Χαλασμένοι δρόμοι, έρημα εργοστάσια, άνεργοι εργάτες. Είναι η Ανατολική Γερμανία γύρω στο 1992; Ναι, αλλά και μέρη της δυτικής Γερμανίας σήμερα.
Το ανθρακωρυχείο Γκραφ Μπίσμαρκ στο Γκελζενκίρχεν, άλλοτε ένα από τα μεγαλύτερα της Γερμανίας, έκλεισε το 1966. Οπως πολλές από τις γειτονικές της στην περιοχή του Ρουρ, η πόλη δεν έχει συνέλθει από την κατακόρυφη πτώση της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα.
Το ποσοστό ανεργίας φθάνει το 14,6%, σχεδόν το ίδιο με εκείνο της Ιρλανδίας. Σχεδόν το ένα τρίτο των 258.000 κατοίκων της λαμβάνει επιδόματα. Εως το 2016, το Γκελζενκίρχεν θα κηρυχθεί «υπερχρεωμένο», για να γνωρίσει δραστική μείωση των επενδύσεων.
Την ίδια ώρα, η ανατολική Γερμανία λάμπει με τους φρεσκοστρωμένους δρόμους της, τα ευρύχωρα πανεπιστήμια και τα ανακαινισμένα κέντρα των πόλεών της. Περίπου 1,3 τρισ. ευρώ διοχετεύτηκαν στην ανατολή μετά την ενοποίηση το 1990.
Στα φτωχότερα μέρη της δύσης, οι κάτοικοι πιστεύουν ότι αξίζουν μερικά από αυτά τα χρήματα. «Η ανάγκη εδώ είναι πολύ μεγαλύτερη», λέει ο δήμαρχος του Γκελζενκίρχεν, Φρανκ Μπαρανόφσκι. Η κοιλάδα του Ρουρ αντιμετωπίζει προβλήματα εδώ και δεκαετίες.
Ωστόσο, η εκρηκτική ιδέα ότι οι φτωχοί δυτικοί παρέχουν πολυτέλειες στην ανατολή έχει προσελκύσει την εθνική προσοχή, ανεβάζοντας το θερμόμετρο στην εκστρατεία για τις εκλογές του Μαΐου στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας–Βεστφαλίας. Ο κύριος στόχος των παραπόνων είναι το «σύμφωνο αλληλεγγύης 2», στο πλαίσιο του οποίου θα μεταφερθούν 156,5 δισ ευρώ στα έξι ανατολικά κρατίδια από το 2005 έως το 2019.
Οι αρχές του Γκελζενκίρχεν διαμαρτύρονται λέγοντας ότι η συμβολή τους στο σύμφωνο ευθύνεται για το ένα τρίτο του χρέους της πόλης, ύψους 850 εκατομμυρίων ευρώ. H βοήθεια πρέπει να διανέμεται με βάση τις ανάγκες και όχι «τον βαθμό οίκτου», λένε οι δήμαρχοι της Ρουρ. Οι ανατολικοί αντεπιτίθενται. «Ανθρωποι με προβλήματα δεν πρέπει να ενοχλούν άλλους που έχουν τα δικά τους», λέει ο πρωθυπουργός του Βραδεμβούργου, Ματίας Πλάτσεκ.
Η ανατολή σημείωσε πρόοδο, αλλά το κατά κεφαλήν εισόδημα παραμένει στο 70% εκείνου της δύσης. Τα έσοδα από την τοπική φορολογία βρίσκονται μόλις στο 60% των δυτικών επιπέδων.
Η σύγκλιση επιβραδύνθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, παρατηρεί η Γιούτα Γκίντερ του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών, Halle. Μερικές περιοχές, όπως η «Σίλικον Βάλεϊ της Σαξονίας», κοντά στη Δρέσδη, ανθούν. Αλλες γερνούν και αδειάζουν.
Επειτα προκύπτει το ερώτημα εάν οποιοδήποτε ποσό μπορεί πράγματι να συμβάλει στην άρση των ανισοτήτων. Η Γερμανία «πρέπει να ζήσει με την ιδέα ότι ορισμένες περιοχές ευημερούν και άλλες είναι στο περιθώριο», λέει η κ. Γκίντερ. Μια επάνοδος της περιοχής Ρουρ είναι πιθανή, αλλά απέχει δεκαετίες μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου