Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Στα 38 της, η Εστέρ Ντυφλό είναι µία από τις πιο οξυδερκείς οικονοµολόγους του πλανήτη. Εχει κάνει υπόθεσή της τον αγώνα κατά της φτώχειας και πρόσφατα τιµήθηκε µε το περιφηµότερο βραβείο των οικονοµολόγων - µετά το Νοµπέλ Οικονοµίας.
Η Ντυφλό έχει αναγάγει σε σταυροφορία της τη µείωση της φτώχειας στον κόσµο. «Πρέπει να σταµατήσουµε να σκεφτόµα στε τη φτώχεια ως ένα µεγάλο πρόβληµα που χρειάζεται µεγάλες λύσεις» είχε δηλώσει σε συ νέντευξή της στον «Νουβέλ Οµπσερβατέρ». «Αν ζητήσουµε από τον υδραυλικό να επισκευάσει όλο το σπίτι, δεν θα κάνουµε τίποτε. Αν επισκευάσει όµως τις διαρροές και η σκεπή είναι σωστά φτιαγµένη, µπορούµε να καταφέρουµε κάτι». Ή ακόµη: «Πρέπει να συνειδητοποιήσουµε την ευπάθεια των φτωχών: αν η βοήθεια που τους προτείνεται δεν απαιτεί υπερβολικές προσπάθειες εκ µέρους τους, θα την πάρουν. Αν όχι, θα την αφήσουν. Και είναι φυσιολογικό. Αναρωτηθείτε πώς θα αντιδράσετε αν χάσετε πράγµατα που σας φαίνονται αυτονόητα, την εγγραφή του παιδιού σας σ ένα σχολείο, τα µέσα µεταφοράς που λει τουργούν, τον υποχρεωτικό εµβολιασµό που καλύπτεται από την ιατρική ασφάλιση κ.λπ. Το κεφάλι σας θα γέµιζε ξαφνικά µε ανησυχίες που σήµερα ούτε που σας περνούν από το µυαλό. Αυτό ζει ο φτωχός…».
Η Παγκόσµια Τράπεζα, οι δυτικές κυβερνή σεις, όλοι ενδιαφέρονται για τη γνώµη της οικονοµολόγου. Και η Αµερικανική Οικονοµική Ενωση της απένειµε τις προάλλες το παράσηµο Τζων Μπέητς Κλαρκ 2010.
Η Εστέρ Ντυφλό (το βιβλίο της «Η πάλη κατά της φτώχειας» κυ κλοφορεί από τις Εκδόσεις Πόλις σε µτφρ. Α.Δ. Παπαγιαννίδη) είναι κόρη ενός µαθηµατικού και µιας παιδιάτρου. Οταν ήταν µικρή, στο σπίτι της επικρατούσε προτεσταντική ηθική και δεν υπήρχε τηλεόραση. «Η µητέρα µου έφευγε τακτικά σε αποστολές σε αναπτυσσόµενες χώρες» θυµάται. «Οταν είσαι παιδί της µεσαίας τάξης στη Γαλλία και βλέπεις φωτογραφίες µικρών Αφρικανών που πεινούν µόνο και µόνο επειδή ζουν αλλού, φυ σικά µπαίνουν ερωτήµατα στα οποία δεν µπόρεσα να απαντήσω. Πρέπει να κάνεις κάτι όταν έχεις γεννηθεί µ ένα ασηµένιο κουταλάκι στο στόµα. Ετσι δεν είναι;»
Εδώ και εννέα χρόνια διδάσκει Οικονοµία στις ΗΠΑ, στο ΜΙΤ, όπου συνδιευθύνει ένα ερ γαστήριο. Ανέπτυξε εκεί µια αυστηρή και πολύ ρεαλιστική µέθοδο εκτίµησης των προγραµ µάτων αρωγής. Ο Μπιλ Γκέητς τη συµβουλεύτηκε σχετικά µε το ίδρυµά του για την Αφρική, ο Μπιλ Κλίντον την υποστήριξε, ο Μπόνο και ο «γκουρού» των µικροπιστώσεων Μουχάµαντ Γιούνους ήρθαν να επισκεφθούν το «εργαστήριό» της.
Εφαρµόζει στην αναπτυξιακή βοήθεια τις µεθόδους που χρησιµοποιούνται για να δο κιµαστούν νέα φάρµακα. Δεν επινόησε τη συνταγή, αλλά τη δοκιµάζει µετρώντας την αποτελεσµατικότητα των πρακτικών της. Γιατί αυτό λειτουργεί; Γιατί αυτό αποτυγχάνει; «Θέλω να ασκήσω την οικονοµία», λέει, «ως µια αληθι νή ανθρώπινη επιστήµη, αυστηρή, ταπεινή, γενναιόδωρη, στρατευµένη».
ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου