"Βusiness as usual" χωρίς συγνώμη...

Του ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ

Και ξαφνικά, όλα άλλαξαν. Δεν πρόκειται για τη µεγαλύτερη οικολογική καταστροφή της ιστορίας. Ούτε καν για τη µεγαλύτερη πετρελαϊκή διαρροή. Κάπου τέσσερα εκατοµµύρια βαρέλια απλώς εξαφανίστηκαν.

«Μόνο το ένα τέταρτο των 4,9 εκατοµµυρίων βαρελιών πετρελαίου που χύθηκαν στον Κόλπο παραµένει ως κατάλοιπο στο περιβάλλον», ανακοίνωσε η Εθνική Ωκεανική και Ατµοσφαιρική Υπηρεσία των Ηνωµένων Πολιτειών (ΝΟΑΑ). Τα υπόλοιπα τρία τέταρτα εξατµίστηκαν, διαχύθηκαν, περισυνελέγησαν ή κάηκαν. «Επιτέλους, δικαιωνόµαστε», αναφωνεί και ο ωκεανογράφος Σάιµον Μπόξαλ από το Εθνικό Κέντρο Ωκεανογραφίας του Πανεπιστηµίου του Σαουθάµπτον.

«Πάντα λέγαµε ότι αυτή η καταστροφή δεν είχε την έκταση που µας έλεγαν οι πολιτικοί και τα µέσα ενηµέρωσης».

Περίεργα πράγµατα. Γιατί να θέλει κάποιος να εµφανίσει διογκωµένο ένα δυστύχηµα; Για να κτυπήσει την ΒΡ; Για να κάνει αντιπολίτευση στον Οµπάµα; Για να πουλήσει φύλλα; Εν πάση περιπτώσει, το πρόβληµα δεν είναι αυτό.  

Σύµφωνα µε τους επιστήµονες, τρεις είναι οι λόγοι για τους οποίους η ποσότητα πετρελαίου που παραµένει στο περιβάλλον, αν και είναι πέντε φορές µεγαλύτερη από εκείνη που χύθηκε στην Αλάσκα το 1989, δεν θα προκαλέσει καταστροφή ανάλογη µε του Εξον Βαλντές. 

Πρώτον, το πετρέλαιο στον Κόλπο του Μεξικού είναι ελαφρύτερο από το συνηθισµένο βαρύ αργό πετρέλαιο. 

Δεύτερον, διασπάται (άρα και διαλύεται) ευκολότερα καθώς υπάρχει µεγαλύτερη ποσότητα νερού. 

Τρίτον, οι υψηλότερες θερµοκρασίες στον Κόλπο ευνοούν τη βακτηριακή αποσύνθεση.

Τόσο οι αµερικανοί όσο και οι βρετανοί επιστήµονες αναγνωρίζουν ότι δεν υπάρχει «καλή» πετρελαϊκή διαρροή. Οπως και ότι δεν έχει εξαφανιστεί ο µακροπρόθεσµος κίνδυνος για τα ζώα, τα έλη και τους οργανισµούς που ζουν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Θα έπρεπε επίσης να αναγνωρίσουν ότι αποφασιστικό ρόλο στις προσπάθειες που καταβλήθηκαν για να περιοριστεί το κακό έπαιξαν ακριβώς οι πολιτικοί (ή κάποιοι πολιτικοί), οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και τα µέσα ενηµέρωσης. Οι φωτογραφίες των λουσµένων στο πετρέλαιο πελεκάνων δεν ήταν πλαστές.

Ούτε οι αφηγήσεις των ψαράδων της περιοχής.

Ούτε, βέβαια, οι κηδείες των 11 εργαζοµένων που έχασαν τη ζωή τους στις 20 Απριλίου.

Το ερώτηµα πάντως παραµένει και τέθηκε ήδη πριν από λίγες ηµέρες στον εκπρόσωπο Τύπου του Λευκού Οίκου: µήπως είχε τελικά δίκιο ο Τόνι Χέιγουορντ όταν έλεγε ότι η διαρροή αποτελεί «σταγόνα στον ωκεανό»; Μήπως του οφείλουµε µια συγγνώµη; Παρότι χρησιµοποιήθηκαν κάπου δύο εκατοµµύρια γαλόνια διαλυτών άγνωστης τοξικότητας, παρότι τα τρία τέταρτα του πετρελαίου που διέρρευσε παραµένουν µε κάποια µορφή στη θάλασσα, είναι βέβαιο ότι το θέµα θα πάψει (έχει πάψει ήδη) να βρίσκεται στις πρώτες σελίδες. 

Ηδη η ΒΡ ανακοίνωσε ότι αρχίζει νέες γεωτρήσεις στον Κόλπο του Μεξικού, κοντά στον τόπο του ατυχήµατος. Βusiness as usual.