"Το νοσοκομείο χρειάζεται τη γνώμη σας".

Της ΣΤΕΛΛΑΣ ΧΑΡΑΜΗ

"Το νοσοκομείο χρειάζεται τη γνώμη σας". Πολλοί προσπέρασαν αυτή τη φράση που προβάλλει πάνω σε ένα διάφανο κουτί στη χειρουργική πτέρυγα μεγάλου αθηναϊκού νοσοκομείου. Λιγοστά, εξάλλου, τα αντίγραφα του ερωτηματολογίου που στρίμωξαν στο εσωτερικό του κάποιοι ασθενείς ή συγγενείς τους. 

Κι όμως, το νοσοκομείο χρειάζεται τη γνώμη μας. Κι ας είναι ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας. Ξόδεψα εκεί κοντά δυόμισι μήνες. Δίπλα στο κρεβάτι ενός αρρώστου (δικού μου αρρώστου), στους διαδρόμους της κλινικής, με την ίδια πάντα αγωνία να συναντήσω ένα γιατρό που θα με καθησυχάσει για την τύχη του.Πέρασαν κάμποσες εβδομάδες για να έρθει η ώρα του χειρουργείου. Κι όταν επιτέλους έφτασε η στιγμή και τα νέα ήταν καλά, πληροφορηθήκαμε πως ο «δικός μας άρρωστος» είχε κολλήσει μικρόβιο κατά την διάρκεια της επέμβασης· γιατί «αυτά συμβαίνουν στα ελληνικά χειρουργεία».

Η ΜΟΛΥΝΣΗ, λοιπόν, προκάλεσε αυτό που στην ιατρική γλώσσα ονομάζεται «διαπύηση τραύματος». Δύο κήλες που μεγάλωναν πάνω στην τομή του ασθενούς, μου εξηγούσαν πώς μεταφράζονται πρακτικά όσα έμαθα ξεφυλλίζοντας τις σελίδες ενός ιατρικού λεξικού. Δύο κήλες· κι ένα καινούργιο χειρουργείο. Αυτή τη φορά, ο υπεύθυνος γιατρός διαβεβαιώνει πως η επέμβαση θα γίνει με τη μέθοδο της λαπαροσκόπησης, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος νέας μόλυνσης. Η δέσμευσή του αίρεται στον προθάλαμο της νάρκωσης, στο παρά ένα δηλαδή, «γιατί δεν υπάρχουν υλικά. Αυτά συμβαίνουν στα ελληνικά νοσοκομεία»… 

Ο ασθενής -που αυτές τις μέρες αναρρώνει- εύχεται να μην έχει κολλήσει μικρόβιο και προσεύχεται να γλιτώσει ένα τρίτο χειρουργείο. Βέβαια, με ευχές ασθενών και συγγενών είναι βέβαιο πως δεν θα λειτουργήσει το σύστημα Υγείας. Ούτε φυσικά με αστεία ερωτηματολόγια. Γι’ αυτό επιτρέψτε μου να διατυπώσω τη γνώμη μου εδώ, αντί να την αφήσω σε ένα κουτί. Αλλωστε, το νοσοκομείο τη χρειάζεται...