Απαγορεύεται το απαγορεύεται

Της Κατερίνας Ατση

Ενα πράγµα ξέχασαν να µας πουν. Οτι την ώρα που θα καπνίζουµε σε κάποιο αγχωµένο διάλειµµα (από τη δουλειά ή τη διασκέδαση) στην εξορία του δρόµου, θα πρέπει να στεκόµαστε στο ένα πόδι κοιτάζοντας προς τον τοίχο. Ετσι δεν έκαναν στα τιµωρηµένα παιδιά οι δάσκαλοι; Αυτό ήρθε να µας θυµίσει ο περίφηµος νόµος σχετικά µε την ολική απαγόρευση του καπνίσµατος.

Το κράτος-πατερούλης έβαλε ακόµη ένα κερασάκι στην τούρτα της εξουσίας του. Η υγεία µας και το καλό µας είναι απλώς προπέτασµα καπνού. Στην πραγµατικότητα θέλει, όπως οι αυταρχικοί δάσκαλοι, να κάµψει για άλλη µια φορά τις αντιστάσεις. Να τσακίσει οποιαδήποτε τάση για ανυπακοή και αµφισβήτηση του πολιτικά ορθού. Και, φυσικά, βρήκε το κατάλληλο έδαφος: την εποχή κατά την οποία οι ήδη ευνουχισµένοι και αδιάφοροι πολίτες έχουν παραδώσει την ψυχή τους στον... σατανά της κάθε εξουσίας και αφήνουν να τους ποδηγετεί. 

Ετσι, στη δηµοκρατία της Ελλάδας του 2010 προέκυψαν µουτζαχεντίν αντικαπνιστές και υπό διωγµόν καπνιστές. Καταπατήθηκε κάθε έννοια ελευθερίας και αυτοδιάθεσης. Ευνοήθηκε ο χαφιεδισµός στα τετραψήφια νούµερα των καταγγελιών. Οι καταστηµατάρχες, διαφωνούντες ή µη, έκρυψαν βιαστικά τα τασάκια και έγιναν µε το στανιό συνένοχοι των εµπνευστών του αντιδηµοκρατικού νόµου, αφού τα χαράτσια είναι µεγάλα. Ακόµη και καπνιστές συµβιβάστηκαν: «Ευκαιρία να το κόψουµε» είπαν, συµµορφούµενοι προς τας υποδείξεις. Σαν να µην µπορούσαν να το κόψουν από µόνοι τους, χρειαζόταν κάποιος να τους το επιβάλει.

Η µέγιστη υποκρισία: αν το τσιγάρο κάνει τόσο κακό, γιατί δεν το απαγορεύουν ως παράνοµο αλλά αρέσκονται στο να µαζεύουν τους φουσκωµένους φόρους που αντιστοιχούν σε κάθε πακέτο;

Αν θέλουµε να διασωθεί µια µικρή έστω επίφαση δηµοκρατίας, ακόµα και σε αυτό το ζήτηµα που φαίνεται τόσο ασήµαντο σε σχέση µε τα άλλα, τα σηµαντικά, τότε πρέπει να ανοίξουν τα καπνιστήρια στους χώρους εργασίας (δεν ενοχλούσαν κανέναν) και να γίνει διαχωρισµός καταστηµάτων σε καπνίζοντες και µη. Χώρος υπάρχει για όλους!..

ΥΓ: Πάρα πολλά χρόνια πίσω, στον τοίχο της εκκλησίας της Ζωοδόχου Πηγής, στην Ακαδηµίας, κάποιοι είχαν γράψει τη φράση «απαγορεύεται το απαγορεύεται» σύνθηµα του Μάη του '67. Αφιερωµένο...

Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ το έχει κόψει μετά από μεγάλο αγώνα,  και δεν θέλει να το βλέπει ούτε ζωγραφιστό αλλά στο θέμα της καθολικης απαγόρευσης  που αγγίζει τα όρια της γελοιότητας είναι στο ΠΛΕΥΡΟ των ΚΑΠΝΙΣΤΩΝ