Του ΦΙΛΗ ΚΑΪΤΑΤΖΗ
Με τις εν εξελίξει αυστηρές -θέλουμε να πιστεύουμε- αναλύσεις των άλλων ευρωπαϊκών χωρών και τις εδώ δειγματοληψίες της ΕΕΑΕ, με το δίκτυο των συνεργαζόμενων εργαστηρίων, σε νερό, βροχή, χόρτα, γάλα, πόσιμο νερό, για την ανίχνευση ραδιενέργειας, φωτίζουμε μια ακόμα πτυχή στο ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας που συνοψίζεται στη φράση: Τεχνολογία και κοιτάσματα.
Ή αλλιώς, στο όνομα της «ενεργειακής ανεξαρτησίας» (μέσω της πυρηνικής ενέργειας) πως λίγες χώρες, που διαθέτουν την τεχνογνωσία και την τεχνολογία, σέρνουν και εξαρτούν από το άρμα τους εκείνες που επιχειρούν να «χτίσουν» αντιδραστήρες, πυρηνικούς σταθμούς δηλαδή, που θα δουλεύουν με «στοιχεία» τα οποία προέρχονται από κοιτάσματα ουρανίου, που επίσης έχουν λίγα κράτη.
Η τεχνολογία των πυρηνικών έχει αναπτυχθεί σε λίγες μόνο χώρες (Γαλλία, ΗΠΑ, Ρωσία, Καναδάς κ.τ.λ.), με αποτέλεσμα η χώρα που αποκτάει πυρηνικό πρόγραμμα να βρίσκεται εξαρτημένη για την παροχή τεχνογνωσίας, εξαρτημάτων αλλά και διαχείρισης των πυρηνικών σταθμών από τις χώρες-κηδεμόνες, λέει ο Τάκης Γρηγορίου, υπεύθυνος των εκστρατειών της Greenpeace για το κλίμα και την ενέργεια.
«Για παράδειγμα, η απόφαση της Τουρκίας να αποκτήσει πυρηνικό πρόγραμμα είναι προϊόν διακρατικής συμφωνίας με τη ρωσική κυβέρνηση. Βάσει της συμφωνίας, η ρωσική Rosatom θα κατασκευάσει και θα διαχειρίζεται τη λειτουργία του σταθμού στο Ακούγιου, ενώ η κυβέρνηση της Τουρκίας θα αγοράζει την παραγόμενη κιλοβατώρα 12,3 cents/ kWh, δηλαδή 4 φορές περίπου πιο ακριβά από τη μέση παραγόμενη κιλοβατώρα σήμερα στην Τουρκία».
Επιπλέον, συνεχίζει ο ίδιος, «όπως συμβαίνει συχνά με τον άνθρακα, αλλά και με άλλα πολύτιμα ορυκτά και μέταλλα, η διαδικασία εξόρυξης ουρανίου σχετίζεται με άσχημες αποικιοκρατικές πρακτικές, υποβάθμιση του περιβάλλοντος και καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε φτωχές και αναπτυσσόμενες χώρες. Το 2010, η Greenpeace έπειτα από έρευνα στον Νίγηρα, δημοσίευσε έκθεση στην οποία παρουσιάζονται οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και στις τοπικές κοινότητες στη χώρα του Νίγηρα, από τη λειτουργία των ορυχείων εξόρυξης ουρανίου της γαλλικής Areva».
Επί της ουσίας, «καμία από τις χώρες που επέλεξαν κατά τη δεκαετία του '70 τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας, με το επιχείρημα της ενεργειακής ανεξαρτησίας, όπως η Γαλλία και η Ιαπωνία, δεν έχουν εξασφαλίσει ενεργειακή ασφάλεια, που έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι τα αποθέματα του ουρανίου είναι συγκεντρωμένα σε λίγες μόλις χώρες.
»Για την ακρίβεια, τα τρία τέταρτα των παγκόσμιων αποθεμάτων βρίσκονται σε μόλις πέντε κράτη: Καναδάς, Αυστραλία, Καζακστάν, Νίγηρας και Ρωσία. Στη Ρωσία, μάλιστα, τα κοιτάσματα αναμένεται να έχουν εξαντληθεί μέσα στη δεκαετία που διανύουμε, ενώ ήδη δεν φτάνουν να καλύψουν την εγχώρια ζήτηση, με αποτέλεσμα η Ρωσία να εισάγει ουράνιο».
Εξάρτηση υπάρχει και από το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο κ.λπ., μόνο που στην προκειμένη περίπτωση ένα από τα επιχειρήματα των πυρηνικών λόμπι είναι και η «ενεργειακή ανεξαρτησία», που αποκτά όποιος επιλέξει πυρηνική ενέργεια. Εδώ είναι η μπλόφα.
Διότι γνωρίζουμε, και πολύ καλά μάλιστα, τι σημαίνει πετρέλαιο. Το βιώνουμε, και σήμερα, έστω και από τις τηλεοράσεις, που έναν πόλεμο στο βόρειο τμήμα της Αφρικής τον παρακολουθούμε σαν ένα ακόμα σόου ή, αν προτιμάτε, ένα ριάλιτι φευ.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου