Του ΜΙΧΑΛΗ ΦΙΟΡΑΝΤΕ
Πάει κι αυτός ο Αύγουστος
εις κάδους σκουπιδίων
απ’ τήν σφαλιάρα
π’ άρπαξε
εκ τών επιτηδείων.
Γυμνοί καί ανακόλουθοι
ως τών Σκυθών αγέλες
άλλοι υπέκυψαν εδώ
κι άλλοι στίς Σεϋχέλλες.
Πλάνη εξέτρεφε ο Γραικός
ως γόνος Αλεξάνδρου
από τά Πάνω Σούρμενα
ως τίς ακτές τής Άνδρου.
Πήγε γιά διασκέδαση
δίχως νά καταλάβει
ότι καρτέρι τού ’στησαν
ληστές καί εργολάβοι.
Εκ τής Οδού ορμώμενος
τής Αττικής εν λόγω
μ’ άπασαν τήν οικοσκευή
ίδιος μέ γυρολόγο,
όρμησε στά ενδότερα
τής Χώρας βιλαέτια
(άντε να πάν στόν διάολο
βάσανα καί σεκλέτια.)
Ομοίως έπραξαν τινές
αλλά μέ μέσον άλλο:
τουτέστι μέ θαλαμηγούς
(τό χρήμα πιό μεγάλο).
Πάντες διασκορπίστηκαν
ίνα αυγουστιάσουν
καί ούτε πού γνωρίζανε
ίσαμε πού θά φτάσουν.
Ήθελαν νά ξεσκάσουνε
από τούς κυβερνώντες,
νά πάρει αγέρα η ψυχή
(κι όσοι νοούν νοώντες).
Όμως τούς αναμένανε
τά πάθη τού Οδυσσέα
είτε τά λές θαλασσινά
είτε αλλιώς χερσαία.
Όλοι ξεπαραδιάστηκαν
ένεκα τής ληστείας
πού πάνω τούς ενέσκηψε
ως «Νόμος πελατείας».
Καί έγινε η Κυβέρνηση
μιά στοργική μητέρα
πού είχε τόν χαβά θεό
καί τόν φονιά πατέρα.
Κι άρχισε ο βασανισμός:
«Πού πήγες, πού τά βρήκες»
(καί τά Γραφεία Κηδειών
αρχίσανε τίς γλύκες).
Καί βλέπω κοιμητήρια
πλήρη πολλών ατάφων
κι οι κάβες γιδοπρόβατα
στά όρη τών Αγράφων.
Καί βλέπω τό παπαδαριό
νά κρούει τίς καμπάνες,
κάθε χτυπιά κι οικόπεδο
– ταλαίπωρες ώ μάνες.
Πάει κι αυτός ο Αύγουστος
κι ελπίζω στόν Σεπτέμβρη
πού θά τού στήσω άγαλμα
άν ζωντανό μέ εύρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου