Το άβατον του θράσους τους!
eandrik@otenet.gr
Την τηλεοπτική μας σατραπεία ανέδειξε η εισβολή των φοιτητών στην δημόσια τηλεόραση.
Μια εισβολή που αν δεν συνέβη σε κάποιον από τους οχετούς της ιδιωτικής τηλοψίας είναι γιατί εν τη αγνοία της η σπουδάζουσα νεολαία, θεωρεί πως δεν καταβάλλει μηνιαίο τέλος γι αυτή.
Την πληρώνει ωστόσο.
Δια μέσου του διαφημιστικού κόστους στο σούπερ μάρκετ, της απαλλαγής αυτού από την φορολογητέα ύλη και πέρα και πάνω απ’ όλα, καταβάλλει το αντίτιμό της σε πολιτικό αίμα δια των χορηγιών με τις οποίες ελέγχεται εξονυχιστικά η ποιότητα και ο πολιτικός προσανατολισμός των εκπομπών ιδία δε των ειδήσεων.
Όμως είναι άλλης τάξης ζήτημα αυτό..
Τι απαίτησαν τα παιδιά;
Το δικαίωμά τους στην ενημέρωση. Την ενημέρωση που διαμορφώνει τον υπεύθυνο έλληνα.
Τον άρτιο άνθρωπο. Τον δημιουργικό εργαζόμενο.. Για να κρίνει να συγκρίνει και να αποφασίζει.
Πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά. Τι πήραν. Ότι ακούσατε από τα μεθεπόμενα δελτία.
Έωλες κατηγορίες για βάναυση συμπεριφορά (έρεβος, απουσιάζει απο τους πεινώντες φοιτητές μας ο πολιτικός πολιτισμός τους..) τις οποίες για να επιβεβαιώσουν εαυτούς και αλλήλους, επένδυσαν με την φθηνή αναπαραγωγή του γνωστού προβοκατόρικου έργου. (δεν χάνουν το στυλ τους ποτέ)..
Πως ο αριθμός των υπό κατάληψη σχολών μειώνεται.. (μειωμένης αντίληψης είναι αυτοί που από την άκομψη προπαγάνδα - αποβολή της νοητικής τους υστέρησης- θέτουν σε μόνιμο και άμεσο κίνδυνο συνολικά το οικονομικό, κοινωνικό και εν τέλει βιολογικό μέλλον μιας γενιάς δημοσιογράφων..)
Έθεσαν έτσι εκτός των ορίων της εμβέλειάς τους την βαναυσότητα του ψεύδους, της υποπληροφόρησης, ή της παραπληροφόρησης, των οποίων φερέφωνα είναι αυτοί ως κυβερνητικοί εγκάθετοι.
Το άβατον του θράσους τους!
Ο βιαστής, μέμφεται τον κατά συρροή και εξακολούθηση βιαζόμενο, επειδή δεν το απολαμβάνει. Και πότε; Όταν πλέον αυτού του ζητούν να τους συνδράμει, γιατί οσονούπω και δια της εργασιακής εφεδρείας θα επιστρατευτούν στην θέση του οι ίδιοι ως θύματα, με θήτες εκείνους των οποίων τις διαταγές εκτελούν ως κατοικίδια σήμερα..
Δεν είναι ωστόσο άμοιρη ευθυνών η ΕΣΗΕΑ που μόλις μια δεκαετία μετά την βίαιη εισβολή των εργολάβων στα FM, μετατράπηκε δια της ένοχης σιωπής της η γιορτή της πλασματικής υπεραπασχόλησης, σε θανατηφόρα ανεργία και κηδεία της ενημέρωσης.
Πρωτίστως του λαού και δευτερευόντως δική μας.
Είχα εγκαίρως προειδοποιήσει στις γενικές συνελεύσεις πως αν από την ΕΣΗΕΑ δεν τεθούν κανόνες διαφάνειας στην σύνθεση του μετοχικού κεφαλαίου των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών και αν δεν θεσμοθετηθεί ο κοινωνικός έλεγχος στην λειτουργία τους με την συμμετοχή τουλάχιστον δύο εντεταλμένων ως προς αυτό μελών της ΕΣΗΕΑ στα διοικητικά τους συμβούλια, θα θρηνήσουμε θύματα.
Έχει άδικο όμως όποιος έχει δίκιο πολύ νωρίς.
Είχα επίσης εγκαίρως επισημάνει πως οι ασφαλιστικοί μας φορείς αποτελούν τις δικλείδες προστασίας έναντι των εργολαβικών επιθέσεων, γιατί μας παρείχαν το προνόμιο της αμυντικής άρνησης απέναντι στα θέλω τους και οφείλαμε όχι προς ίδιον όφελος, αλλά εν ονόματι της ενημέρωσης του λαού να τους υπερασπιστούμε έως εσχάτων.
Κάτι που δεν συνέβη επειδή απλώς λειτουργήσαμε ουτοπικά (κομψή διατύπωση της ιδεοληπτικής μανιοκατάθλιψης ) καταμεσής μιας πραγματιστικής εποχής. ( Όστις, πρόσωπο φυσικό ή νομικό, λειτουργεί σοσιαλιστικά εντός του καζινοκαπιταλισμού είναι καταδικασμένος σε θάνατο..Μάρξ)
Και ναυαγούμε. Μαζί μας και όλοι όσοι προσδέθηκαν (είτε υποχρεώθηκαν είτε όχι) στην σάπια βάρκα μας, αλλά και ο λαός του οποίου την ανοχή αν όχι την αμέριστη συμπαράσταση κάποτε απολαμβάναμε αυταπόδεικτα και καθημερινά.
Δυστυχώς ποτέ δεν ήταν όλες οι αλήθειες για όλα τ’ αυτιά.
Ακολουθεί κατεδάφιση όχι μόνο της προέκτασης αλλά και όλου του επί της Ακαδημίας 20 αυθαιρέτου (ο νοών νοείτω) μάγκες.. Κατεδάφιση Αξιών, Αρχών, Ηθών και Εθίμων. Μας καταριέμαι να επιβιώσουμε για να χαρούμε τα έργα μας..
Tου Πασχου Μανδραβελη
Για δεύτερη φορά τα τελευταία χρόνια, κάποιοι εξέδραμαν ανενόχλητοι στα στούντιο της ΕΡΤ για να πουν στην κάμερα τον καημό τους. Δεν διαμαρτυρήθηκαν, όπως κάθε πικραμένος από τη δημόσια τηλεόραση δικαιούται να κάνει εκτός του κτιρίου της ΕΡΤ· αποφάσισαν να πάρουν το δελτίο ειδήσεων στα χέρια τους. Μπούκαραν στη ΝΕΤ και διεκδίκησαν το αυθαίρετα προσδιορισμένο «δικαίωμά» τους να ακουστούν.
Οι πενήντα περίπου νεολαίοι δήλωσαν «συντονιστικά των καταλήψεων των ΑΕΙ». Προφανώς σ' αυτή τη χώρα «είσαι ό,τι δηλώσεις», αλλά πώς πιστοποιείται ότι οι καταληψίες ήταν φοιτητές; Με βάση ποιες (έστω εσωτερικές) διαδικασίες αποφάσισαν την κατάληψη της ΝΕΤ; Μπήκε στις ολιγομελείς γενικές συνελεύσεις το ζήτημα; Ψηφίστηκε; ΄Η απλώς πενήντα νοματαίοι αποφάσισαν να κάνουν την επαναστατική τους γυμναστική, κουρσεύοντας τον τίτλο «συντονιστικά των καταλήψεων των ΑΕΙ»;
Και στο κάτω-κάτω της γραφής, τι είναι η δημόσια τηλεόραση που όλοι μας ακριβοπληρώνουμε; Οποιος περνάει απ' έξω μπορεί να μπαίνει και να κάνει πρόγραμμα;
Μετά την «άμεση δημοκρατία», αποκτήσαμε και «άμεση δημοσιογραφία»; Αν η απάντηση είναι «ναι», τότε μπαίνει ένα ερώτημα: τι θα γίνει αν δύο ομάδες διαμαρτυρομένων καταλάβουν ταυτόχρονα τη ΝΕΤ; Θα παίξουν ξύλο για το ποιος θα πρωτοπροβληθεί στο δελτίο;
Καλή ή κακή, η δημόσια τηλεόραση έχει δημοσιογράφους για να χειρίζονται τα ζητήματα της επικαιρότητας. Αυτοί αποφασίζουν τι θα παίξει στο δελτίο ή όχι. Εκείνοι θα προβάλουν το κομμάτι της πραγματικότητας που θεωρούν σημαντικό, αποσιωπώντας αναγκαστικά το υπόλοιπο. Μπορεί κάποιοι να θεωρούν ότι οι εξελίξεις στην Ισλανδία είναι σημαντικές και πρέπει να προβληθούν πρώτο θέμα στα κανάλια. Μπορούν να στείλουν επιστολές και να διαμαρτυρηθούν, διότι οι αρχισυντάκτες επιλέγουν τις δηλώσεις Σόιμπλε για το ελληνικό χρέος. Κανείς όμως δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλει την άποψή του μπουκάροντας στο δελτίο. Μπορεί να πληρώνει το τέλος στην ΕΡΤ, αλλά το ίδιο κάνουν και οι ταξιτζήδες και οι φίλοι της μεσογειακής φώκιας. Τα δελτία δεν συντάσσονται αναλόγως με τα γούστα επιμέρους κοινωνικών ομάδων· φτιάχνονται κατά πώς θέλουν οι δημοσιογράφοι.
Και εδώ μπαίνει ένα ζήτημα της πανταχού απούσας ΕΣΗΕΑ. Πέρα από τις στάσεις εργασίας που κηρύσσει στην ΕΡΤ, έχει να πει τίποτε για την ωμή παρέμβαση στο δημοσιογραφικό έργο;
Πώς θα φαινόταν, για παράδειγμα, στον νέο πρόεδρο, κ. Δημήτρη Τρίμμη, αν μπούκαραν στο παλιό του γραφείο πενήντα Χρυσαυγίτες, ζητώντας «να σπάσει το τείχος της σιωπής» για τις «θεάρεστες» δραστηριότητες τους;
Αν κάποιο αυτοπροσδιοριζόμενο «συντονιστικό εθνικών οργανώσεων» τον κατηγορούσε για μεροληψία και τού ζητούσε να βάλει ένα ένθετο με τις θέσεις τους την καλή στήλη που κάποτε διατηρούσε, δεν θα εξεγειρόταν ως δημοσιογράφος για φασιστική παρέμβαση στο έργο του;
Με το ίδιο σκεπτικό, δεν πρέπει οι συνάδελφοι του προεδρείου να καταδικάσουν τις καταλήψεις στους χώρους δουλειάς των δημοσιογράφων; Οχι τίποτε άλλο, αλλά αν αυτός ο φασισμός περάσει ανενόχλητος, θα έρθει ο επόμενος που θα φοράει κανονικά φαιά στολή. Και τότε το σώμα των δημοσιογράφων δεν θα μπορεί να πει κουβέντα. Ακριβώς επειδή σιωπά σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου