Αυτός ο διάλογος "δεινων" διαπραγματευτών πότε έγινε? (Σας θυμίζει κάτι?)

«Κύριε ∆ιευθυντά, Συνήντησα χθες διακεκριµένον βουλευτήν, µέλος της Επιτροπής Νοµοθετικής Εξουσιοδοτήσεως:

– Λοιπόν; Εψηφίσατε εν καλπασµώ το διαβόητον νοµοσχέδιον περί απογραφής και δεσµεύσεως των εν τη αλλοδαπή ελληνικών κεφαλαίων.

– Ναι! Ητο όρος της παροχής βοηθείας του Σχεδίου Μάρσαλ.

– Αλλά πληροφορούµεθα ότι η διατύπωσις του νοµοθετήµατος αυτού είναι πολύ πλέον επαχθής από τα σχέδια τα οποία επαρουσιάσθησαν εις την Γαλλίαν και την Αγγλίαν. Μαντεύοµεν ότι και πάλιν η Ελλάς ετιµήθη µε τους χειρότερους όρους.

– Πιθανόν, απεκρίθη ο βουλευτής. Αλλά τι ηθέλατε να κάµωµεν;

– ∆εν ήτο δυνατόν να αναβάλετε, να µελετήσετε, να συγκρίνετε, να διαπραγµατευθείτε;

– Μας εδηλώθη ότι εάν το νοµοσχέδιο δεν ψηφισθή αµέσως, θα σταµατήση εντός δεκαηµέρου πάσα προς την Ελλάδα οικονοµική ενίσχυσις.

– Λαµπρά. Και το έτερον περίπτυστον νοµοσχέδιον περί ετεροδικίας και λοιπών καταπληκτικών προνοµίων των Αµερικανών εν Ελλάδι µε ποίαν δικαιολογίαν το εψηφίσατε;

– Μας ετονίσθη ότι εάν δεν το ψηφίσωµεν χωρίς την παραµικράν αλλαγήν του κειµένου του θα φύγουν αµέσως και θα µας εγκαταλείψουν εις την τύχην µας. 

– Θαυµάσια. ∆ηλαδή, διά να οµιλήσωµεν απλοελληνιστί, υπεκύψατε εις εκβιασµόν;

– Φυσικά. Τι άλλο να πράξωµεν; Να παραιτηθώµεν; Αλλά ποιος θα εσκοτίζετο, ποιος θα επρόσεχε καν τις παραιτήσεις µας;».

Από επιστολή του ΓΙΩΡΓΟΥ ΘΕΟΤΟΚΑ στο «Βήµα» την 1η Μαΐου 1948 (Εποχή σχεδίου Μάρσαλ...)