Αλλού τις αγριάδες, Κατερίνα

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ

Το βιντεάκι σου Κατερίνα Μουτσάτσου έτρεξε με τις ταχύτητες του διαδικτύου. Αναστατώθηκε το facebook. «Με λένε Κατερίνα και είμαι Ελληνίδα». 

Δύσκολη η θέση μου Κατερίνα. Δεν αφήνω τον εαυτό μου να γλιστρήσει στη συγκίνηση. Δεν επιτρέπω να με λοξοδρομήσει κανένα εύκολο δάκρυ.

Αντιλαμβάνομαι τη συναισθηματική σου φόρτιση καθώς έρχεσαι απ΄έξω . Πόσο άβολο είναι να εξηγείς, να υποστηρίζεις, να απολογείσαι για την πατρίδα σου. Δεν είναι η μόνη στιγμή της ιστορίας που μας συμβαίνει. Μη κολλώνεις! Μπορώ να διακρίνω τις αγνές προθέσεις σου αλλά διαφωνώ μαζί σου. 

Ο εθνικός ύμνος, στο τέλος της παράστασής σου, πρόδωσε μια μεγάλη αλήθεια. Ευτυχώς σου ξέφυγε. Έστρεψε τον φακό στο σωστό σημείο Κατερίνα. Σκέψου το. Πόσο στην καρδιά μπορεί να στοχεύσει ο Εθνικός ύμνος μιας άλλης χώρας; Τι θα έλεγε σ΄εμάς ο Εθνικός ύμνος της Αυστρίας, της Πορτογαλίας, της Ουγγαρίας;  

Ο Εθνικός Ύμνος Κατερίνα μου απευθύνεται σε μας τους ίδιους. Κι αυτό πονάει. Μπορεί να είναι και εξαγνιστικό. Αν αξιωθούμε κότσια. Αν βάλουμε εμάς υπόλογους απέναντι στην ιστορία μας. Γι΄αυτό μπορώ να χύσω τα δάκρυα όλου του κόσμου. Σε είδα εξαγριωμένη…Τόσο όμορφη που είσαι θυμωμένη! Να γκαζώνεις. Έτσι όντως γκαζώνουμε οι Έλληνες. Να φωνάζεις! Να συστήνεσαι στην ανθρωπότητα! Τζάμπα κόπος Κατερίνα. Τι νόημα έχει να φωνάξεις αυτά που ξέρουν για μας; Πόσες φορές ακόμα να βγάλουμε περιοδεία τους αρχαίους ημών προγόνους βρε Κατερίνα; Μπουλούκι τους καταντήσαμε. Πόσες φορές να μιλήσουμε για τα ωραία μας νησιά…Λες και δεν τα τιμούνε! 

Κατερίνα θα σου πω κάτι κι ας σε στενοχωρήσω. Αλλού τις αγριάδες.

Μια φίλη ψυχολόγος μου είπε ότι η απώλεια έχει στάδια… Ούτε και ξέρω σε ποιό είμαστε. Δεν μετράω, κολυμπάω. Αλλά έχω ευχάριστα για σας τους ξενιτεμένους. Για όλα εσάς τα πανέμορφα πλάσματα που βουρκώνεται στη λέξη –πατρίδα-, που λαχταράτε τη μυρουδιά από αρνάκι στο φούρνο με πατάτες...Μια Κυριακή. Άκου! Γνωριζόμαστε μέρα τη μέρα Κατερίνα στην πατρίδα, συστηνόμαστε από την αρχή, γκρεμίζουμε, αντιλαμβανόμαστε την μούφα που μας σέρβιραν αλλά και την μούφα που σερβιριστήκαμε. Αν θες μια πρωτιά ντε και καλά…Ναι! Είμαστε οι πρώτοι που προβληματιζόμαστε μετά από καταναλωτική ευδαιμονία χρόνων. Ακολουθεί ο κόσμος, η μισή ανθρωπότητα. (Η άλλη μισή πεινάει απόλυτα κι έχει άλλα προβλήματα). Καταλαβαινόμαστε τώρα δεν χρειάζονται περσότερα που έλεγε ο ποιητής. Μπορεί ν΄αρχίσουμε και να συνεννοούμαστε αργότερα. Η στιγμή είναι ιερή. Χαλάμε τον καρνάβαλο.

Άσε τις αγριάδες Κατερίνα. Μας έχω για πιο δύσκολα πια. Φτάνουν οι μαγκιές και τα κλαψοπαράπονα. Δεν με νοιάζει να φωνάξω στους ξένους πόσα νησιά έχουμε αλλά ν΄αναρωτηθώ γιατί με τόσα νησιά έχουμε τουρισμό μόνο τον Αύγουστο. Γιατί ενώ είμαστε σε τραγική οικονομική κατάσταση, το πολιτικό μας σύστημα επιτρέπει αενάως σε συντεχνίες να φράζουν το δρόμο του οικονομικού μας διεξόδου. Κανένας ξένος δεν έφραξε το οξυγόνο στον έλληνα όσο ο ίδιος στον εαυτό του. Δεν με νοιάζει να φωνάξω ότι έφερα την Δημοκρατία Κατερίνα αλλά ν΄αναρωτηθώ αν οι πολιτικοί που ψηφίζω αντιλαμβάνονται την έννοια της Δημοκρατίας απειλώντας με διακοπή της ηλεκτροδότησης μου. 

Σε λίγους μήνες καλοκαίρι Κατερίνα…Λες να με απειλήσουν και με διακοπή νερού; Δεν με νοιάζει να τους μιλήσω για τον Πολιτεία του Πλάτωνα αλλά για την δική μου. Που ενέκρινε κονδύλια αστρονομικά για να μεταδώσουν προεκλογικά τον θείο λόγο τους. Να μ΄ενημερώσουν για τι σταυρό σηκώνουν στους ώμους και πόσο επιδέξια χειρίζονται τα οικονομικά ενώ τα κόμματα τους είναι καταχρεωμένα. Να με κοιτάξει ο παρθενογεννημένος  Βενιζέλος κατάματα, όπως μόνο αυτός μπορεί να κοιτάξει και ν΄ αναρωτιέται έντρομος «Ποιος θα κυβερνήσει αυτή τη χώρα;»…Οι αιωνίως ακυβέρνητοι έχουμε ξαφνικά την αγωνία της ακυβερνησίας.

Γι αυτό σου λέω Κατερίνα μου, μ΄όλον το σεβασμό στις αγνές σου προθέσεις…Μας έχω για πιο δύσκολα. Θέλω μπροστάρη τον Έλληνα. Στα βήματα όχι των προγόνων αλλά σε ρόλο έντιμων κληρονόμων. Ακόμα πιο δύσκολο! 

Αλλού τις αγριάδες Κατερίνα. Με όλη μου την συμπάθεια θα σου πω κάτι που λέω στο γιό μου…Ζει και εργάζεται στο εξωτερικό όπως και συ. Του λέω λοιπόν «Εσύ τη δουλειά σου και μεις τη δικιά μας». Τόσο απλό. Απλά πράγματα λένε έτσι κι αλλιώς οι μάνες (αλλά με στόμφο). Οι στιγμές Κατερίνα είναι ιερές και η προσαρμοστικότητά μας συγκινητική. Ο Έλλην σκέφτεται μετά από πολλά πολλά χρόνια. Δώσε μας λίγο καιρό και σσσσσουτ! Δεν είναι ώρα για αγριάδες. Οι εχθροί μπορεί να είναι και μέσα. Εκεί μας θέλω Κατερίνα!