Του Νικου Χρυσολωρα
«Πώς να συζητήσει κανείς με ανθρώπους που νομίζουν ότι αν κρατικοποιηθούν τα πάντα, τότε θα έχει γίνει ένα μεγάλο βήμα προς τον σοσιαλισμό;» διηρωτάτο, το 1974, ο Κορνήλιος Καστοριάδης, απογοητευμένος από τον κρατισμό των παλιών του συντρόφων.
Με ανάλογη απογοήτευση μπορεί να αναρωτηθεί κανείς, στη ρημαγμένη Ελλάδα του 2011, πώς είναι δυνατόν να αντιδρούν στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, πολιτικές δυνάμεις που αγωνίζονται, υποτίθεται, για την ισότητα ευκαιριών, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
Πώς μπορούν να υποστηρίζουν ότι οι πολίτες δεν μπορούν να ακολουθήσουν τη σταδιοδρομία της επιλογής τους, επειδή συγκεκριμένες δραστηριότητες είναι «καπαρωμένες» από εκείνους που έλαβαν τις σχετικές άδειες επί χούντας ή κληρονόμησαν αυτές τις άδειες ή τις αγόρασαν, αποκρύπτοντας σκανδαλωδώς το πραγματικό τους κόστος από την εφορία.
Πώς είναι δυνατόν, επίσης, βουλευτές που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί να συμμερίζονται το αίτημα ιδιωτών να αμείβονται από το Δημόσιο με σταθερό ποσοστό κέρδους για τα προϊόντα που πωλούν, έστω και αν αυτό το ποσοστό είναι ενίοτε εξωπραγματικό σε απόλυτους αριθμούς.
Και τέλος, τι Aριστερά είναι αυτή που παροτρύνει κακομαθημένους φοιτητές να καταστρέφουν δημόσια περιουσία – προσέξτε: όχι ιδιωτική, δημόσια.
Αν το πρόβλημα περιοριζόταν στο γραφικό άκρο του πολιτικού φάσματος, που κατήγγειλε ο Καστοριάδης, θα ήταν λυπηρό, αλλά ελεγχόμενο. Ωστόσο, η νοοτροπία λαφυραγώγησης του κράτους χαρακτηρίζει όλα σχεδόν τα κόμματα, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και πολλούς «παραγωγικούς» φορείς. Γι’ αυτό και η αντίδραση στις μεταρρυθμίσεις, που για νιοστή φορά εξήγγειλε και με –μοιραία ίσως– καθυστέρηση φαίνεται επιτέλους αποφασισμένη να εφαρμόσει η κυβέρνηση, προβλέπεται πολύ σφοδρότερη από εκείνη που συνόδευσε τα εισπρακτικά μέτρα περιορισμού του ελλείμματος.
Oπως είχε πει άλλωστε και ένας πρώην υπουργός Oικονομικών, τόσα χρόνια σε αυτή τη χώρα «για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε όλοι». Και αφού ο αγών μας εστέφθη με επιτυχία, είναι βέβαιο ότι η μάχη για την υπεράσπιση του δημιουργήματός μας θα συνεχιστεί μέχρι και τελευταίας ρανίδος του αίματος δικαίων και αδίκων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου