Όταν είχε ξεκινήσει η κουβέντα για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που επρόκειτο να κατατεθεί στη βουλή, αυτό που μονοπωλούσε την επικαιρότητα ήταν το ενδεχόμενο κάποιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να το καταψηφίσουν, οπότε θα οδηγούμασταν σε εκλογές. Αυτός ήταν ο καμβάς, πάνω στον οποίο είχε στηθεί ο δημόσιος διάλογος όλες εκείνες τις ημέρες.
Σε δεύτερο πλάνο ήταν οι «αγανακτισμένοι», που διεκδικούσαν δυναμικά την καταψήφισή του. Ήταν επίσης οι καθημερινοί θαμώνες στα πάνελ τηλεοπτικών εκπομπών, που απαριθμούσαν μια σειρά από λόγους, για τους οποίους ισοδυναμούσε με «εσχάτη προδοσία» η υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσμου.
Ωστόσο στην πραγματικότητα στο φόντο όλων αυτών, κυριαρχούσε ένα και μόνο θέμα. Η χρεοκοπία της χώρας!
Ήταν απολύτως ξεκάθαρο, πως αν η βουλή καταψήφιζε το Μεσοπρόθεσμο, την επόμενη ώρα η χώρα θα χρεοκοπούσε. Το είχαν διατυπώσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο όλοι. Γερμανοί, Γάλλοι, ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ολλανδοί, Φινλανδοί και όποιοι άλλοι τέλος πάντων είχαν μια μικρή ή μεγάλη σχέση με τον δανεισμό της χώρας μας.
Αυτό για κάποιο ανεξήγητο λόγο πέρασε σχεδόν στα ψιλά και ελάχιστα ως καθόλου μας απασχόλησε. Η πιθανότητα χρεοκοπίας της χώρας, χάθηκε πίσω από τα σαθρά επιχειρήματα της αντιπολίτευσης, τις πατριωτικές κορώνες των τηλεθαμώνων και τις οργισμένες αντιδράσεις όψιμων οπλαρχηγών της επανάστασης. Η μοναδική σοβαρή συζήτηση εκείνες τις ημέρες αφορούσε τα εκλογικά σενάρια και όχι το ρεαλιστικό ενδεχόμενο, το επόμενο πρωί Ελληνικό Δημόσιο και Τράπεζες να κατέβαζαν ρολά!
Και να που αίφνης, όλοι αυτοί που προ 20ημέρου δεν ανησυχούσαν στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας, ξεσηκώθηκαν στην πιθανότητα της «επιλεκτικής χρεοκοπίας». Ανακάλυψαν πως περίπου επίκειται η καταστροφή. Πολιτικοί αρχηγοί και βουλευτές άρχισαν να κινδυνολογούν, αλλά και οι συνήθεις δημοσιολογούντες να απαριθμούν τις ολέθριες συνέπειες.
Στην καλύτερη περίπτωση από το γεγονός πως δεν θα μπορούμε να χρησιμοποιούμαι τις πιστωτικές μας κάρτες στο εξωτερικό, μέχρι την αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων στην χειρότερη! Έμοιαζε με αστείο να παρακολουθείς από τηλεοράσεως, τους ίδιους ανθρώπους που αγνόησαν το μείζον, αυτή τη φορά να κινδυνολογούν για το έλασσον, «διυλίζοντας τον κώνωπα, παρ' ότι νωρίτερα είχαν καταπιεί την κάμηλο».
Για κάποιον που δεν γνωρίζει τις σκοπιμότητες στο κομματικό παιγνίδι και τον τρόπο που λειτουργούν τα ΜΜΕ, σίγουρα όλο αυτό θα προκαλούσε τεράστια έκπληξη, αν όχι τον απόλυτο παραλογισμό. Όσοι όμως γνωρίζουν, απλώς μειδιούν πικρά. Δεν υπάρχει τίποτα, ακόμη και αν πρόκειται για το συμφέρον της χώρας, που να μπορεί να σταθεί πάνω από το κομματικό όφελος (αυτό αφορά κυβέρνηση και αντιπολίτευση), αλλά και τα συμφέροντα των ΜΜΕ.
ΥΓ. Επιλεκτική χρεοκοπία: Πρόκειται για τεχνικό όρο που αφορά την κατηγοριοποίηση των κρατικών ομολόγων, από τους οίκους αξιολόγησης και ουδεμία σχέση έχει με χρεοκοπία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου