Τα δύο κρατικά θέατρα που καλύπτουν
τρεις από τις παραστάσεις της Επιδαύρου, δύο του Εθνικού και μία του
ΚΘΒΕ, δεν ελέγχονται, δεν εγκρίνονται, αλλά δεν επιχορηγούνται από το
Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Το κόστος της παραγωγής τους και οι
μισθοί καλύπτονται από τους προϋπολογισμούς τους. Αλλά και τα εισιτήρια
στην Επίδαυρο δεν περνάνε από το Ταμείο του Φεστιβάλ. Αφού το Φεστιβάλ
δεν ενισχύει, δεν εισπράττει.
Τώρα λοιπόν στην εποχή των ισχνών
αγελάδων, που ο προϋπολογισμός του Φεστιβάλ, όπως όλοι οι δημόσιοι
(έστω και ιδιωτικού δικαίου δημόσιοι) οργανισμοί πάσχουν, το Φεστιβάλ
Επιδαύρου είτε διαθέτει ελάχιστα χρήματα για τις υπόλοιπες παραγωγές που
εγκρίνει είτε, συνήθως, καθόλου. Παραχωρεί το χώρο με τη λάτρα του
(ταξιθέτες κ.τ.λ.) και αφήνει με τη λογική τού «μπάτε σκύλοι αλέστε»
στον κάθε πικραμένο να κάνει παιχνίδι. Και οι μεν επαγγελματίες του
χώρου βαπτιζόμενοι στην Επίδαυρο, έστω κι αν τα εισιτήρια είναι λίγα,
εξαπολύονται σε γιγαντιαίες, εξουθενωτικές περιοδείες ανά την επικράτεια
για να καλύψουν τα έξοδα της παραγωγής.
Παλιότερα το Εθνικό Θέατρο, όταν είχα την ευθύνη των Επιδαυρίων
(1954-1974), μετά την πρεμιέρα στο αρχαίο θεάτρο, δεν περιόδευε αλλά
επαναλάμβανε την τραγωδία την άλλη χρονιά στο Ηρώδειο. Και ύστερα από
δύο-τρία χρόνια επαναλάμβανε την παραγωγή πάλι στην Επίδαυρο. Ετσι οι
Εκάβες με την Παξινού, οι Οιδίποδες με τον Μινωτή, οι Αντιγόνες με τη
Συνοδινού, οι Λυσιστράτες με την Αρώνη κ.τ.λ. παίχτηκαν πέντε και έξι
φορές για νέες γενιές θεατών στο φυσικό χώρο για τον οποίο
σκηνοθετήθηκαν. Αλλά το Εθνικό Θέατρο τότε είχε μόνιμο προσωπικό και οι
χοροί και οι περισσότεροι πρωταγωνιστές είχαν στη διάθεσή τους πολλούς
μήνες πρόβες και μπορούσαν να επανδρώσουν επαναλήψεις. Φέτος τρεις από
τις παραστάσεις στην Επίδαυρο (οι δύο παίχτηκαν μια βραδιά!) ούτε κόσμο
είχαν ούτε περιοδεύουν.
Το Εθνικό όμως Θέατρο και κόσμο είχε, γιατί είχε αναγνωρίσιμους
συντελεστές, και περιοδεύει και τα χρήματα των εισπράξεων ξαναγυρίζουν
στον κρατικό οργανισμό.
Το Φεστιβάλ Επιδαύρου ξεκίνησε ως μέγας μορφωτικός λαϊκός θεσμός Υψηλής Τέχνης και τείνει να γίνει παιδική χαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου