"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Η παράδοση της βεντέτας

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΧΑΙΡΑ

ΤΟ ΣΑΒΟΥΑΡ ΒΙΒΡ δεν ήταν ποτέ το δυνατό στοιχείο της Αριστεράς. Το γεγονός, συνεπώς, ότι ο Αλέξης Τσίπρας κατήγγειλε δημοσίως τον Αλέκο Αλαβάνο για "κόλπα της τελευταίας στιγμής, μπλόφες και εκβιασμούς" δεν είναι και η έκπληξη της χρονιάς. Ούτως ή άλλως, στις πατροκτονίες συνηθίζεται... Εκείνο, αντίθετα, που προκάλεσε εντύπωση ήταν ότι ο πρόεδρος του Συνασπισμού χρέωσε στον προκάτοχό του συμπεριφορές που "δεν έχουν σχέση με την κουλτούρα και τις παραδόσεις της Αριστεράς".

ΦΑΙΝΕΤΑΙ πως ο νεαρός επικεφαλής της Κουμουνδούρου αντιλαμβάνεται την ιστορία της Αριστεράς ως ένα σύνολο ηρωικών στιγμών και αγωνιστικών εξάρσεων, μέσα από τις οποίες ξεπηδούν οι ήρωες των εφηβικών του χρόνων. Καμιά αντίρρηση... Μόνο που η αλήθεια είναι ότι οι ήρωες και οι ηρωίδες του ελληνικού κομμουνιστικού και αριστερού κινήματος, πολλοί εκ των οποίων δεν εννοούν να συνταξιοδοτηθούν και αγωνίζονται να βάλουν τη σφραγίδα τους και στις σημερινές εξελίξεις, δημιούργησαν την αντίθετη ακριβώς παράδοση από αυτή στην οποία αναφέρεται ο πρόεδρος του Συνασπισμού.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ της Αριστεράς από τον μεσοπόλεμο μέχρι τις μέρες μας δεν είναι μόνο η ιστορία των αγώνων και των θυσιών όπως την εμφανίζει η αριστερή μυθολογία. Είναι σαφώς κι αυτή... Ταυτόχρονα, όμως, είναι η ιστορία των διαρκών εμφύλιων ρήξεων και των αιματηρών ρηγμάτων, το χρονικό μιας αλυσίδας διασπάσεων και εκκαθαρίσεων, που συντηρούν επί δεκαετίες τώρα ασίγαστα πολιτικά πάθη και αβυσσαλέες προσωπικές βεντέτες.

ΥΠΟ ΑΥΤΗ την έννοια, τα κόλπα της τελευταίας στιγμής, οι μπλόφες και οι εκβιασμοί για τα οποία ο Τσίπρας εγκαλεί τον Αλαβάνο δεν θίγουν ούτε προσβάλλουν την κουλτούρα της Αριστεράς. Τόσο αυτά όσο και ο εγκλωβισμός του Συνασπισμού σε μάχες... δωματίου συντηρούν στην πραγματικότητα αυτήν τη γερασμένη παράδοση των φέουδων και των φεουδαρχών, που υπονομεύει τις προοπτικές της Αριστεράς και ψαλιδίζει την εμβέλειά της.

ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ. Γιατί στις δυσκολίες των καιρών, η κοινωνία έχει ανάγκη, πέρα από την αγωνιστικότητα του αριστερού κινήματος, τον δημιουργικό πλούτο και την πολιτική καινοτομία που σφράγιζε κάποτε τις προτάσεις του. Πράγματι, με αυτή την παράδοση δεν έχουν καμία σχέση τα κόλπα της τελευταίας στιγμής... Αλλα "κόλπα" χρειάζονται, εξωστρεφή και σοβαρά, που θα κλείσουν το κεφάλαιο της παραπολιτικής και θα βάλουν ξανά την Αριστερά στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: