Για ποιον θυσιάζουν τη μεσαία τάξη;

Του Άγη Βερούτη

Η ραχοκοκαλιά της αστικής κοινωνίας μας είναι η μεσαία τάξη. Χωρίς αμφιβολία η μεσαία τάξη σήκωσε στους ώμους της τη μετάβαση από τη διαλυμένη οικονομία και κοινωνία που παρέδωσαν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Κατοχή και ο Εμφύλιος, στη μέχρι πρότινος αξιοπρεπή διαβίωση που αξίωνε ο Έλληνας μεσοαστός στην 24η μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως, την Ελλάδα.

Η μεσαία τάξη είναι εκείνη που στερήθηκε για να σπουδάσει τα παιδιά της, που πληρώνει την παιδεία αλλά υποχρεώνεται να πληρώσει και φροντιστήρια, που δουλεύει 43 ώρες τη βδομάδα. Είναι εκείνη που η εργασία της ενεργοποιεί το μικρό και το μεσαίο κεφάλαιο να παράγει υπεραξία, ώστε να πληρώνει φόρους και εισφορές για να διατηρεί το Ελληνικό Δημόσιο. Είναι εκείνη που υλοποιεί την αλληλεγγύη των γενεών πληρώνοντας με τις εισφορές της πλουσιοπάροχες συντάξεις σε σημερινούς συνταξιούχους οι οποίοι όμως στη διάρκεια της εργάσιμης ζωής τους έβαλαν λιγότερες εισφορές από όσα εισέπραξαν ως σύνταξη στα προηγούμενα 2 χρόνια.

Επάνω στη μεσαία τάξη ασελγούν τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια οι διεφθαρμένοι κρατικοί “λειτουργοί” όπως ονομάζουμε τους δημοσίους υπαλλήλους που εκβιάζουν τον πολίτη για να του παρέχουν τις υπηρεσίες που έχει ήδη πληρώσει με τους φόρους του. Η ασέλγεια περιλαμβάνει θεατρικά έργα όπως το “Φακελάκι ή ψοφάς σαν αδέσποτο σκυλί στο ράτζο”, “Λάδωμα για να μη σου κλείσω το ψωρομάγαζο με πρόστιμα που δεν θα μπορείς να πληρώσεις”, “Γρηγορόσημο γιατί αλλιώς σπίτι δε χτίζεις αυτή τη δεκαετία”, και αμέτρητα νταβατζηλίκια που νομοθετικά πλέον επιβάλλονται σε κάθε έκφανση της ζωής όπως εκατοντάδες φόροι υπέρ τρίτων, φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας από τριάρι και πάνω, συντελεστές φορολόγησης που κάνουν τους ξένους να ανατριχιάζουν συγκριτικά με το τι παίρνει σε αντάλλαγμα για τους τεράστιους φόρους του ο Έλληνας μεσοαστός: μια μεγάλη μούντζα.

Ταυτόχρονα οι φόροι της μεσαίας τάξης αποτελούν λάφυρο για πλιατσικολόγηση από κάθε είδους απατεώνα υπουργό, κομματικό διορισμένο, ή δημοσιοϋπάλληλο, με αγορές και εξαγορές άχρηστων πανάκριβων προμηθειών από διαγνωστικά αντιδραστήρια στην τριπλάσια τιμή που τα ίδια πωλούνται στον πολιτισμένο κόσμο, ορθοπεδικά και εμφυτεύματα στη δεκαπλάσια τιμή, βαγόνια που δεν χωρούν στις ελληνικές σιδηροτροχιές, υποβρύχια στην διπλάσια τιμή για να χωράνε οι μίζες των υπουργών, ολόκληρα δίκτυα τηλεφωνίας που αγοράστηκαν με λεφτά των φορολογούμενων στην τετραπλάσια τιμή από γερμανικές εταιρίες που κάνουν κουμάντο στη χώρα μας από τη δεκαετία του ‘50.

Με τις εισφορές της μεσαίας τάξης πληρώνονται στρατιές ψευδοαναπήρων, σαν τις 40.000 που “ανακάλυψαν” τις προάλλες στην Κρήτη, που από την αρχή του έτους έχουν στοιχίσει 300.000.000 ευρώ, αλλά δεν μας λέει κανείς ότι θα τα πάρει πίσω. Τόσα όσα εισπράττουν στο ίδιο διάστημα από την αύξηση των φόρων της βενζίνης καπνού και των τροφίμων μέσω ΦΠΑ δηλαδή.

Με άλλα λόγια, εξαθλιώνουν και εξανδραποδίζουν συνειδητά τους Έλληνες μεσοαστούς, αντί να απαιτήσουν την επιστροφή των κλοπιμαίων από τους πάσης φύσεως συντρόφους τους απατεώνες υπουργούς ως ψευδοανάπηρους ως διεφθαρμένους γιατρούς, νομάρχες, πολεοδόμους, εφοριακούς που πιάνονται με τα μετρητά στο χέρι, και πάσης φύσεως άεργο δημόσιο υπάλληλο ως παραδικαστικό, και κάθε υπεράριθμο υπάλληλο της βουλής που πληρώνεται 16 μισθούς από τους φόρους της μεσαίας τάξης για να πηγαίνει στο γραφείο του εναλλάξ με το συνάδελφό του, που μοιράζονται το γραφείο διότι αν πάνε όλοι την ίδια μέρα δεν θα έχει αρκετές καρέκλες για να καθήσουν, ούτε αρκετούς υπολογιστές για να παίζουν Φέησμπουκ.

Στους φόρους της μεσαίας τάξης έγινε η λεηλασία των τελευταίων 36 ετών, κι όταν αυτοί δεν αρκούσαν για να κορεσθεί η απληστία των κυβερνώντων, τότε δανείστηκαν στο όνομά της δισεκατομμύρια για να πληρώσουν δρόμους στην εξαπλάσια τιμή της πραγματικής, για να διαφημίσουν με τεράστια κονδύλια τα κρατικά μονοπώλια στα Μέσα των υποστηρικτών τους, να πληρώνουν εκατοντάδες χιλιάδες “συμβασιούχους” για να κάνουν τη δουλειά που οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ένιωθαν τη διάθεση να κάνουν παρά το γεγονός ότι γι΄ αυτό πληρώνονταν.

Με την άκριτη παρορμητικότητα οι ίδιοι οι πολιτικοί που ενορχήστρωσαν την κλοπή των αποταμιεύσεων της μεσαίας τάξης μέσω του χωρίς δικλείδες προστασίας χρηματιστηριακού ολέθρου της προηγούμενης δεκαετίας, μας έβαλαν κομποριμονώντας σε ένα ανοχύρωτο νόμισμα πλαστογραφώντας την εικόνα της οικονομίας μας. Η παγκόσμια τραπεζική κρίση του 2008 μεταφέρθηκε στην ανοχύρωτη Ευρώπη με το γυάλινο νόμισμα, και μετά στην Ελλάδα με την αλυσοδεμένη από το κράτος και ασθμαίνουσα οικονομία. Τρεις κρίσεις στην τιμή της μιάς, (Παγκόσμια Τραπεζική, Θεσμική Ευρωπαϊκή, Ελληνοκρατικιστική) χτύπησαν την Ελλάδα ταυτόχρονα με 9 ρίχτερ.

Ποιός πληρώνει την κρίση; Μα φυσικά η μεσαία τάξη, ο συνήθης βλάκας.

Αντί να ακρωτηριάσουν τα σάπια πλοκάμια του τερατώδους κράτους πέρασαν σε φορολογική αφαίμαξη της μεσαίας τάξης. Αντί να φορολογήσουν τις πολυεθνικές επί των transfer prices έβγαλαν περαίωση. Αντί να φορολογήσουν την Εκκλησία στο βαθμό που της αναλογεί, βγαίνει ο πρωτοκαθήμενος σεβασμιότατος και παριστάνει ότι θέλει να “αξιοποιήσει” την εκκλησιαστική περιουσία για να βοηθήσει το Λαό. Αντί να πληρώσει φόρους δηλαδή η εκκλησία θέλει να δώσει ελεημοσύνη στα νεόπτωχα κορόιδα που σηκώνουν όλο το βάρος της τριπλής κρίσης, και που κάποιοι επιθυμούν να της ρίξουν το μέσο μισθό στα 300 ευρώ της Βουλγαρίας για παραδειγματισμό των λαών.

Πολιτικοί νάνοι ευρωπαϊκού βεληνεκούς συζητούν το “κούρεμα” του Ελληνικού χρέους, που θα μηδενίσει την αξία των τραπεζικών μετοχών που έχουν στα χέρια τους οι μεσοαστοί, επενδυμένα για τα γεράματά τους, και θα κρατικοποιήσει τις τράπεζες σε ένα βράδυ, για να πωληθούν βολικά την επομένη μέρα σε Ευρωπαϊκούς κολοσσούς για μισό κομμάτι ψωμί.

Την ίδια ώρα η μεσαία τάξη μετράει ένα εκατομμύριο ανέργους από την ύφεση που προκάλεσε η φοροαφαίμαξη. Αυτοί αθροίζουν σε 750 χιλιάδες μισθωτούς και καμιά 300αριά χιλιάδες μαγαζάτορες και επαγγελματίες που δεν δηλώνονται πουθενά ως άνεργοι (δεν υπάρχει πρόβλεψη βλέπεις). Θέλει τώρα η νομενκλατούρα να κόψει και το επίδομα ανεργίας από τους νεόπτωχους ώστε να συνεχίσει να πληρώνει μισθούς σε 40 κηπουρούς στον Ευαγγελισμό που δεν έχει κήπο, και συντάξεις σε 60.000 νεκρούς.

Η μεσαία τάξη θυσιάζεται ως Ιφιγένεια στο βωμό ενός αδήλωτου οικονομικού πολέμου. Η μεσαία τάξη θυσιάζεται για να “μη χαθεί ούτε μια θέση εργασίας στο Δημόσιο” όπως απείλησε ο κ. Πρωθυπουργός στην περυσινή ομιλία του στη ΔΕΘ.

Η μεσαία τάξη της Ελλάδος θυσιάζεται για να παραδειγματίσουν τους άλλους λαούς στην υποταγή οι πολιτικοί νάνοι του γαλλογερμανικού άξονα. Η Ελληνική μεσαία τάξη θυσιάζεται γιατί οι γραφειοκράτες του Ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος δεν είχαν προβλέψει τη δυνατότητα να τυπώνουν ευρώ για να κάνουν “Ποσοτική Χαλάρωση” και να διορθώνουν καταστάσεις παρόμοιες με την σημερινή κρίση χρέους στις “Γουρουνοχώρες”.

Αναρωτιέμαι αν οι θύτες της αναλογίστηκαν ότι η ελληνική μεσαία τάξη μπορεί να διαφωνήσει με την άδικη και ανήθικη θυσία της, και τελικά να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.