Το κύριο κράξιμο για κάθε είδους καραγκιοζιλίκια λογικό είναι να πηγαίνει στα δυο κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) τα οποία φέρουν και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την καταστροφή της Νεότερης Ελλάδας. Προκειμένου όμως να μην μείνουν παραπονεμένα τα κομματικά παράσιτα των τριών "μικρών" καραγκιόζηδων της Βουλής, ακολουθούν ευθυς αμέσως (και θα γίνεται το ίδιο κατά καιρούς στο μέλλον) μερικά "ράματα" για την σκληρόπετση "γούνα" τους
Πρόκειται για τρία επιλεγμένα άρθρα, απο διαφορετικούς συγγραφείς, που τους τα "χώνουν" όπως τους αξίζει...
Ο φοβερός θεός του ΚΚΕ
Γράφει ο Γιώργος Καριπίδης
Karipidis@the.forthnet.gr
Tο KKE δεν προτείνει κανένα σχέδιο για την έξοδο από την κρίση. Ως επαναστατικό κόμμα επαγγέλλεται μια κοινωνική επανάσταση που ως αντικοινωνικό κόμμα δεν μπορεί να πραγματοποιήσει. H «κοινωνική πρωτοπορία» φοβάται την κοινωνία.
Tο KKE είναι (θέλει να είναι) το κόμμα της κομμουνιστικής ορθοδοξίας. H κομμουνιστική ορθοδοξία καθορίστηκε αυστηρά και επιβλήθηκε βιαίως από τον Στάλιν. Πολλά χρόνια μετά τον Στάλιν και αφού ο κομμουνισμός έχει πια καταρρεύσει, το KKE στέκεται ασάλευτο με όλες τις βεβαιότητές του ακέραιες.
Για τους ορθόδοξους κομμουνιστές η Iστορία δεν είναι το παρελθόν από το οποίο πρέπει να διδαχτούμε, αλλά ο δρόμος προς ένα προκαθορισμένο μέλλον, δηλαδή για το τέλος της Iστορίας.
M’ αυτή την έννοια η Iστορία είναι ο τρομερός θεός του KKE.
O νόμος του θεού είναι οι σιδερένιες ιστορικές νομοτέλειες τις οποίες το KKE γνωρίζει εξ αποκαλύψεως. Γι’ αυτό και το KKE δε διδάσκεται από την κοινωνία αλλά τη διδάσκει.
Δεν συνομιλεί με την κοινωνία αλλά την καθοδηγεί και όταν δεν μπορεί να την καθοδηγήσει, της εξιστορεί τη μοίρα της.
Kατά το KKE, η μοίρα της είναι η εξαθλίωση ως τιμωρία του θεού (δηλαδή της Iστορίας) για την παραβίαση των εντολών του.
Mέσω της εξαθλίωσης η κοινωνία θα αναγκαστεί επιτέλους να καταλάβει και ο κομμουνισμός θα αναστηθεί.
O Mεσιανισμός του KKE βαίνει παραλλήλως με τον αυτισμό του.
Για το KKE η σημερινή οικονομική κρίση είναι μια ευκαιρία.
Oχι μια ευκαιρία για την ανασυγκρότηση της χώρας αλλά για την καταβαράθρωσή της.Tο KKE δεν προτείνει κανένα σχέδιο για την έξοδο από την κρίση. Oχι μια ευκαιρία για αλλαγή πολιτικής, αλλά για την απαξίωση της Δημοκρατίας.
Eπενδύει πολιτικά στην επέκταση της κρίσης και στη χρεοκοπία. Aντιμετωπίζει την ενδεχόμενη εξαθλίωση του λαού ως ένα αναγκαίο πολιτικό μάθημα για τον λαό.
Oμως όπως είναι φυσικό, ελάχιστοι είναι διατεθειμένοι να δεχθούν τέτοια μαθήματα. Eλλείψει μαθητών, ο δάσκαλος αγορεύει σε άδεια αίθουσα. Aλλά συνεχίζει να αγορεύει για να μη χάσει τη δουλειά του. Tο KKE, ως επαναστατικό κόμμα επαγγέλλεται μια κοινωνική επανάσταση που ως αντικοινωνικό κόμμα δεν μπορεί να πραγματοποιήσει. H «κοινωνική πρωτοπορία» φοβάται την κοινωνία. Γι’ αυτό και ο κ. Πάγκαλος υπερβάλλει: Σε τελευταία ανάλυση το KKE είναι ακίνδυνο.
H κουλτούρα της βίας περνά στην κοινωνία από άλλες, νέες και υπόγειες διαδρομές και όχι από την ανάγκη της επανάστασης.
Tο KKE προσφέρει εμμέσως ένα ιδεολογικό-πολιτικό άλλοθι (αδύναμο και αυτό) στους «καταστροφείς» όλων των ειδών και πέραν τούτου ουδέν. Oύτε οι εγωιστικές διεκδικήσεις της συντεχνιακά κατακερματισμένης κοινωνίας οργανώνονται από το KKE. Oχι επειδή δεν θέλει αλλά επειδή δεν μπορεί.
Oμως αυτό δεν σημαίνει ότι το KKE πρέπει να μένει στο απυρόβλητο όταν καταφανώς παραβιάζει τους νόμους της Δημοκρατίας.
Oχι γιατί η Δημοκρατία πράγματι κινδυνεύει από το KKE, αλλά γιατί η Δημοκρατία μπορεί να κινδυνεύσει από την ανοχή της.
πηγη ΗΜΕΡΗΣΙΑ
ΟΤΑΝ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΓΕΝΝΑΕΙ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Μόλις τους κάτσει μια έμπνευση στην ατελεύτητή τους λεξιπλασία, φορτώνουν κι ένα καινούριο κόμμα στην Ελληνική κοινωνία. Κανείς προφανώς δεν τους είπε (ή κανέναν δεν άκουγαν όταν τους φώναζε) πως το πρόβλημα αυτής της κοινωνίας, δεν είναι η ποσότητα των παραμάγαζων της «Αριστεράς», αλλά η ουσιαστική εναλλακτική πολιτική πρόταση ανατροπής και δράσης, που θα αλλάξει τη ροή των πραγμάτων, και τη ζωή μας συνολικότερα.
Κίνησαν λοιπόν συν γυναιξί και τέκνοις…
Τσάκωσαν το «αριστερό» τους πουκάμισο…
Κοτσάρισαν και μια ταμπέλα «Δημοκρατική» λες και σ αυτόν τον τόπο αυτό που έλειψε είναι οι ταμπέλες…
Και αποφάσισαν να βολτάρουν στην απανεμιά της σοσιαλθολούρας δίνοντας όρκο τιμής και αυτοί πως θ αλλάξουν τον κόσμο.
Παρεμπιπτόντως και ο Jeffrey να αλλάξει τον κόσμο ορκίστηκε. Αρκέστηκε όμως να αλλάξει τα φώτα σ αυτή την κοινωνία που έκανε το λάθος να τον πιστέψει.
Τούτοι εδώ πάλι, μοστράροντας πως είναι αριστερότεροι του Jeffrey και λίγο παραδίπλα από το Τσιπρολόι του ΣΥΡΙΖΑ, άλλαξαν πρώτα τα φώτα στο παραμάγαζο από το οποίο προέρχονται, και πριν ασχοληθούν σοβαρά με τα εγκόσμια, θα μας κάνουν τα νεύρα τσατάλια με τα πολιτικά ευφυολογήματα που διάλεξαν στην γκαρνταρόμπα των επίδοξων πολιτικών οντοτήτων.
Πήραν λοιπόν τα μπαρουτόβολα, και τσουπ… έτοιμο ‘ένα ακόμη ψηφοδέλτιο εκεί στο σωρό με όλα τα αυπόλοιπα.
Ένα ακόμη ψηφοδέλτιο που το συνθέτει η ανακατεμένη μπαγιατίλα που καμώνεται πως φέρνει τη νιότη στο σαπισμένο πολιτικό σύστημα.
Μαέστροι πάντως στη λαθροχειρία τα επίδοξα ΣΥΡΙΖΟγενή βλαστάρια της πολιτικής.
Ήθελαν μια ιδεολογία.
Και τι σκαρφίστηκαν λέτε??? Να κάνουν «ιδεολογικό πρόταγμα» την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος. Δηλαδή την έτσι κι αλλιώς αυτονόητη υποχρέωση και του τελευταίου Έλληνα πολίτη, τούτοι εδώ τη βάφτισαν …ιδεολογία. Τρία πουλάκια κάθονταν δηλαδή.
Και δώστου γυροβολιά «γύρω από τις πολιτικές της κρίσεις». Μη γελάτε. Έτσι λένε. Μόνοι τους τα λένε αυτά τα φιλοσοφήματα.
Θα έχουν λέει και Ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Λες και όλοι οι υπόλοιποι έχουν κονγκολέζικο προσανατολισμό. Καλωσόρισέ τα Μπαρόζο τα συνεταιράκια. Έρχονται να σε προσανατολίσουν αποπροσανατολισμένε πολιτικέ.
Το μεγάλο πανηγύρι της λεξιπλασίας όμως γίνεται στη συρραφή της πολιτικής τους διακήρυξης:
Εδώ θα βρει κανείς όλα τα μεγαλεία. Ένας μπαχτσές πολιτικών ιδεών αν μη τι άλλο.
Ζαρζαβατικό πρώτο: «Δημοκρατικός Σοσιαλισμός». Ο θρίαμβος της Σοσιαλθολούρας δηλαδή. Από τα γεννοφάσκια τους το 1968 για δημοκρατικό σοσιαλισμό μιλάνε και δημοκρατικό σοσιαλισμό δε βλέπουνε. Ούτε καν το κόμμα που μόλις έφτυσαν δεν κατάφεραν να εκδημοκρατίσουν
Ζαρζαβατικό δεύτερο: «Αριστερός Ευρωπαϊσμός». Και ευρωπαϊκό αριστερισμό να το πεις… όξω δεν πέφτεις. Αλλά αυτό χαλάει τη σούπα όλων εκείνων που από αύριο κιόλας θα επιδοθούν σε μια ασυμβίβαστη προσπάθεια να μεταλλάξουν πολιτικά ολόκληρο τον ευρωζωνικό συρφετό.
Και να οι φιλολαϊκές πολιτικές…
Και να η απλοχεριά στις κοινωνικές παροχές που θα ακολουθήσει…
Και να οι θεσμικές πολιτικές αλλαγές που θα καταστήσουν τη συμμορία των γερακιών της Ευρώπης σε λύκειο κορασίδων στην καλύτερη περίπτωση.
Ζαρζαβατικό τρίτο: «Μεταρρυθμιστική στρατηγική». Σπουδαίο φρούτο αυτό. σαράντα χρόνια το μεταρρυθμίζουνε και μεταρρυθμισμό δεν έχει. Τώρα βέβαια που οι κυρίαρχες πολιτικές αυτομεταρρυθμίζονται ραγδαία προς το εφιαλτικότερον, οι χαριτωμένοι νεόκοποι θα έχουν κατά τι να δικαιολογούν την όψιμη πολιτική τους παρουσία.
Ζαρζαβατικό τέταρτο: «Οικολογική εγρήγορση» Ένα πράσινο άλογο ακόμα δηλαδή κάπου ανάμεσα στον Τρεμόπουλο και το Jeffrey. Αυτό το «ανάμεσα» κρίνεται απαραίτητο για να τα έχουν καλά και με τους δυό τσιμπολογώντας και φιλοδοξώντας σε μια «αναβαθμισμένη» πολιτική τους παρουσία.
Και βέβαια μπόλικη φλυαρία κενή περιεχομένου ως συνήθως, έτσι για να γιομίζουν σελίδες και να μετουσιωθεί η σοσιαλθολούρα σε πολιτική διακήρυξη.
Και φυσικά λογάκια πολλά για το νέο τους κόμμα αφού το παλιό τους μαγαζάκι απλά πάλιωσε και το παρεχώρησαν ως προίκα στα ΤΣΙΠΡΟπουλα.
Αυτά είπαν…
Τι δεν είπαν όμως???
Ούτε μια λέξη για την παγκόσμια διακυβέρνηση και τη δικτατορία των τραπεζιτών.
Δεν είχαν τίποτε να πουν για εθνική ανεξαρτησία και ανεξάρτητη οικονομική ανάπτυξη.
Τίποτε δε βρήκαν να πουν για το ραγιαδισμό στον οποίο παραδέρνει η εξωτερική πολιτική της χώρας.
Τίποτε για τις αξίες και τη ζωή αυτού του λαού που αποκαθηλώνονται με τον πιο αισχρό και κατάπτυστο τρόπο.
Τίποτε για την κατάλυση του Συντάγματος.
Τίποτε για την αποσύνθεση της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ούτε μια λέξη δε βρήκαν να πουν για το γενικευμένο εθνικό ξεπούλημα που επιχειρείται σε όλα τα επίπεδα.
Τίποτε για την οργή και το θυμό αυτού του λαού που σιγοβράζει και θα ξεσπάσει.
Ούτε λέξη για τη Θράκη, για τη Μακεδονία, για το Αιγαίο, την Κύπρο.
Τίποτε δεν είχαν να πουν για τον αφελληνισμό της παιδείας.
Ούτε λέξη δε βρήκαν να πουν για όλα αυτά.
Αυτή είναι η νέα δύναμη ελπίδας που εμφανίστηκε από το πουθενά για ν αλλάξει την Ελλάδα…
Τρομάρα σας…
Λεπτομέρεια:
Η Μπακογιάννη, πριν από λίγο καιρό προαλειφόταν για πρόεδρος του κόμματος. Σήμερα φτιάχνει όξω από εδώ (και μακριά από μας) το δικό της κόμμα.
Ο Κουβέλης, προαλειφόταν κι αυτός για αρχηγός του κόμματος. Σήμερα φτιάχνει κι αυτός το δικό του κόμμα και πάλι όξω από εδώ και πάλι φτου κακά μακριά από μας.
Τα σχόλια δικά σας…
ΠΗΓΗ Ελληνικό Φόρουμ
Η μοιραία πτώση του ΛΑ.Ο.Σ
Από το APNEAGR
Ο ΛΑ.Ο.Σ ξεκίνησε σαν ένα ακροδεξιό κόμμα με λαϊκίστικες κορώνες για την οικονομία και με δόσεις υπερπατριωτισμού και θρησκευτικών εξάρσεων κερδίζοντας στην αρχή κάποιους ομοϊδεάτες (όπως λαθεμένα πίστεψαν οι άνθρωποι αυτοί) και στη συνέχεια κάποιους δυσαρεστημένους από τη διακυβέρνηση Καραμανλή και κυρίως από την αύξηση της εγκληματικότητας αλλά και την ανεξέλεγκτη είσοδο λαθρομεταναστών στη χώρα, που προτίμησαν να τιμωρήσουν με αυτό τον τρόπο τη Νέα Δημοκρατία από το να απέχουν ή να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ.
Στη συνέχεια όμως το κόμμα αυτό την είδε αλλιώς και άρχισε πολιτικές κυβιστήσεις (κωλοτούμπες) χωρίς πολιτική λογική και σταθερή γραμμή. Είδε την υποδούλωση της χώρας στο ΔΝΤ σαν ευκαιρία να συνταχθεί με την κρατικοδίαιτη άρχουσα τάξη και να κερδίσει όχι μόνο την ανοχή της αλλά και την προβολή από τα ΜΜ"Ε" της άρχουσας τάξης, με απώτερο στόχο τον διεμβολισμό της Νέας Δημοκρατίας και σε συνεργασία με τον μητσοτακισμό τον έλεγχο της Κεντροδεξιάς στη χώρα σε μια νέα σκληρή νεοφιλελεύθερη κοινωνία.
Μεγάλα σχέδια θα πείτε. Ναι, αλλά αν δεν κάνεις μεγάλα σχέδια δεν θα πας και μπροστά. Μόνο που εδώ τα σχέδια δεν βγαίνουν. Το ΠΑΣΟΚ ολόκληρο και τα εξαπτέρυγά του, ένα από τα οποία είναι ο ΛΑ.Ο.Σ (το άλλο είναι μερίδα του μητσοτακισμού και ανανήψαντες αριστεροί), που έχουν ταχθεί υπέρ της υποδούλωσης της χώρας στην τρόικα για χάρη του δυσβάσταχτου δανεισμού, προς σωτηρία της άρχουσας τάξης, παίρνουν την κατιούσα.
Τελευταία βλέπουμε κάτι... απεγνωσμένες δηλώσεις από τον ΛΑ.Ο.Σ κατά της «κακής» τρόικας και άλλα χαρωπά.
Αποτέλεσμα αυτής της κατιούσας είναι η νέα φιλοσοφία του ΛΑΟΣ.
Η πολιτική λαθροεπιβίωση.
Τι εννοούμε;
Ο ΛΑ.Ο.Σ δεν τολμάει να αντιμετωπίσει κατά μέτωπο την κοινωνία και να υποστηρίξει τις επιλογές του. Δεν τολμάει να κατεβάσει υποψήφιους στις αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά κάνοντας κυβιστήσεις στον αέρα καμώνεται ότι στηρίζει διάφορους υποψήφιους εδώ κι εκεί, χωρίς μάλιστα να του το ζητήσει κανείς. Προσποιείται προς τα έξω ότι παίζει έξυπνη και υπερκομματική πολιτική για να κρύψει στην πραγματικότητα την πολιτική του γύμνια και την πολιτική ανικανότητα να κατεβάσει δικούς του υποψήφιους στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Για τις συνδικαλιστικές εκλογές ούτε λόγος. Δεν νομίζουμε ότι εκεί μπορεί να εκλέξει έστω και έναν εκπρόσωπο.
Όμως αυτή η πολιτική λαθροεπιβίωση, δεν έχει πολιτικό μέλλον. Ήδη ακόμα και οι ψηφοφόροι του, αισθάνονται άσχημα και αρχίζουν να τον εγκαταλείπουν. Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση και υπό το κράτος πανικού προσπαθεί να κατεβάσει έστω έναν υποψήφιο για την περιφέρεια Αττικής με στόχο να καταγράψει ένα μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό που πήρε στις εθνικές εκλογές και με τη δεδομένη βοήθεια των ΜΜ"Ε" να το παρουσιάσει σαν γενική άνοδο σε όλη τη χώρα. Διαβάστε σχετικά εδώ... Η επέλαση του «συστήματος Μητσοτάκη» και το δράμα Καρατζαφέρη για τα σχέδια του.
Όμως, εκτός από το ότι συναντά δυσκολία στο πρόσωπο του υποψηφίου, επιπλέον θα δοκιμάσει οδυνηρή έκπληξη από την λαϊκή οργή εναντίον όλων αυτών που υποδούλωσαν τη χώρα και ένας από αυτούς είναι και ο ΛΑ.Ο.Σ.
Πηγή: apneagr
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΡΑΞΙΜΑΤΑΚΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΡΙΑ "ΦΡΟΥΤΑ" ΠΡΟΣΕΧΩΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου