ΥΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Σκοτεινό τοπίο...

Του Θαναση Δριτσα

Kαρδιολόγου στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο.

Οι δύσκολοι καιροί στην οικονομία οδήγησαν στη δημιουργία του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) που ενσαρκώνει την αυτονόητη ιδέα της ενιαίας ασφάλισης. Ομως, η γνωστή αντίληψη της «δουλειάς του ποδαριού» που γενικά διακρίνει την ελληνική δημόσια διοίκηση οδήγησε, χωρίς καμία χρηματοοικονομική μελέτη, στην καθιέρωση των ΚΕΝ, σε πρόχειρες συγχωνεύσεις νοσοκομείων και τελικά σε προλεταριοποίηση της υγείας και ευτελισμό του ιατρικού λειτουργήματος.

Η ένταξη παντός Ταμείου στον ΕΟΠΥΥ (μέσω της γνωστής οριζοντίας οδού που εξισώνει προς τα κάτω μαύρα και άσπρα πρόβατα) δίνει πλέον τη δυνατότητα σε όλους τους ασφαλισμένους (π.χ. και εφοπλιστές) να προτιμούν εξετάσεις μέσω ΕΟΠΥΥ. Ενα όμως σοβαρό ζήτημα που έμμεσα ευτελίζει τις παροχές υγείας και το ιατρικό επάγγελμα είναι η προκλητικά χαμηλή κοστολόγηση των διαγνωστικών εξετάσεων ΕΟΠΥΥ. Π.χ., το κόστος μιας εξέτασης ελέγχου της χοληστερόλης με ΕΟΠΥΥ είναι μόλις 2,88 ευρώ με συμμετοχή του ασθενούς 0,43 λεπτά, ενώ η αντίστοιχη τιμή χρέωσης στον ιδιωτικό τομέα είναι περίπου 20 ευρώ. Το κόστος του τέστ κόπωσης με ΕΟΠΥΥ είναι 28,11 ευρώ με συμμετοχή του ασθενούς 4,22 ευρώ, ενώ η αντίστοιχη χρέωση στον ιδιωτικό τομέα είναι περίπου 90 ευρώ.

Αυτή η μη ρεαλιστική υπο-κοστολόγηση εμπεριέχει έναν νομιμόφρονα λαϊκισμό προς τον ασθενή, που όμως χρησιμοποιεί τον γιατρό σχεδόν δωρεάν και είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε οριστική διάλυση το σύστημα αμοιβών - προμηθειών των νοσοκομείων. Βέβαια, οι παγκόσμιες στατιστικές δείχνουν ότι όπου κατέφθασαν οι ύαινες του ΔΝΤ διαλύθηκε και η δημόσια υγεία και το κοινωνικό κράτος. Η ιδέα της δημιουργίας του ΕΟΠΥΥ είναι κατανοητή και λογική, αλλά η προχειρότητα στον σχεδιασμό του, κάτω από την υποτιθέμενη πίεση της τρόικας, θα οδηγήσει σύντομα σε οριστική διάλυση της υγείας αν στη συνέχεια δεν γίνουν διορθωτικές κινήσεις με γνώμονα την κοινή λογική.

Θα πρέπει να τονίσει κανείς ότι μία απο τις κυριότερες, κατά την άποψη μου, αιτίες ευτελισμού των ιατρικών αμοιβών είναι και η πληθώρα των γιατρών σε αναλογία με τον πληθυσμό της χώρας.

Αυτό το φαινόμενο είχε ξεκινήσει από τη δεκαετία του ’80, όταν εκτός από εκείνους που έμπαιναν στις ιατρικές σχολές μέσω αδιάβλητων εισαγωγικών εξετάσεων υπήρξε πολλαπλάσιος αριθμός ιατρών που είτε έκαναν μεταγραφή σε ελληνικά πανεπιστήμια είτε (αφού παρέκαμψαν το σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων) σπούδασαν ιατρική στο εξωτερικό (συνήθως σε πανεπιστήμια βαλκανικών χωρών). Οι μεταγραφές φοιτητών, η αθρόα είσοδος πτυχιούχων από χώρες της Βαλκανικής, η καταστρατήγηση της αξιοκρατίας είχαν σαν βάση το όνειρο του Ελληνα μικροαστού γονιού που ήταν να κάνει οπωσδήποτε το παιδί του γιατρό, δικηγόρο, μηχανικό κ.λπ., σπουδαία λειτουργήματα που οδηγούνται σήμερα σε προλεταριοποίηση.

Το ίδιο πρόβλημα πληθωρισμού επαγγελματιών έχουν βέβαια και οι φαρμακοποιοί. Σήμερα στη γειτονιά μου κάθε 150 - 200 μέτρα υπάρχει και ένα φαρμακείο. Κάποτε οι φαρμακοποιοί επιτελούσαν στο φαρμακείο τους και φαρμακευτικές ενέργειες (αναμίξεις διαλυμάτων και παρασκευές σε σκονάκια και αλοιφές), που με χιουμοριστικό τρόπο σχολιάζει ο αξέχαστος Θανάσης Βέγγος στην κλασική ελληνική ταινία στην οποία υποδύεται τον φαρμακοποιό. Δυστυχώς στη συνέχεια οι φαρμακοποιοί έγιναν μόνον έμποροι και πουλάνε σήμερα διάφορα καλλυντικά, σαγιονάρες, συμπληρώματα διατροφής, κρέμες προσώπου κ.λπ. Ισως κάποια στιγμή και οι φαρμακοποιοί να καταλήξουν φθηνοί υπάλληλοι πολυεθνικών αλυσίδων σούπερ μάρκετ, όπως οι υπάλληλοι της αλυσίδας καταστημάτων Boots στη Βρετανία.

Εκτός από το σύστημα παροχής υπηρεσιών υγείας μέσω ΕΟΠΥΥ και ο ιδιωτικός τομέας της υγείας θα έχει σύντομα πρόβλημα λόγω έλλειψης ρευστού σε μια χώρα στην οποία φορολογείται παρανοϊκά ο μικρομεσαίος εν μέσω οικονομικής κρίσης. Επίσης θα έχουν πρόβλημα και οι ιδιωτικές ασφαλίσεις, διότι ακόμη και το σπάταλο παγκόσμιο μοντέλο ιδιωτικών ασφαλίσεων των ΗΠΑ υφίσταται πλέον μεγάλους κλυδωνισμούς. Η διάλυση της μεσαίας τάξης σηματοδοτεί πλέον ένα σκοτεινό και άνισο μοντέλο παροχής αξιόπιστων υπηρεσιών υγείας μόνον σε πολύ ευκατάστατους πολίτες.