Της ΤΑΣΟΥΛΑΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ
Θα ήταν δύσκολο να εντοπίσουμε έστω και έναν πολιτικό που οι λόγοι
του να μην πραγματεύονται τη ριζική ανασύνταξη της κοινωνίας... (Ομως
αυτή παραμένει συνήθως αναλλοίωτη, διότι τα λόγια δεν έχουν από μόνα της
τη δύναμη να τη μεταμορφώσουν...).
Ο πολιτικός λόγος είναι ένας
επαμφοτερίζων λόγος, αξεδιάλυτος.
«Είναι αδιαπραγμάτευτη η επιλογή για
την ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας. Και αυτό σημαίνει συνεχής και
συστηματική προσπάθεια μέσα από συμμαχίες, μέσα από αντιπαραθέσεις, μάχη
εκ του συστάδην, για την κατοχύρωση των συμφερόντων του ελληνικού λαού
και τις θέσεις της χώρας για μια διαφορετική ευρωπαϊκή πορεία» (Χρήστος
Παπουτσής).
Επιστρατεύει ο λόγος αυτός πειστικά επιχειρήματα, αλλά μη
επαληθεύσιμα.
«Αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο προτάσεις, γιατί και ο
ποταμός έχει δύο όχθες. Η μία είναι η όχθη των μικρότερων κομμάτων που
ακόμα ρέπουν στη δημαγωγία και τον λαϊκισμό. Γιατί αν είσαι σίγουρος ότι
δεν θα κυβερνήσεις τάζεις λαγούς με πετραχήλια και δημαγωγείς ασύστολα.
Η άλλη όχθη είναι η όχθη της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας...».
(Αρης Σπηλιωτόπουλος).
Η όχθη της "σοβαρότητας", της "υπευθυνότητας" (Ν.Δ.)
αντίθετα τάζει: «Θα βγάλω την κουκούλα από τους κουκουλοφόρους».
«Συμμορίες ανηλίκων και στέκια ναρκωτικών θα καθαρίσουν». «Θα
ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας και θα εμπεδώσουμε την ασφάλεια στην
ύπαιθρο». Ο πολιτικός λόγος τροποποιεί εμφανώς την πραγματικότητα, καθώς
γενικεύει, κάνει το όποιο πρόβλημα καθολικό. «Η ελληνική γλώσσα θα
γίνει η γλώσσα μας, το κύριο εργαλείο στην εκπαίδευση...Πρέπει να τη
ζωντανέψουμε στα σχολειά και στην καθημερινότητά μας. Να μιλήσουμε
ελληνικά»...
Είναι εντυπωσιακό πόσο ίδιες είναι οι θέσεις αρχηγών
που δηλώνουν διαμετρικά αντίθετοι.
«Δύο επίσης “απαγορευμένες” ώς σήμερα έννοιες είναι η
επιχειρηματικότητα και η ανταγωνιστικότητα! Θα τις απενοχοποιήσουμε κι
αυτές! Πέρασαν οι εποχές που ο επιχειρηματίας στιγματιζόταν». (Αντ.
Σαμαράς).
Ο πολιτικός λόγος δεν κρύβει ούτε και φανερώνει τίποτα,
είναι η «αλήθεια». Βιώνεται σαν ένας αθώος λόγος, καθώς, με τη νέα
εκκίνηση, αναβαπτίζεται. Δεν αρνείται τα πράγματα, αντίθετα μιλάει γι’
αυτά, αλλά τα εξαγνίζει, τους δίνει τη μορφή ενός βέβαιου μέλλοντος. Με
αυτόν τον τρόπο απαλείφει το περίπλοκο των ανθρώπινων προσπαθειών, τα
πίσω μπρος, κάθε διαλεκτική, οργανώνει έναν κόσμο χωρίς αντιφάσεις,
διαυγή, ευφραντικό, αλλά χωρίς βάθος. Μια κοινωνία θεωρητική, ένα αύριο
μέσα σε μια πολύ γενναιόδωρη άνετη προοπτική, με τα σημερινά αρνητικά
καλυμμένα από τα υποσχόμενα θετικά. Ετσι, ο πολιτικός καταλήγει να
εξαφανίσει την πραγματικότητα που θέλει να βελτιώσει, να προστατεύσει.
Παραδίδει στον ψηφοφόρο το βάρος του κόσμου μυθοποιημένο, ελαφρύ. Στον
πόνο, την απελπισία, τον τρόμο, τον σπαραγμό προσδίδει μια στίλβη,
λειαίνει τις ανθρώπινες καταστάσεις, τις καθιστά φωτεινές.
«Προστασία
και μέτρα ανακούφισης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Ελεγχος και μείωση
των τιμών, μείωση των συντελεστών ΦΠΑ και κατάργησή του στα είδη βασικής
ανάγκης» (ΣΥΡΙΖΑ).
Πολιτική ρητορεία - ένα πυροτέχνημα πάνω στο μαύρο
φόντο του απείρου ή... του μηδενός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου