα, θα είχε βγάλει συνολικά 350.000 ευρώ σε όλη τη ζωή της. Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε ότι η κυρία Βόζεμπεργκ υποαμειβόταν σε όλη τη σταδιοδρομία της και ότι δεν χρειάστηκε να τραφεί με ακρίδες επειδή είχε χορηγό διαβίωσης. Είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε το τεκμήριο της αθωότητάς της.
Αν γινόταν έλεγχος στο γραφείο της, το μόνο που θα έπρεπε να αναζητηθεί είναι αν έχουν κοπεί τα δωρεάν δελτία παροχής υπηρεσιών. Επειδή όμως πρέπει πάντα να αναζητούμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων, ευχόμαστε να προστρέξουν όλοι οι κατατρεγμένοι στο γραφείο της για μια pro bono υπεράσπιση.
Την αρχή μπορούν να κάνουν οι ψηφοφόροι της- μην τρέχουν στους άλλους τους άπληστους που θέλουν λεφτά για τις υπηρεσίες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου