Παραλογισµοί

Του Κώστα Γεωργουσόπουλου

Επαψα να είµαι καπνιστής εδώ και 25 χρόνια. Εως τότε κάπνιζα επί 30 χρόνια και την εποχή που το έκοψα είχα φτάσει να ρουφάω κυριολεκτικά 100 τσιγάρα την ηµέρα. Είµαι ευτυχής που το κατόρθωσα. Αλλά µπορώ να καταλάβω τους καπνιστές και δεν µε ενοχλεί καθόλου να παρευρίσκοµαι όπου φουµάρουν. 

 Τα µέτρα που παίρνονται είναι αµερικάνικης υστερίας ανάλογης µε την ιερότητα του γάµου στη χώρα των διαζυγίων και της απαγόρευσης του τσιγάρου στη µητρόπολη των ναρκωτικών. Γιατί µόνο παραλογισµός είναι η αστυνόµευση µε βαριά πρόστιµα του καπνίσµατος σε κλειστούς χώρους και από την άλλη το κράτος να εισπράττει φόρο και µάλιστα υψηλό από την κυκλοφορία των τσιγάρων. Τιµωρείται ο καπνιστής αλλά είναι παράκλητος ο καπνοβιοµήχανος.

Οσο περισσότερα τσιγάρα πουλιούνται τόσο ευτυχέστερος ξυπνάει ο υπουργός των Οικονοµικών. Αλήθεια µια και µιλάµε για οικονοµία, έχει υπολογιστεί πόσες χαµένες ώρες από την παραγωγή προστίθενται µε όσους θεριακλήδες αφήνουν γραφεία, µαγαζιά, πόστα κ.λπ. και φουµάρουν στα πεζοδρόµια;  

Αν κάθε υπάλληλος ή ιδιοκτήτης καπνίζει τουλάχιστον 20 τσιγάρα την ηµέρα επί 5 λεπτά το καθένα υπολογίστε επί τους καπνιστές της επικράτειας τις πεταµένες ώρες που παλαιότερα ήταν παραγωγικές, µ ένα τσιγάρο στο στόµα. Γιατί τα περί υγείας, µην τα ρωτάτε. Οσοι καπνίζουν στο πεζοδρόµιο, δεν γλιτώνουν µε τίποτα.

Τρέλα! 

ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ

ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩ...