Εκλογές εν όψει

Τoυ Γ.Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ

Εθνικούς πόρους δια του “μνημονίου” διαχειρίζονται ξένοι υπήκοοι. Ήδη το χειρότερο: Η ελληνική αναξιοπιστία κατέστησε αναγκαίο το μέτρο (!!!). Παρά την βιούμενη γενική ανέχεια “άρπαξαν”, Πασόκ και Ν.Δ., από το δημόσιο ταμείο το ιλιγγιώδες ποσό των 28 εκ. για ν’ αντιμετωπίσουν εκλογικές δαπάνες. Δηλαδή, ν’ αγοράσουν κομματικές σημαίες και ν’ αναδείξουν συνθήκες διατεταγμένου ενθουσιασμού. Η “αρπαγή” μεθοδεύθηκε νομοθετικά. Είναι, όμως, ο νόμος αμφίβολης συνταγματικότητας και, πάντως, πληθωρικής ηθικής απαξίας. Ακατάλληλα, άρα, τα κόμματα αυτά όπως συνεχίσουν ν’ ασκούν την εξουσία.

Καυτηριάζεται, στην από 8.4.12 επιστολή του τ. Πρωθυπουργού του Βελγίου Guy Verhofstadt προς πρόεδρο Barroso, η ανήθικη χρηματοδότηση (και) ως οικειοποίηση πόρων των ευρωπαίων φορολογουμένων.

Η καταφορά δεν περιορίζεται στην ενεστώσα συγκρότηση Πασόκ και Ν.Δ. Εκτείνεται, ασφαλώς, σε όλα τα στελέχη τα οποία επί χρόνια, υπηρέτησαν τις επιλογές που μας έφεραν στ’ απερίγραπτα χάλια μας. Και, βεβαίως, δεν αποτελεί λόγο απαλλακτικό ευθύνης η οποιαδήποτε πρόσφατη, έξοδος από την παράταξη τους, ιδίως εξ ενδοηγετικών διενέξεων.

Εάν δεν καταργήσουμε τις πελατειακές σχέσεις και δεν μειώσουμε ριζικά το υπερτροφικό κράτος, συνακόλουθα και τις δαπάνες του, προκοπή ουδέποτε θα δούμε.

Ό,τι, ανυπερθέτως, πρέπει ν’ αποφευχθεί είναι η επιπόλαια τιμωρητική ψήφος προς ακραία κόμματα που εξ ορισμού απεργάζονται εκτροχιασμό του πολιτεύματος. Επί τέλους, κυρίως, τιμωρητική ψήφο αποτελεί η λευκή, επί της οποίας κρατούν τ’ ακόλουθα:

α.’ Το λευκό ψηφοδέλτιο κατά το Σύνταγμα διαστέλλεται από το παράτυπο, δηλαδή το άκυρο που είναι το σχισμένο, το περιέχον βρισιές κλπ. Ομοφωνούν οι συνταγματολόγοι ότι το λευκό ψηφοδέλτιο αποτελεί πολιτική επιλογή εντός πλαισίου. Εκδηλώνει το αναφαίρετο δικαίωμα οιουδήποτε πολίτη, όπως αποδοκιμάσει το σύνολο των υπό εκλογική κρίση διακηρύξεων.

β.’ Διατυπώνεται η άποψη ότι το έγκυρο λευκό ψηφοδέλτιο δεν πρέπει να συνεκτιμάται στην ανάδειξη του εκλογικού μέτρου, αλλά απλώς να αποτελεί δείκτη αντίδρασης της κοινή γνώμης. Όμως, η θεώρηση, είναι εντελώς εσφαλμένη, διότι έτσι το έγκυρο – λευκό (κατ΄αποτέλεσμα) ταυτίζεται προς το παράτυπο – άκυρο. Αφού το λευκό είναι έγκυρο, σε υψηλότερη βαθμίδα, δηλαδή, από το άκυρο, κατ΄ανάγκη συνυπολογίζεται στην ανάδειξη του εκλογικού μέτρου, όπως και όλα τα λοιπά έγκυρα ψηφοδέλτια.

γ.’ Το επιχείρημα, εξ άλλου, ότι οι λευκές ψήφοι δεν πρέπει να συνεκτιμώνται κατά την ανάδειξη του εκλογικού μέτρου ως ανόμοιες, προς εκείνες, δια των οποίων πραγματοποιείται θετική επιλογή, είναι αβάσιμο από την ίδια τη φύση των πραγμάτων: Κοινό σημείο αναφοράς προς διαμόρφωση εκλογικού αποτελέσματος είναι η συνεκτίμηση των εγκύρων βουλήσεων των εκλογέων. Οι εγκύρως μετέχοντες της εκλογής καθορίζουν το αποτέλεσμα, ενώ εξ άλλου κοινό σημείο αναφοράς των συνυπολογιζομένων ψηφοδελτίων είναι το έγκυρο αυτών. Όλα τα έγκυρα ψηφοδέλτια, λοιπόν, (περιλαμβανομένων και των λευκών), συναριθμούνται για την ανάδειξη του εκλογικού μέτρου, δια του οποίου πραγματοποιείται και η προσκύρωση των εδρών.

δ.’ Υποστηρίζεται, τέλος, ότι δια των λευκών ψηφοδελτίων διαγράφεται κίνδυνος βουλευτικές έδρες να μείνουν κενές. Πρόκειται για βαρύ λάθος. Με τη διαδοχή των επομένων της πρώτης κατανομών επέρχεται προσκύρωση του συνόλου των εδρών.

Το κύρος, άλλωστε, των λευκών ψηφοδελτίων έχει αποδεχθεί και το Αν. Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ) με την υπ’αριθμ.12/05 απόφασή του.

Σκοτεινός ο ορίζων. Η κλεπτοκρατία της 30ετίας γελοιοποίησε την δημοκρατία που προϋποθέτει αντίστοιχο (δημοκρατικό) ήθος. Ο μαξιμαλισμός των άκρων που γιγαντώνονται δημοσκοπικά αντιφάσκει προς την διαλεκτική λειτουργία της δημοκρατίας.

Για χρόνια πολλά η Ελλάς, που ολόθερμα συντάχθηκε προς την πελατειακή της στελέχωση, θ’ αναλογίζεται: Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα.