Της
Α. ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ - ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ομ. καθηγήτριας Παντείου Πανεπιστημίου,
προέδρου του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο –γέννημα της επάρατης
συνωμοσίας μερικών αθλίων Κυπρίων, της ελληνικής χούντας και της
Τουρκίας κατά του νομίμου Προέδρου της, μεγάλου ηγέτη Μακαρίου– δυστυχώς
είχε ως κύρια εξέλιξη την έκτοτε κατοχή του ενός τρίτου της Μεγαλονήσου
από τον τουρκικό στρατό –ο οποίος, όπως αποφάνθηκε το Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο, ουσιαστικά κυβερνά– και την προσφυγοποίηση του ελληνικού
πληθυσμού της περιοχής, που από 180.000 Έλληνες έφθασε να έχει σήμερα
γύρω στα 150 άτομα!
Οι ως τώρα εξελίξεις δεν μπορούν παρά να μας
οδηγήσουν αφενός στον θαυμασμό για τον κυπριακό λαό, αφετέρου στην
απογοήτευσή για την ανικανότητα των μεγάλων διεθνών οργανισμών να
προστατεύσουν ουσιαστικά τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΔΑ) και των λαών.
Να μην ξεχνάμε ότι η ανικανότητα αυτή οφείλεται κατά μέγα μέρος στις
επεμβάσεις των ισχυρών της Γης, που εξυπηρετούν δικά τους συμφέροντα,
εκτός ηθικής και κανόνων διεθνούς δικαίου.
Πιο συγκεκριμένα, ο θαυμασμός μας για τον κυπριακό λαό οφείλεται σε μερικά γεγονότα-σταθμούς, δηλαδή:
1. Στη οργανωτικότητα και αποτελεσματικότητα της περίθαλψης των πολυάριθμων προσφύγων που η εισβολή γέννησε.
2. Στη γρήγορη άνθηση που αναπτύχθηκε στο ελεύθερο μέρος της νήσου, με συνεργασία ντόπιων και προσφύγων, που έτσι τάχιστα κατέστησαν δημιουργικός παράγοντας.
3. Στην εξαίρετη υποστήριξη των δικαίων της Κύπρου ενώπιον των διεθνών οργανισμών, από τους διακεκριμένους αντιπροσώπους της.
4. Στην ανένδοτη υποστήριξη από τον κυπριακό λαό της ελευθερίας και της μη διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, καταψηφίζοντας το σχέδιο του ίδιου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Ανάν.
5. Στη μελετημένη και γενναία στάση που ετήρησε και τηρεί αυτό το μικρό κράτος, παρά τις 40.000 τουρκικού στρατού κατοχής, στην εφαρμογή των κανόνων της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας (1982), διεκδικώντας έμπρακτα και επιτυχώς τους υδρογονάνθρακες της ΑΟΖ του, παρά τις τουρκικές απειλές.
Αντιθέτως απογοητευτική είναι η στάση της ΕΕ, που ακόμη δεν διέγραψε την Τουρκία από υποψήφιο μέλος της, παρά τα φοβερά εγκλήματα που αυτή διέπραξε στην Κύπρο και αλλού και παρά την ιταμότητά της, που έφθασε να αρνείται τη νομιμότητα ύπαρξης μέλους της ΕΕ, της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αλλά και η στάση της Ευρώπης σε σχέση με την έμπρακτη κυπριακή διεκδίκηση των δικαιωμάτων της στην ΑΟΖ της. Ενώ στην αρχή την επιδοκίμασε ρητά, τώρα έχει αρχίσει «να κάνει νερά»!
Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και την απογοητευτική στάση της χώρας μας, που αρνήθηκε επανειλημμένα την πρόσκληση της Κύπρου για συνεργασία στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας στις γειτονικές ΑΟΖ μας. Αυτή η στάση είναι καρπός της απαράδεκτης υποχωρητικότητάς μας απέναντι στην Τουρκία, που συνεχώς διαπράττει σοβαρές παραβάσεις και προκλήσεις σε βάρος μας και έφθασε στο σημείο να εορτάσει, προ ολίγων ετών, ο Ερντογάν με 8 υπουργούς του την επέτειο του «Αττίλα» στη Θράκη μας! Μ’ αυτήν τη στάση, απαράδεκτη έναντι της Κύπρου, προετοιμάσαμε και την απώλεια της ανεξαρτησίας της Θράκης μας… Πέρυσι ο έλληνας πρωθυπουργός μετέβη μάλιστα στο Ερζερούμ για να προπαγανδίσει υπέρ του Ερντογάν και του νεοοθωμανισμού στους τούρκους πρέσβεις!
Με τη δειλή στάση μας κινδυνεύουμε να χάσουμε σοβαρότατη πηγή πλούτου σε συνδυασμό με κυριαρχικά μας δικαιώματα (ΑΟΖ Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου). Το σημερινό αδιέξοδο μας κατάντησε να προχωρούμε σε «ξεπούλημα», υπό ποικίλες νομικές μορφές, όλων των ουσιαστικά προσοδοφόρων περιουσιακών στοιχείων της χώρας μας σε αλλοδαπούς ή Έλληνες, υπό την πίεση της ΕΕ και ιδιαίτερα της Γερμανίας. Παραχωρούμε ακόμη και την εκμετάλλευση αρχαιολογικών χώρων μας, που περιέχουν τα υψηλότερα καλλιτεχνικά δημιουργήματα του κόσμου.
Συμπερασματικά, λοιπόν, με την ευκαιρία της 38ης επετείου, καταλήγουμε σε μερικές σκέψεις που αφορούν την Κύπρο, αλλά και την Ελλάδα.
Πρώτον, ότι όλος ο κόσμος, και κυρίως η Ευρώπη, που έχει ως βασική ιδρυτική αρχή της την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, οφείλουμε να ξεσηκωθούμε εντονότερα και συνεπέστερα για μια δίκαιη λύση του Κυπριακού.
Δεύτερον, ότι η Ελλάδα ζημίωσε και ζημιώνει και τον εαυτό της αρνούμενη τη συνεργασία με την αδελφή Μεγαλόνησο για τα κοινά μας προβλήματα.
Τρίτον, ότι η ίδια η Ελλάδα πρέπει να ξυπνήσει και να διεκδικήσει πρωτίστως τα δικαιώματά της, αντί να «ξεπουλάει» τα πιο προσοδοφόρα περιουσιακά στοιχεία της και τις εγκαταστάσεις που είναι αυτονόητα απαραίτητες για τη λειτουργία μιας χώρας (λιμάνια, αεροδρόμια, εθνικές οδοί).
Αυτά σημαίνουν επιστροφή όλων μας σε περισσότερο σεβασμό των οικουμενικών και αλληλοεξαρτώμενων ΔΑ, απαραίτητων για μια ειρηνική συνύπαρξη και ευημερία των λαών.
Πιο συγκεκριμένα, ο θαυμασμός μας για τον κυπριακό λαό οφείλεται σε μερικά γεγονότα-σταθμούς, δηλαδή:
1. Στη οργανωτικότητα και αποτελεσματικότητα της περίθαλψης των πολυάριθμων προσφύγων που η εισβολή γέννησε.
2. Στη γρήγορη άνθηση που αναπτύχθηκε στο ελεύθερο μέρος της νήσου, με συνεργασία ντόπιων και προσφύγων, που έτσι τάχιστα κατέστησαν δημιουργικός παράγοντας.
3. Στην εξαίρετη υποστήριξη των δικαίων της Κύπρου ενώπιον των διεθνών οργανισμών, από τους διακεκριμένους αντιπροσώπους της.
4. Στην ανένδοτη υποστήριξη από τον κυπριακό λαό της ελευθερίας και της μη διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, καταψηφίζοντας το σχέδιο του ίδιου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Ανάν.
5. Στη μελετημένη και γενναία στάση που ετήρησε και τηρεί αυτό το μικρό κράτος, παρά τις 40.000 τουρκικού στρατού κατοχής, στην εφαρμογή των κανόνων της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας (1982), διεκδικώντας έμπρακτα και επιτυχώς τους υδρογονάνθρακες της ΑΟΖ του, παρά τις τουρκικές απειλές.
Αντιθέτως απογοητευτική είναι η στάση της ΕΕ, που ακόμη δεν διέγραψε την Τουρκία από υποψήφιο μέλος της, παρά τα φοβερά εγκλήματα που αυτή διέπραξε στην Κύπρο και αλλού και παρά την ιταμότητά της, που έφθασε να αρνείται τη νομιμότητα ύπαρξης μέλους της ΕΕ, της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αλλά και η στάση της Ευρώπης σε σχέση με την έμπρακτη κυπριακή διεκδίκηση των δικαιωμάτων της στην ΑΟΖ της. Ενώ στην αρχή την επιδοκίμασε ρητά, τώρα έχει αρχίσει «να κάνει νερά»!
Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και την απογοητευτική στάση της χώρας μας, που αρνήθηκε επανειλημμένα την πρόσκληση της Κύπρου για συνεργασία στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας στις γειτονικές ΑΟΖ μας. Αυτή η στάση είναι καρπός της απαράδεκτης υποχωρητικότητάς μας απέναντι στην Τουρκία, που συνεχώς διαπράττει σοβαρές παραβάσεις και προκλήσεις σε βάρος μας και έφθασε στο σημείο να εορτάσει, προ ολίγων ετών, ο Ερντογάν με 8 υπουργούς του την επέτειο του «Αττίλα» στη Θράκη μας! Μ’ αυτήν τη στάση, απαράδεκτη έναντι της Κύπρου, προετοιμάσαμε και την απώλεια της ανεξαρτησίας της Θράκης μας… Πέρυσι ο έλληνας πρωθυπουργός μετέβη μάλιστα στο Ερζερούμ για να προπαγανδίσει υπέρ του Ερντογάν και του νεοοθωμανισμού στους τούρκους πρέσβεις!
Με τη δειλή στάση μας κινδυνεύουμε να χάσουμε σοβαρότατη πηγή πλούτου σε συνδυασμό με κυριαρχικά μας δικαιώματα (ΑΟΖ Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου). Το σημερινό αδιέξοδο μας κατάντησε να προχωρούμε σε «ξεπούλημα», υπό ποικίλες νομικές μορφές, όλων των ουσιαστικά προσοδοφόρων περιουσιακών στοιχείων της χώρας μας σε αλλοδαπούς ή Έλληνες, υπό την πίεση της ΕΕ και ιδιαίτερα της Γερμανίας. Παραχωρούμε ακόμη και την εκμετάλλευση αρχαιολογικών χώρων μας, που περιέχουν τα υψηλότερα καλλιτεχνικά δημιουργήματα του κόσμου.
Συμπερασματικά, λοιπόν, με την ευκαιρία της 38ης επετείου, καταλήγουμε σε μερικές σκέψεις που αφορούν την Κύπρο, αλλά και την Ελλάδα.
Πρώτον, ότι όλος ο κόσμος, και κυρίως η Ευρώπη, που έχει ως βασική ιδρυτική αρχή της την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, οφείλουμε να ξεσηκωθούμε εντονότερα και συνεπέστερα για μια δίκαιη λύση του Κυπριακού.
Δεύτερον, ότι η Ελλάδα ζημίωσε και ζημιώνει και τον εαυτό της αρνούμενη τη συνεργασία με την αδελφή Μεγαλόνησο για τα κοινά μας προβλήματα.
Τρίτον, ότι η ίδια η Ελλάδα πρέπει να ξυπνήσει και να διεκδικήσει πρωτίστως τα δικαιώματά της, αντί να «ξεπουλάει» τα πιο προσοδοφόρα περιουσιακά στοιχεία της και τις εγκαταστάσεις που είναι αυτονόητα απαραίτητες για τη λειτουργία μιας χώρας (λιμάνια, αεροδρόμια, εθνικές οδοί).
Αυτά σημαίνουν επιστροφή όλων μας σε περισσότερο σεβασμό των οικουμενικών και αλληλοεξαρτώμενων ΔΑ, απαραίτητων για μια ειρηνική συνύπαρξη και ευημερία των λαών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου