Λίγο πριν... λίγο μετά

Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας αντιμετώπισε τον Ελληνα πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου «ως φίλο» (σ.σ.: πότε πρόλαβε να αναπτυχθεί η «φιλία» των δύο ανδρών;), αλλά σίγουρα δεν τον αντιμετώπισε ως πρωθυπουργό χώρας με το ίδιο ή ισόποσο ειδικό βάρος και κύρος, όπως η Τουρκία.

ΣΤΗ διαπίστωση αυτή δεν συνηγορούν μόνον τα όσα είπε ή «απαίτησε» ο κ. Ερντογάν σε ό,τι αφορά τα διμερή προβλήματα, αλλά και τα όσα έκανε η Αγκυρα λίγο πριν και λίγο μετά την παραμονή του κ. Ερντογάν στην Αθήνα.

ΤΡΕΙΣ μόνον μέρες πριν από την επίσκεψή του στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε η επίσημη επίσκεψη του Ρώσου προέδρου στην Αγκυρα (η δεύτερη συνάντησή του με τον κ. Ερντογάν από τις αρχές του χρόνου).

ΣΤΗ συνάντηση της Αγκυρας οριστικοποιήθηκε η ρωσοτουρκική συμφωνία στην κατασκευή του αγωγού πετρελαίου Σαμψούντα - Τζεϊχάν (συμμετέχει και η Ιταλία), μήκους 700 χλμ., που θα συνδέει το τουρκικό λιμάνι της Σαμψούντας στη Μαύρη Θάλασσα, με το τουρκικό λιμάνι Τζεϊχάν (ανατολικά από τα Αδανα και απέναντι από την Κύπρο). Η αρχική στάση της Μόσχας στην κατασκευή του αγωγού αυτού ήταν αρνητική (αφού προοριζόταν κατ' αρχήν για το αζέρικο πετρέλαιο), εμμένοντας στη χρησιμότητα και αναγκαιότητα του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη. Καθώς όμως ο αγωγός αυτός -και ελληνικών συμφερόντων-καρκινοβατεί (με τη Σόφια να υπαναχωρεί και την Αθήνα να σφυρίζει αδιάφορα), η Μόσχα μεταπήδησε γρήγορα στο τουρκικό έδαφος.

ΕΤΣΙ, η Αγκυρα των κ. Ερντογάν και Νταβούτογλου βλέπει στην άκρη του ορίζοντα να μετατρέπεται το λιμάνι του Τζεϊχάν σ' ένα από τα ισχυρότερα εμπορικά λιμάνια στην περιοχή του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου.

ΕΙΝΑΙ απολύτως εύλογο, λοιπόν, το ιδιαίτερο ενδιαφέρον και συμφέρον της Αγκυρας για την ασφάλεια και τον έλεγχο των θαλάσσιων οδών στην ευρύτερη περιοχή. Ενας, έστω και περιστασιακός, παρατηρητής των πρόσφατων κινήσεων της Αγκυρας στο Αιγαίο μπορεί εύκολα να καταλάβει τις νέες προκλητικές -ναυτικές- κινήσεις της Αγκυρας στο Αιγαίο, με τα περίεργα «σουλάτσα» και τους «εγκλωβισμούς» των ελληνικών μαχητικών στον εναέριο χώρο. Και αν πάλι δεν πείθεται, δεν έχει παρά να ανατρέξει στο βιβλίο του κ. Νταβούτογλου, ο οποίος, χωρίς περιστροφές, αναφέρει ότι τα προβλήματα με την Ελλάδα «πρέπει να αξιολογηθούν εκ νέου στο πλαίσιο μιας γενικής θαλάσσιας στρατηγικής στο Αιγαίο...», χαρακτηρίζοντας «μη ικανοποιητικό το ισχύον καθεστώς που περιορίζει τον ζωτικό χώρο της Τουρκίας...».

ΚΑΙ ενώ ο κ. Παπανδρέου στην Αθήνα κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες να «εγκλωβίσει» τον κ. Ερντογάν σε πρωτοβουλίες «για την κλιματική αλλαγή, από τη Μεσόγειο μέχρι τη Βραζιλία του κ. Λούλα, ο κ. Ερντογάν, δύο ημέρες μετά την αναχώρησή του από την Αθήνα, από κοινού με τον κ. Λούλα συμφώνησαν με την Τεχεράνη να μεταφέρει σε τουρκικό έδαφος το περίσσιο ιρανικό εμπλουτισμένο ουράνιο, επιμένοντας έτσι ότι η Τουρκία πρέπει να αντιμετωπίζεται πλέον ως αυτόνομη περιφερειακή δύναμη.

πηγη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ