The Economist
Η εταιρεία Zoff, η οποία κατασκευάζει κομψά και φθηνά γυαλιά στη μοντέρνα γειτονιά Χαρατζούκου στο Τόκιο, δεν είναι ο ιδανικός τόπος να συναντήσει κανείς πιστούς οπαδούς της θεωρίας του μάνατζμεντ.
Μια ημέρα όμως, ο επικεφαλής της εταιρείας, Τακέσι Ουένο, εμφανίστηκε σε συνάντηση του προσωπικού κραδαίνοντας ένα βιβλίο για το μπέιζμπολ με την εικόνα ενός κοριτσιού στο εξώφυλλό του. Ο τίτλος του ήταν «Τι συμβαίνει όταν η μάνατζερ μιας γυμνασιακής ομάδας μπέιζμπολ διαβάσει το βιβλίο του Ντράκερ για το μάνατζμεντ».
Ο κ. Ουένο συνέστησε στους πάντες να το διαβάσουν και η υπεύθυνη πωλήσεων το έκανε.
Η Σατόκο Οσανάι, όπως πολλές γυναίκες-στελέχη επιχειρήσεων στην Ιαπωνία τον τελευταίο χρόνο, έχουν γίνει οπαδοί όχι του μπέιζμπολ, αλλά του αδιαμφισβήτητου γκουρού του διεθνούς μάνατζμεντ, Πίτερ Ντράκερ. Αφότου διάβασε το βιβλίο του, όπως εξομολογείται η κ. Οσανάι, άρχισε να συμπεριφέρεται σε συνεργάτες και πελάτες διαφορετικά.
Οι πωλήσεις του βιβλίου έφθασαν το ένα εκατομμύριο. Σύμφωνα με τον εκδότη του, η χαριτωμένη φιγούρα μάνγκα του εξωφύλλου στόχο είχε να προσελκύσει άνδρες πωλητές. Τελικώς οι μισές από όσους το αγοράζουν είναι γυναίκες. Επιπλέον, το κλασικό εγχειρίδιο «Μάνατζμεντ: Καθήκοντα, Υπευθυνότητες, Πρακτικές», που κυκλοφόρησε το 1973 από τον Πίτερ Ντράκερ, έχει αυξημένες πωλήσεις. Το τελευταίο εξάμηνο διατέθηκαν 300.000 αντίτυπα, όταν τα τελευταία 26 (!) χρόνια είχαν πουληθεί συνολικά 100.000 αντίτυπα.
Ο καταλύτης για την απροσδόκητη αυτή επιτυχία είναι μια φανταστική ηρωίδα, η έφηβη Μινάμι, η οποία όπως πολλά γυμνασιοκόριτσα στην Ιαπωνία γίνεται βοηθός του προπονητή της ομάδας μπέιζμπολ. Απογοητευμένη και τρομοκρατημένη από την έλλειψη φαντασίας και στόχων της ομάδας, αναλαμβάνει εκείνη να θέσει τον στόχο να αναδειχθεί πρωταθλήτρια. Πέφτει πάνω στο βιβλίο του Ντράκερ και μεταμορφώνει την ομάδα των αποτυχημένων σε κανονική ομάδα.
Η συμβουλή του Πίτερ Ντράκερ να επικεντρωθεί κανείς σε ξεκάθαρους και μετρήσιμους στόχους είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σε μια χώρα όπως η Ιαπωνία, όπου η πιο κοινή παρότρυνση από τη διοίκηση στους εργαζομένους είναι «να πιέζουν τον εαυτό τους».
Ο Ντράκερ θα χαιρόταν. Το 2004, ένα χρόνο πριν από τον θάνατό του, προειδοποίησε, προφητικά, τις ιαπωνικές επιχειρήσεις ότι σύντομα θα τις υπερσκελίσουν οι ανταγωνίστριές τους από τη Νότια Κορέα, την Ινδία και την Κίνα. Τότε, τις είχε προτρέψει να ετοιμαστούν για τον ανταγωνισμό, βελτιώνοντας τα δυνατά τους σημεία, συνειδητοποιώντας τι δεν πρέπει να κάνουν και ποιες είναι οι αξίες τους.
Δεν εισακούστηκε όμως.
Αν και ορισμένες νέες επιχειρήσεις όπως η Zοff βρίσκονται στην αιχμή της σημερινής αγοράς, άλλες παραμένουν στην κατάσταση των οκταπόδων, που απομυζούν -αντί να εμφυσούν- ενέργεια στους εργαζομένους.
Το γυναικείο ταλέντο δεν αξιοποιείται επαρκώς από τις επιχειρήσεις της χώρας. Μόνο το 61% του εργατικού γυναικείου δυναμικού εργάζεται και οι απολαβές τους είναι λιγότερες από το ήμισυ των ανδρικών. Επιπλέον, οι γυναίκες αποτελούν μόλις το 1% των μελών των διοικητικών συμβουλίων των ιαπωνικών εταιρειών. Εάν ο Ντράκερ, με τη συνδρομή της ισχυρογνώμονος έφηβης του νέου εκδοτικού φαινομένου, μπορεί έστω και... μετά θάνατον να αλλάξει αυτήν την κατάσταση, αυτό θα είναι το μεγαλύτερό του δώρο προς την Ιαπωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου