ΤΟΥΡΚΙΑ: Οι προκλήσεις της επόμενης μέρας για τον νέο πρόεδρο

Του ΝΙΚΟΥ ΣΕΛΓΙΑ

Μπορεί η νίκη του κ. Ερντογάν στις προεδρικές εκλογές να είναι  πλέον τελειωμένη υπόθεση, ωστόσο το βέβαιο είναι ότι ο νέος πρόεδρος της Τουρκίας θα κληθεί να αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις και δυσκολίες σε διάφορα πεδία. 

 «Η επιτυχία των μεγάλων στόχων και των μεγαλόπνοων σχεδίων του προέδρου Ερντογάν δεν είναι καθόλου δεδομένη», τονίζει ο αναλυτής Μουράτ Γιεκτίν. Ο έμπειρος δημοσιογράφος εστιάζει την προσοχή του στα μεγάλα προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζει η προεδρία του κ. Ερντογάν στα πεδία της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. 

Στο εσωτερικό της Τουρκίας, η υπόθεση «Γκεζί» έχει δείξει ότι μεγάλες μερίδες της τουρκικής κοινωνίας εκφράζουν τον έντονο προβληματισμό τους για τη στροφή της χώρας στον αυταρχισμό. Εάν ο συγκεκριμένος προβληματισμός λάβει διαστάσεις και συνδυαστεί με πιθανές αναταράξεις στην τουρκική οικονομία, κατά τη διάρκεια των επόμενων μηνών, τότε ο πρόεδρος Ερντογάν και η κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) ενδέχεται να βρεθούν αντιμέτωποι με νέες περιπέτειες.  

Την ίδια στιγμή, στο κουρδικό ζήτημα, οι τελευταίες εξελίξεις είναι άκρως αποθαρρυντικές. Μόλις λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τις προεδρικές εκλογές, η ένοπλη πτέρυγα και ο φυλακισμένος ηγέτης του κουρδικού αυτονομιστικού κινήματος έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον των συνομιλιών, οι οποίες έχουν ως απώτερο στόχο την τελική ειρηνική επίλυση του Κουρδικού. «Η υπομονή μας εξαντλήθηκε. Η τουρκική κυβέρνηση θα πρέπει να εστιάσει την προσοχή της στις διαπραγματεύσεις μέχρι την επόμενη εβδομάδα», ήταν το μήνυμα του Αμπντουλάχ Οτσαλάν προς την Αγκυρα. 
Στο εσωτερικό πεδίο της Τουρκίας, εκτός από την απογοήτευση των μεγάλων μερίδων της τουρκικής κοινωνίας και των Κούρδων, ο πρόεδρος Ερντογάν θα κληθεί να αντιμετωπίσει άμεσα και τα προβλήματα τα οποία αναμένεται να προκύψουν στο εσωτερικό του κόμματός του αμέσως μετά την  εκλογή του στο ανώτατο πολιτικό αξίωμα της Τουρκίας. Το τελευταίο διάστημα, τα υψηλόβαθμα, ιδρυτικά στελέχη του ΑΚΡ υψώνουν τη φωνή τους κατά του αυταρχισμού του κ. Ερντογάν. Πριν από λίγες ημέρες, ο υπουργός Οικονομίας και αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Αλί Μπαμπατζάν εξέφρασε δημοσίως τη διαφωνία του με την πολιτική γραμμή την οποία ακολουθεί το στρατόπεδο του κ. Ερντογάν στο πεδίο της οικονομίας. Κατά την άποψη του κ. Γιεκτίν, η έντονη διαμαρτυρία του κ. Μπαμπατζάν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς συμπίπτει χρονικά με μια περίοδο κατά την οποία και άλλα υψηλόβαθμα στελέχη του ΑΚΡ εκφράζουν τη διαφωνία τους με την ιδέα της απομάκρυνσής τους από την ηγεσία του κόμματος το οποίο ίδρυσαν μαζί με τον κ. Ερντογάν πριν από 13 χρόνια.

Ο εξωτερικός «πονοκέφαλος»

Το εσωτερικό πολιτικό πεδίο δεν είναι το μοναδικό «μέτωπο», το οποίο αποτελεί πρόκληση για την προεδρία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, οι τελευταίες εξελίξεις προβληματίζουν την Αγκυρα.

Στα νότια σύνορα της Τουρκίας, ένας νέος, ανταγωνιστικός παράγοντας υψώνει το ανάστημά του στην Τουρκία και αμφισβητεί τη συμμαχία Τουρκίας - Κούρδων - σουνιτών της Μεσοποταμίας, την οποία επιχειρεί να οικοδομήσει η Αγκυρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ο συγκεκριμένος ανταγωνιστικός παράγοντας ακούει στο όνομα «Ισλαμικό Κράτος» και πλέον ελέγχει σημαντικές πόλεις του Ιράκ και της Συρίας, ενώ έχει δείξει ότι είναι σε θέση να πλήξει τα τουρκικά συμφέροντα ανά πάσα στιγμή.

Δύσκολα είναι τα πράγματα και στο «μέτωπο» της Ουάσιγκτον.

Πέραν των εμποδίων στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας, αμέσως μετά την ενδεχόμενη εκλογή του στην προεδρία της Τουρκίας, ο κ. Ερντογάν θα υποχρεωθεί να εστιάσει την προσοχή του στις νέες αναταράξεις στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Λίγες ημέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές, ο Τούρκος πρωθυπουργός παραδέχθηκε δημόσια ότι ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών αποφεύγει να απαντήσει στα τηλεφωνήματά του. Η αρνητική στάση του Μπαράκ Ομπάμα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις συμπίπτει με την κριτική την οποία ασκούν οι Ηνωμένες Πολιτείες κατά της αυταρχικής πολιτικής στρατηγικής την οποία ακολουθεί η τουρκική κυβέρνηση, αλλά και κατά των χειρισμών της Αγκυρας στη Μεσοποταμία και στην Παλαιστίνη