Οκτ-αγωνίες

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ

Απόψε θα πάω εδώ

Θα επιστρέψω στο χρόνο μου

Γιατί έλειψα πολύ στο μέλλον

Λ. Καρατζάς, Νόστος

 

1. Δεν αρκεί να μην ανα – γνωρίζουμε το μονοπώλιο της αλήθειας που, με αυθάδεια και αλαζονεία, διατρανώνουν ορισμένοι «χώροι». Οφείλουμε να βρούμε τρόπους και διαδικασίες να ελέγξουμε ποιοι είναι φίλοι και ποιοι εχθροί μας.

2. Μας κλέψανε τον κόσμο μας κι εμείς τους κατηγορούμε απλώς για τον κλεμμένο πλούτο.
 

3. Οι πολιτικοί, οι δήμαρχοι, οι συνδικαλιστές, οι ιερείς, οι πανεπιστημιακοί δεν (αποδέχονται ότι) φταίνε για την κρίση. Μήπως, τελικά, φταίει η δική μας κρίση για αυτούς όλους;

4. Τις ιδέες που απλοί πολίτες «ρίχνουν στο δρόμο της ζωής» ποιος τις μαζεύει;

5. Φίλοι σε συνθήκες διαφθοράς και διαπλοκής δεν αποκτώνται. Μόνο «συνέταιροι» (πολλές φορές μιας χρήσης) κυκλοφορούν γύρω από την εξουσία.

6. Κάθε πολιτική πόλωση φέρνει και νέα Μνημόνια, κάθε κοινωνική ρήξη φέρνει κι άλλη τραγωδία, κάθε αυτοακύρωση της παραγωγικής ανόρθωσης φέρνει κι άλλη φτώχεια, κάθε προσχώρηση στην Αγοραία Λογική τους μας φέρνει κι άλλα πάθη (και παθήματα). Πόσο σαφές πρέπει να μας το κάνει αυτό η Ιστορία μας;
 

7. Η αρετή της ανεκτικότητας και ο σεβασμός της διαφορετικότητας δεν συμβιβάζεται με μια Βουλή Αγανακτισμένων.
 

8. Μήπως θέλουμε να τιμωρήσουμε τον εαυτόμας (για την τόση αφέλεια, αμέλεια ή ανομία) γι’ αυτό κάνουμε τα πάντα για να γυρίσουμε στη δραχμή;

Αυτοκάθαρση α λα ελληνικά;