"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Μας κοροϊδεύουν πως ο Ολάντ μπορεί να σώσει την Ελλάδα...


Μετά την Ρωσία, την Κίνα, την τράπεζα της Ανατολής και τα πετρέλαια του Αιγαίου η σωτηρία της χώρας για τα δελτία ειδήσεων και ένα σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης ακούει στο όνομα Φρανσουά Ολάντ...

Οι δεξιοί θυμούνται το Ελλάς - Γαλλία συμμαχία της εποχής Καραμανλή, Ζισκαρ Ντε Εσταίν. Οι σοσιαλιστές θυμούνται την περίοδο Ανδρέα και Μιτεράν και χαίρονται... Οι ανανεωτικοί αριστεροί θυμούνται την ευρωκομουνιστική περίοδο του Μαρσέ, τα φοιτητικά χρόνια στο Παρίσι και οι Τσιπραίοι αναπολούν τις μαοϊκές και τροτσκιστικές σέχτες που συμμετείχαν στο Μάη του ’68. Οι οικολόγοι  τέλος θυμούνται το βάπτισμα του πυρός του Ντανιέλ  Κον Μπεντίτ. Κάπως έτσι όλοι είναι ευχαριστημένοι...


Το πλέον αστείο της υπόθεσης είναι πως ενώ στα άλλα σενάρια περί σωτηρίας από Πούτιν, Κίνα κλπ.  συνωθούνται διάφορα νούμερα του περιθωρίου, για την εξ Ολαντ σωτηρία, συμφωνούν όλοι οι πολιτικοί καθώς διαβλέπουν αλλαγή των συνθηκών στην Ευρωζώνη.


«Ψαρεύουν» στα θολά νερά, δεν ξέρουν τι τους γίνεται ή απλά βρήκαν δεκτικούς στην εξαπάτηση «ηλίθιους» και δεν αφήνουν την ευκαιρία να πάει χαμένη καθώς έχουν εθιστεί σε αυτό;


Η γενικότερη πεποίθηση στηρίζεται πως ο Ολαντ θα πατήσει πόδι και θα διαπραγματευτεί μια πιο χαλαρή δημοσιονομική προσαρμογή για το Νότο, ευελπιστώντας να μην υποστεί η χωλαίνουσα Γαλλία αυτά που περνάνε  Ιταλία, Ισπανία και κυρίως Ελλάδα...


Ας υποθέσουμε λοιπόν πως αλλάζει το σκηνικό επί το χαλαρότερο και στην Ευρωζώνη αποφασίζουν π.χ. την έκδοση ευρωομολόγου. Τι θα έχει να ωφεληθεί η Ελλάδα σε αυτή τη φάση από την έκδοση ευρωομολόγου;


Θα της επιτρέψει η Αρχή του ευρωομολόγου να βγει στις αγορές να δανείζεται όσο θέλει, εκτινάσσοντας τα ελλείμματα ξανά με το επιτόκιο του ευρωομολόγου, το οποίο θα είναι χαμηλότερο από αυτό με το οποίο δανείζονται οι νότιοι και υψηλότερο από αυτό με το οποίο δανείζονται οι βόρειοι;


Όχι, φυσικά
. Δεν έχουν αποφασίσει να αυτοκτονήσουν οι άνθρωποι είτε Γάλλοι, είναι είτε Γερμανοί, είτε σοσιαλιστές, είτε χριστιανοδημοκράτες για να αφήσουν τους πολιτικούς μας να συνεχίσουν να βολεύουν την πελατεία σε βάρος των κοινωνιών και οικονομιών τους, όπως έκαναν τόσες δεκαετίες σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας...
 
Το μεγαλύτερο μέρος της δανειακής ελάφρυνσης εμείς το έχουμε λάβει με την δανειακή συμφωνία. Δεν θα αλλάξουν πολλά πράγματα αν μειωθούν ακόμη λίγο τα επιτόκια. Έτσι κι αλλιώς πιστεύω πως και τα επιτόκια θα μειωθούν και μέρος του χρέους θα διαγραφεί, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Αυτά βοηθούν αλλά δεν λύνουν το ελληνικό πρόβλημα.

Η αλλαγή των συνθηκών της ευρωζώνης σε μια πιο χαλαρή κατεύθυνση μπορεί να έχει σαν συνέπεια να πάρουν οι Γερμανοί και οι άλλοι βόρειοι αυξήσεις προκειμένου να τονωθεί η ζήτηση.


Πως μπορεί να εκμεταλλευτεί η Ελλάδα αυτή την αύξηση της ζήτησης στις οικονομίες του Βορρά; 
Με εξαγωγές προϊόντων εκεί και εισαγωγές τουριστών εδώ...

Τα ελληνικά προϊόντα όμως είναι ανταγωνιστικά για να τα προτιμήσει  ο Γερμανός σε σχέση με τα πορτογαλικά ή τα Τούρκικα;


Όταν λέμε ανταγωνιστικά εννοούμε τη σχέση ποιότητας τιμής. Υπάρχει παραγωγικός ιστός ελληνικός ο οποίος θα εκμεταλλευτεί αυτή την αύξηση της ζήτησης ή θα την εκμεταλλευτούν όλοι οι άλλοι;


Αυτό θα μπορούσε να συμβεί αν;



Αν είχαμε ας υποθέσουμε τριάντα εταιρείες σαν την ΜΕΤΚΑ που «θερίζει» κυριολεκτικά όποιο έργο βγαίνει στην ευρύτερη Ν.Α. Μεσόγειο...
 
Αν είχαμε τριάντα ομίλους σαν το Νηρέα και τη Σελόντα και 110 δήμαρχους που δεν αντιδρούν στο να υπάρξουν περιοχές για ιχθυοκαλλιέργειες στην περιφέρειά τους...

Αν είχαμε
άλλους  20 ομίλους σαν την Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης ή  200 τουριστικές μονάδες σαν το Κόστα Ναβαρίνο ή 1.500 μαρίνες ή κλπ. σίγουρα θα είχαμε αντίκτυπο επεκτατικής οικονομικής πολιτικής εντός της ευρωζώνης.

Αν
έστω τα συνδικάτα στην ευρωζώνη πετύχουν επιδοτήσεις των διακοπών στις χώρες νότου και κάθε εργαζόμενος λαμβάνει δωροεπιταγή 300 ευρώ, μείς είμαστε σε θέση να διεκδικήσουμε το διπλασιασμό των επισκεπτών;

Αν, Αν... 

Με τι, με τα πλοία δεμένα κάθε φορά που το ΚΚΕ νιώθει πως έχει μεγαλύτερο ρεύμα ο ΣΥΡΙΖΑ και βάζει το ΠΑΜΕ κλείνει του καταπέλτες; Με τα ταξί να κλείνουν το αεροδρόμιο και τα φορτηγά την εθνική οδό;
Τι ακριβώς υπολογίζουμε όταν ευελπιστούμε στην εκλογή Ολαντ; 

Θα έρθει να μειώσει ο Γάλλος το υπέρογκο για τα δεδομένα της οικονομίας μας  δημόσιο;
 
Θα έρθει να αξιολογεί τους εργαζόμενους στο δημόσιο,  θα ανταμείβει τους παραγωγικούς και θα απολύει τους αργόμισθους;

Θα επανασυστήσει την δημόσια διοίκηση απομακρύνοντας το κομματικό και συνδικαλιστικό πελατειακό εναγκαλισμό.


Θα πατάξει τη διαφθορά, εξουδετερώνοντας όλες τις συμμορίες που λυμαίνονται το ΙΚΑ, τις εφορίες, τις πολεοδομίες;


Θα ανακαλύψει τις μαϊμού συντάξεις;


Θα γυρίσει το διακόπτη να ανεβάσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας από την 90 θέση στην 30
η που είναι αντιστοιχεί στο βιοτικό επίπεδο για να μην πέσει αυτό κοντά στην 90η;

Θα συλλαμβάνει τους λαθρομετανάστες στα σύνορα και θα τους κρατά εκεί μέχρι να επανοπροωθηθούν και να σταματήσουν να έρχονται;


Ας μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν. Από τον Ολαντ εξαρτάται το 5-10% του προβλήματός μας. Το άλλο 90-95% εξαρτάται από μας...


Δεν υπάρχουν σχόλια: