ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: Οι νέοι, οι γέροι και το χιούμορ

Του ΗΛΙΑ ΜΑΓΚΛΙΝΗ

Αναλογίζομαι τις ηλικίες των θυμάτων της Charlie Hebdo: με λίγες εξαιρέσεις, κυμαίνονται κάπου στα 70 με 80 χρόνια. Για παράδειγμα, ο Ζορζ Βολινσκί είχε γεννηθεί το 1934, ο Φιλίπ Ονορέ το 1941, ο Καμπού το 1938, ο Μπερνάρ Μαρί το 1946. 

Αντίστροφα, η ηλικία των εκτελεστών κυμαίνεται κάπου ανάμεσα στα 25-35.
Σημαίνει κάτι αυτή η αριθμολογία; 

Ενδεχομένως: οι άνθρωποι που δολοφονήθηκαν, μολονότι ηλικιωμένοι, συμβόλιζαν ό,τι πιο φιλελεύθερο, προοδευτικό, ανοιχτό είχε αναδείξει η Ευρώπη, και ειδικά η Γαλλία, από τη δεκαετία του ’60 κι έπειτα. Τέκνα, λίγο-πολύ, του Μάη του ’68, στηλίτευαν τον θρησκευτικό φανατισμό, όπως και κάθε είδους φανατισμό. 

 Εκπροσωπούσαν ευρωπαϊκές αξίες στην κορυφαία τους ίσως στιγμή, αξίες που φαίνεται πως η ίδια η Ευρώπη είτε θεωρεί αυτονόητες και δεδομένες είτε τις απαξιώνει. Η άνοδος της Ακροδεξιάς σε διάφορες χώρες της Ευρώπης (και στη Γαλλία) δείχνει, αν μη τι άλλο, αυτό ακριβώς.
Στον αντίποδα των «φωτισμένων γέρων» που έπεσαν νεκροί στο Παρίσι, οι δολοφόνοι είναι νέοι άνθρωποι. Το πορτρέτο ενός από τους υπόπτους για την επίθεση, ενδεικτικό: μουσουλμάνος μεγαλωμένος στη Γαλλία, πρώην ράπερ, άνθρωπος της παρέας και των κοριτσιών, κοινωνικός και ευχάριστος, αναζητούσε πνευματική καθοδήγηση, την οποία βρήκε στο πρόσωπο ενός φανατικού ο οποίος του έδειξε τον δρόμο εξιδανικεύοντάς του τις επιθέσεις αυτοκτονίας. 

Με ένα άλμα στο κενό, τα παιδιά αυτά βούτηξαν στην άβυσσο του σκοταδισμού, και στην επίθεση του Παρισιού οι γέροι ήταν οι νέοι και οι νέοι ήταν οι γέροι.
Χθες γράφαμε ότι η επίθεση στη Charlie Hebdo ήταν, ίσως, η πρώτη ολομέτωπη επίθεση φανατικών μουσουλμάνων στην ελευθεροτυπία, μια κατ’ εξοχήν δυτική κατάκτηση. Ηταν ακόμη μία απεγνωσμένη απόπειρα να εξαφανιστούν το χιούμορ, η σάτιρα, η πολιτική σάτιρα.
Ο φανατικός, είτε στην Ανατολή είτε στη Δύση, δεν ανέχεται το χιούμορ. Δεν μπορεί να το υποφέρει. 

Το χιούμορ, ειδικά στη μορφή που το καλλιέργησαν οι άτυχοι Γάλλοι σκιτσογράφοι, προϋποθέτει μια απόσταση από τα πράγματα, από τον εαυτό σου

Προϋποθέτει επίσης εξελιγμένη ατομικότητα. Αποστασιοποίηση και ατομικότητα: 

Αγνωστες λέξεις για τους απανταχού φανατικούς. Σαν δηλητηριασμένοι γέροντες που σιχαίνονται ακόμη και τα ίδια τους τα ρούχα, οι τριαντάρηδες με τα καλάσνικοφ έκοψαν τη ραπ κι έπαψαν να γελάνε. Και θέλουν το ίδιο να κάνει κι ο υπόλοιπος κόσμος. Για λίγο, τα κατάφεραν